Tembang in Two Traditions

Tembang in Two Traditions is het proefschrift waarop Ben Arps in 1992 promoveerde bij de Rijksuniversiteit Leiden. Een jaar later werd hij aangesteld als hoogleraar Javaans.

Inleiding[bewerken]

Deze studie gaat over de overlevering van de voordracht van Javaanse gedichten in twee verschillende tradities, namelijk de traditie van een Javaans hof in Midden-Java en van het platteland in het uiterste oosten van Java tegen Bali aan. Deze studie is bijzonder omdat zij eeuwenoude Javaanse tradities in een moderne context plaatst.

Voor deze studie heeft Ben Arps twee veldwerkonderzoeken verricht; in Jogjakarta, Midden-Java en Banyuwangi, Oost-Java.

Er wordt in dit boek een studie van het dichten en de gezongen voordracht en interpretatie van traditionele Nieuw-Javaanse literatuur die gekenmerkt wordt door een vaste term tembang of tembang macapat beschreven.

Er zijn in de loop van de literatuurgeschiedenis veel tembang maten ontwikkeld waarvan elf het meeste voorkomen. Elke tembang metrum bestaat uit een vaste structuur met een aantal vaste lettergrepen en aan het einde van elke strofe staat een vaste slotvocaal. Verzen van zes regels worden niet alleen melodisch maar ook prosodisch afgebakend.

Hoewel de prosodie niet wordt aangegeven in geschreven teksten, speelt deze degelijk wel een rol bij de voordracht en dus ook interpretatie van gezongen teksten.