You can edit almost every page by Creating an account. Otherwise, see the FAQ.

Communist Party of Great Britain (PCC)

Uit EverybodyWiki Bios & Wiki
Ga naar:navigatie, zoeken

Communist Party of Great Britain (PCC)
Personen
Partijvoorzitter Jack Conrad
Geschiedenis
Ontstaan uit Communist Party of Great Britain
Algemene gegevens
Actief in Verenigd Koninkrijk
Hoofdkantoor Londen
Krant Weekly Worker
Ideologie Communisme,

orthodox marxisme

Kleuren      Rood
Website https://cpgb.org.uk
Portaal:  Politiek

De Communistische Partij van Groot-Brittannië (Provisioneel Centraal Comité) (Engels: Communist Party of Great Britain (Provisional Central Committee)) is een communistische politieke organisatie in Groot-Brittannië. De CPGB (PCC) is een restant van de Communist Party of Great Britain (CPGB), die ter ziele ging in 1991. Ze publiceert de Weekly Worker, een Engelstalig marxistisch weekblad.

Ontstaan[bewerken]

De oorsprong van de CPGB (PCC) ligt in de New Communist Party of Britain (NCP) die zich in 1977 van de CPGB afsplitste. Onder de invloed van een factie binnen de Communistische Partij van Turkije probeerde een deel van de jeugdafdeling van de NCP onder leiding van John Chamberlain (gebruik makend van het pseudoniem Jack Conrad) om zich weer aan te sluiten bij de CPGB.[1]

Slechts een klein deel werd opnieuw toegelaten tot de CPGB. De leden die met succes opnieuw een lidmaatschapskaart hadden bemachtigd begonnen vervolgens het maandelijkse tijdschrift The Leninist te publiceren. Het begon als een Stalinistische publicatie maar muteerde na verloop van tijd tot een eigenzinnig marxistisch blad waarin de factie rond The Leninist hun kritiek uitte op de Stalinistische staten, alsook de tendens tot bureaucratisering op politiek links en het politieke liquidationisme van de oude CPGB.[1]

Na de ontbinding van de CPGB[bewerken]

Na de ontbinding van de CPGB in 1991 maakte de factie rond The Leninist bekend dat ze van plan waren om de partij opnieuw op te richten gebaseerd op "ferme Leninistische principes".[2] Er werd een "noodconferentie" georganiseerd waarin de naam van de CPGB opgeëist werd, maar niet haar financiële middelen en vastgoed. In de jaren '90 en in het begin van de 21 eeuw zweefde de CPGB (PCC) tussen verschillende andere organisaties waarbij telkens tevergeefs naar samenwerking werd gestreefd, en ze voerde tussen 2006 en 2008 de Campagne voor een Marxistische Partij, met het doel een nieuwe socialistische massapartij op te richten[3]

Activiteiten[bewerken]

Campagne voor een Marxistische Partij[bewerken]

De Campagne voor een Marxistische Partij was een campagne die aftrapte op 4 november 2006, en werd voortgetrokken door de CPGB (PCC) en verscheidene andere organisaties met expliciet marxistische doeleinden. De betrokken organisaties waren de CPGB (PCC), Critique en de Democratic Socialist Alliance (Democratische Socialistische Alliantie).[4]

De campagne stoelde zich op drie kernprincipes die werden aangenomen op de eerste conferentie:

  1. We zijn voor een geplande, democratisch socialistische maatschappij en tegen de markt.
  2. Socialisme zal bereikt worden door een enkele handeling wanneer de arbeidersklasse de macht over de samenleving overneemt. Er zijn geen tussentijdse "democratische" fases of andere fases.
  3. De Campagne is tegen de destructieve incubus van het Stalinisme en zal trachten om de contrarevolutionaire en anti-menselijke karakter van de Stalinistische regimes en partijen duidelijk te maken. Stalinisme was verantwoordelijk voor massaslachtingen, de wrede opsluiting en het atomiseren van de volkeren van de landen onder haar macht. Ook waren de Stalinisten verantwoordelijk voor het meest cynische en kostbare verraad naar de arbeidersklasse overal van Duitsland tot Zuid-Afrika - geen partij die de bevrijding van de mensheid tot doel heeft kan iets anders doen dan het veroordelen van de Stalinistische stroming en proberen om de schade die het heeft toegericht aan het marxisme terug te draaien.

Omdat de participerende organisaties het niet eens konden worden over de koers van de Campagne werd in 2008 besloten het project te ontbinden.[5]

Left Unity[bewerken]

In 2013 intervenieerde de CPGB (PCC) in de campagne voor een nieuwe linkse partij die was ingezet door Britse filmmaker Ken Loach. Ze riepen op tot een herbronning op een expliciet marxistisch programma en beschuldigden Left Unity van een Keynesiaans streven naar een sociaaldemocratische verzorgingsstaat.[6] Op 8 februari 2014 zette de CPGB (PCC) het 'Communistisch Platform' op als een permanente factie in Left Unity. Op 29 maart 2014 werd de Iraanse activiste en CPGB (PCC)-lid Yassamine Mather verkozen tot het landelijk leiderschap van Left Unity.[7]

In februari 2016 besloot de CPGB (PCC) om haar platform in Left Unity te ontbinden en haar activiteiten in de partij te staken.[8]

Labour Party[bewerken]

In 2015 steunde de CPGB (PCC) Jeremy Corbyn en zijn succesvolle campagne om hoofd van de Labour Party te worden [1]. De CPGB (PCC) is een consistente steunpilaar van de Labour Party Marxists (LPM), een factie binnen de Labour Party die het gedachtegoed van de Weekly Worker tracht te populariseren binnen de Labour Party door haar website en geprinte bulletins. Stan Keable, secretaris van de Labour Party Marxists, werd in juni 2017 uit de Labour Party gegooid door zijn betrokkenheid bij LPM.[9][10] De CPGB (PCC) promoot ook Labour against the witch-hunt, een pressiegroep die zich uitspreekt tegen de royementen van marxistische leden van de Labour Party.[11]

Communist University[bewerken]

Elk jaar organiseert de CPGB (PCC) een week lange zomerschool genaamd Communist University. Ze nodigt sprekers uit van binnen en buiten haar eigen gelederen om een gevarieerd aanbod van thema's te bespreken. Enkele terugkerende sprekers zijn de Canadees academicus Lars T. Lih, Ben Lewis die onder meer Karl Kautsky on Democracy and Republicanism schreef [2][3], Iraans academicus en activiste Yassamine Mather, marxistisch econoom Hillel Ticktin, sociaal-historisch onderzoeker Marcel van der Linden verbonden aan het IISG, antropologen Chris Knight en Camilla Power verbonden aan de Radical Anthropology Group, en een oprichter van de Israëlische socialistische organisatie Matzpen, Moshé Machover.[4]

Hands off the People of Iran[bewerken]

De CPGB (PCC) is een van de oprichters van Hands of the People of Iran (HOPI), een lopende campagne die zich sinds 2007 uitspreekt tegen vermeende imperialistische oorlogsdreigementen tegen Iran.[12] De campagne kenmerkt zich door zich uit te spreken tegen zowel de Iraanse overheid als tegen een eventuele oorlog tegen Iran.[13] Yassamine Mather, een van de HOPI-bestuursleden en tevens CPGB (PCC)-lid, is een regelmatige gast bij Britse nieuwsshows wanneer het over Iran gaat.[14]

Onder de organisaties die het HOPI-manifest hebben ondertekend vallen onder andere de Public and Commercial Services Union, de grootste vakbond voor ambtenaren van het Verenigd Koninkrijk,[15] de Associated Society of Locomotive Engineers and Firemen, de vakbond voor Britse conducteurs, en de Green Party. Bekende individuen die het HOPI-manifest hebben ondertekend zijn onder andere Tony Benn, een politicus van de Labour Party die meermaals minister en staatssecretaris was in Britse kabinetten, Peter Tatchell, een bekende politicus en LHBTI-rechten activist,[16] en een groot aantal Britse en Europese parlementsleden.[17]

Internationaal[bewerken]

Op internationaal vlak onderhoudt de CPGB (PCC) informele banden met het Communistisch Platform, wiens leden artikelen hebben geschreven voor de Weekly Worker en de Communist University hebben bezocht.[18][19] Beide organisaties delen een soortgelijk politiek standpunt met betrekking tot marxistische orthodoxie en een centristisch marxistische strategie.

Referenties[bewerken]

  1. 1,0 1,1 Parker, Lawrence., The kick inside : revolutionary opposition in the CPGB, 1945-1991. ISBN 978-1-291-19609-2.
  2. (en) ProSocialism, The End of the Party (CPGB). YouTube (8 april 2018). Geraadpleegd op 15 juni 2020.
  3. Left doesn't unite - Weekly Worker. weeklyworker.co.uk. Geraadpleegd op 2020-06-14.
  4. Difficult but refreshing alternative - Weekly Worker. weeklyworker.co.uk. Geraadpleegd op 2020-06-14.
  5. Exploring agreements and disagreements - Weekly Worker. weeklyworker.co.uk. Geraadpleegd op 2020-06-14.
  6. Left Unity: The spirit of ’45? - Weekly Worker. weeklyworker.co.uk. Geraadpleegd op 2020-06-14.
  7. (en) Internal elections results | Left Unity. Geraadpleegd op 2020-06-14.
  8. Why we're out of Left Unity. cpgb.org.uk. Geraadpleegd op 2020-06-14.
  9. No case to answer - Weekly Worker. weeklyworker.co.uk. Geraadpleegd op 2020-06-14.
  10. (en) No conciliation for Stan Keable. Camden New Journal. Geraadpleegd op 2020-06-15.
  11. Step up the campaign - Weekly Worker. weeklyworker.co.uk. Geraadpleegd op 2020-06-14.
  12. (en) Austin Harney says, Founding statement | Hands Off the People of Iran. Geraadpleegd op 2020-06-15.
  13. (en) Rohini Hensman, Indefensible: Democracy, Counterrevolution, and the Rhetoric of Anti-Imperialism, Haymarket Books, 2018-06-26. ISBN 978-1-60846-912-3.
  14. Mrs Yassamine Mather | University of Oxford. www.ox.ac.uk. Geraadpleegd op 2020-06-15.
  15. Affiliations - PCS. web.archive.org (2010-11-27). Geraadpleegd op 2020-06-15.
  16. (en) Tatchell, Peter. "Iran's anti-arab racism", The Guardian, 26 oktober 2007. Geraadpleegd op 15 juni 2020.
  17. (en) Original Supporters – 2007 | Hands Off the People of Iran. Geraadpleegd op 2020-06-15.
  18. A unique opportunity - Weekly Worker. weeklyworker.co.uk. Geraadpleegd op 2020-06-14.
  19. Summer Offensive - Weekly Worker. weeklyworker.co.uk. Geraadpleegd op 2020-06-14.


Dit artikel "Communist Party of Great Britain (PCC)" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische   en/of op de pagina Edithistory:Communist Party of Great Britain (PCC).



Read or create/edit this page in another language[bewerken]