Auto-eigenaar
Een auto-eigenaar is een bezitter van een auto. De term werd populair midden twintigste eeuw. In het Westen kende de auto-eigenaar als maatschappelijk fenomeen een steile opgang met de opkomst van de welvaartsstaat na de Tweede Wereldoorlog. File- en parkeerproblemen en ecologische bezorgdheden leidden onder andere tot de ontwikkeling van elektrische autodeelsystemen. Ooit een statussymbool, heeft de auto vandaag een bijzonder negatieve bijklank.
Geschiedenis[bewerken]
1886 wordt algemeen gezien als de geboorte van de moderne auto. Met de auto raakte ook autobezit in zwang. Een mijlpaal in de massale verspreiding ervan is de productie van de Ford T, de eerste betaalbare wagen. Doorheen de hele twintigste eeuw kende persoonlijk autogebruik een toename, met een versnelling na 1945. Economische groei in ontwikkelingslanden gaf miljoenen mensen de mogelijkheid een auto aan te schaffen. De opwarming van de aarde en escalerende parkeer- en fileproblemen veroorzaakten een zoektocht naar alternatieven. Zo moest de auto-eigenaar in 2019 definitief de baan ruimen.
Opgang[bewerken]
Het bezitten van een auto was meer dan een eeuw lang een statussymbool. De inrichting van de openbare ruimte en de mobiliteitswetgeving werden doorheen die tijd aangepast aan de noden van de auto-eigenaar. Het voertuig kreeg dan ook het epitheton ‘Koning auto’ aangemeten. Er werden magazines, salons, conferenties, congressen enz. georganiseerd voor en door auto-eigenaars. Autobedrijven gaven miljarden uit aan lobbying en marketing om een levensstijl te bouwen rond autobezit. Eigenaars gaven hem zelfs een eigen kamer in het huis.
Negatieve bijklank[bewerken]
Het broeikaseffect werd op het einde van de 19de eeuw ontdekt. Toch bereikte de discussie over uitstoot van CO2 en de opwarming van de aarde pas in de jaren ‘80 het publiek domein. Parallel ontwikkelde zich het publiek debat over luchtkwaliteit en fijn stof. De auto, autoproductie en auto-eigenaar werden verantwoordelijk gesteld voor een groot deel van die uitstoot. Zo evolueerde de auto (met verbrandingsmotor) van statussymbool naar teken voor een individualistische levenshouding. Dit opende de deur voor de commercialisering van elektrische wagens.
Ziektebeelden[bewerken]
De uitstoot van fijn stof leidt onder andere tot hart-, vaat- en longziekten en wordt geassocieerd met vroegtijdige veroudering en neurologische aandoeningen voor zowel eigenaars en omstaanders. Autobezit zelf werd door psychologen in verband gebracht met vereenzaming en depressie. Persoonlijk bezit van een auto sloot mensen tijdens hun verplaatsingen af van hun medemensen, persoonlijk contact nam af.
Alternatieven[bewerken]
De auto-eigenaar werd uiteindelijk vervangen door de autodeler. Diverse organisaties maakten autodelen voor het eerst volledig elektrisch, betaalbaar en sociaal. Grassroots delen werd gestroomlijnd via een app, er werd voor elke vervoersbehoefte een voertuig voorzien en de prijs werd zo laag mogelijk gehouden.
Dit artikel "Auto-eigenaar" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Auto-eigenaar.
