Zoutwinning (Bonaire)

Mee bezig

Dit artikel wordt geschreven in het kader van de schrijfmaand Suriname en de Caraïben.
Geef deze (mogelijk nieuwe) bewerker enige clementie.
Met vragen en opmerkingen kan je aankloppen op de overlegpagina.
Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen van deze pagina.

De commerciële zoutwinning in Bonaire werd door de West-Indische Compagnie opgestart door het exploiteren van de natuurlijke zoutpannen op het zuidelijke deel van het eiland.

Geschiedenis[bewerken]

Al voordat de Hollanders zich op Bonaire hadden gevestigd werd er door koopvaarders zout 'geraapt'.^[1]

Om te kunnen voldoen in de groeiende Europese vraag naar zout liet de WIC haar oog vallen op Bonaire. Het Caribische eiland is in het zuiden gezegend met natuurlijke zoutpannen en is daardoor uitermate geschikt voor de zoutwinning. In 1672 ligt er voor een toenmalige waarde van ƒ 100.000 van Bonaire afkomstig zout in de pakhuizen van de West-Indische Compagnie.^[1] Om de zoutpannen leeg te schrapen maakte de WIC gebruik van Afrikaanse slaven. Het werk in de zoutpannen was extreem zwaar. De slavenhuisjes bij Witte Pan en Oranje Pan, die rond 1850 zijn gebouwd, zijn kleine huisjes waarin de slaven die werkten in de zoutpannen op Bonaire de nacht konden doorbrengen.

Na de afschaffing van de slavernij in 1863 werd de zoutwinning steeds minder rendabel. De massale zoutwinning werd toen al snel stopgezet. Maar sinds 1966 heeft een Canadese multinational Cargill zich weer ontfermd over de zoutpannen van Bonaire. Anno 2016 runt Cargills nog steeds de zoutwinning.^[2]

Methode[bewerken]

Zout komt in de natuur voor als vast mineraal en als mineraal opgelost in zeewater. Dus er zijn grofweg twee manieren om aan zout te komen: door het uit de ondergrondse zoutmijnen te hakken of door het indampen van zeewater. Voor die laatste optie was Bonaire de ideale locatie.

Het principe van zoutwinning uit zeewater is heel eenvoudig. Zon, wind en ondiepe zoutmeren (zoutpannen) in de buurt van de zee, zijn de enige voorwaarden. Zeewater wordt in de ondiepe zoutpannen gelaten. In de zoutpannen verdampt het water door de felle zon en de immer loeiende passaatwinden en blijft er (uiteindelijk) zout over. Het proces van indampen duurt ongeveer een jaar.