Aarde (Bijbel)
De kosmologie van de Bijbel onderscheidt een driedelig wereldbeeld, met de hemelen erboven, de aarde in het midden en de onderwereld hieronder. Dit kosmosbeeld dateert uit een periode dat de sterrenkunde nog tot ontwikkeling moest komen en men niet beschikte over telescopen en satellieten. De hier beschreven zienswijzen worden ook door christenen niet meer aangehangen.[bron?] De formuleringen die op dit gebied in de Bijbel staan zijn zodanig dat ze voor de toenmalige mensheid begrijpelijk waren. De aarde van voor de schepping wordt voorgesteld als woest en leeg en de duisternis lag over de watervloed. De driedelige wereld van hemel, aarde en onderwereld dreef in Tehom, de mythologische kosmische oceaan, die de aarde bedekte totdat God het uitspansel op de tweede dag geschapen zou hebben om het water in hogere en lagere delen te verdelen. Op de derde scheppingsdag werd het droge land onthuld.[1] De wereld is sinds de schepping beschermd tegen de kosmische oceaan door de koepel van het uitspansel.[2]
Aan de hemelkoepel, het firmament, zijn de sterren zichtbaar. Boven het firmament is de hemel der hemelen. In de Bijbel staat niets vermeld over de aarde als planeet of als bol.[3] Het idee dat de aarde een bol was, werd ontwikkeld door de Grieken in de 6e eeuw voor onze jaartelling.[4] In de 3e eeuw voor Christus werd dit algemeen aanvaard door ontwikkelde Romeinen en Grieken en zelfs door sommige joden.[5] De auteur van het boek Openbaring zag in zijn visioen echter een platte aarde.[6][7]
Hemel[bewerken]
De hemel wordt in Deuteronomium beschreven als woonplaats van God.[8] De hemel is God's troon, de aarde is de voetbank van Zijn voeten.[9] De hemel van God is boven de wateren. In de hemel woont ook God's hofhouding, de engelen; zij staan met duizenden voor Hem.[10] Marcus en de apostel Paulus schrijven dat Jezus in de hemel zit aan de rechterhand van God.[11] Dat de hemel zich boven de aarde bevindt zou ook blijken uit Jesaja 64:1. De hemel wordt zo de sfeer of orde waar God onweersproken en zonder beperking regeert. In het gebed onze Vader wordt God aangesproken als onze Vader die in de hemelen zijt. Vanuit de hemel werd de Zoon gezonden en de Heilige Geest over de mensen uitgestort. De hemel kan daarom functioneren als de plaats waar de gelovigen na hun dood definitief in de nabijheid van God zijn.[12][13]
Water boven en onder het gewelf[bewerken]
De dampkring werd opgevat als een gewelf dat scheiding maakt tussen water en water.[14] God maakte scheiding tussen water dat onder het gewelf (de zee) en water dat boven het gewelf is (wolken). Een gewelf is een gebogen schaalvormige constructie. God noemde het uitspansel hemel. Het uitspansel scheidde de watervoorraden van de hemel en van het water beneden op de aarde. Nu het water binnen zijn perken was teruggedrongen, kon het droog geworden land planten en bomen voortbrengen.[15] De wateren strekten zich uit tot beneden de aarde, die rustte op pilaren die in de wateren waren verzonken, en in de onderwereld was Sheol, de verblijfplaats van de doden.[16] In het boek Exodus waarschuwt God tegen het maken van afgodsbeelden. Deze mogen niet gemaakt worden "in de hemel", "beneden op aarde" of "in het water onder de aarde".[17]
Hemelkoepel (Firmament)[bewerken]
Het woord 'Firmament' is vertaald vanuit rāqîa' (רָקִ֫יעַ), een woord dat in de Hebreeuwse Bijbel wordt gebruikt. Het is afgeleid van de wortel raqqə' (רָקַע), wat "dun slaan of uitspreiden" betekent, maar de vertaling is onzeker.[18]
Het firmament is de structuur boven de atmosfeer van de aarde, opgevat als een enorme stevige dome.[19] Het firmament is volgens Genesis gemaakt op de tweede dag van de schepping, op de vierde dag zijn de hemellichamen erin gezet; het is een solide koepel die de aarde beneden scheidt van de hemelen daarboven, zoals in het Egyptische en Mesopotamische geloof van dezelfde tijdperk werd aangenomen.[20] In Genesis 1:17 staan de sterren in de raqia '; in de Babylonische zienswijze werden de hemelen gemaakt van verschillende edelstenen. Vergelijk bijvoorbeeld Exodus24:10 waar de oudsten van Israël God op de saffiervloer van de hemel zien, met de sterren in hun oppervlak gegraveerd.[21] Het firmament is als een onmetelijk groot koepeldak, als een enorme tent uitgespannen.[22][23]
In het boek Job 37 staat geschreven: "Kun jij dan als hij de hemelkoepel uithameren, die zo hard is als een gegoten spiegel?" Ook Jezus spreekt over een hemelkoepel. “Dan zal hij zijn engelen uitzenden, en onder luid bazuingeschal zullen zij zijn uitverkorenen uit de vier windstreken bijeenbrengen, van het ene uiteinde van de hemelkoepel tot het andere”.[24]
Aurelius Augustinus heeft getracht de opbouw van de kosmos, zoals de Bijbel die beschrijft, te behandelen in Boek 12 van zijn Belijdenissen. Hij was nog niet zover dat dit alles symbolisch kon worden opgevat, maar erkende dat er verschillende uitleggingen mogelijk zijn. In hetzelfde deel probeert hij het begrip "tijd" te verklaren.[25]
Hemellichamen[bewerken]
In het vierde tijdvak van de schepping wordt de taal van "heersen" geïntroduceerd: de Hemellichamen zullen dag en nacht "regeren" en jaren, seizoenen en dagen markeren (dit is van cruciaal belang voor de priesters, aangezien religieuze feesten werden georganiseerd rond de cycli van de zon en maan).[26] In het bijzonder creëert God, of ontstaat, het 'grotere licht', het 'kleinere licht' en de sterren.[27] Later in periode zes van de schepping komt de mens in beeld om te heersen over de schepping als rentmeester.[28]
Aarde[bewerken]
Aarde als een schijf[bewerken]
De aarde wordt in dit kosmosbeeld gezien als een landmassa omringd door de oceaan met als uiterste grenzen de einden van de aarde.[29][30] In het bijbelboek Jesaja zegt deze profeet in hoofdstuk 40:21 en 22: "Hebt u niet gelet op de fundamenten van de aarde? Hij is het die troont boven de cirkel van de aarde, ...". Het Hebreeuwse woord חוג ḥūḡ/Chug wordt hier met een cirkel aangeduid, dit woord kan echter ook rond betekenen. Moderne vertalingen zijn daarom weer goed vertaald met 'het rond' van de aarde. Het zelfde woordje chug wordt gebruikt in Spreuken 8:27. "....toen Hij een cirkel trok over het oppervlak van de watervloed". De Statenvertaling gebruikt het woord ‘kloot’ oftewel een bal. Het woord bal is bekend bij Jesaja en hij gebruikt het in Jesaja 20:18. Bal wordt hier met een met een ander Hebreeuwse woord דּוּר dur aangeduid, wat betekent bal of cirkel. Jesaja gebruikt het Hebreeuwse woord dur niet in hoofdstuk 40:22.
Vast staat de aarde[bewerken]
In zowel psalmen als Kronieken staat dat de aarde vaststaat en niet zal wankelen.[31][32] De auteur van het boek 1 Samuel voegt daarbij toe dat de aarde is gegrondvest op fundamenten.[33][34]
Dat bijbelschrijvers tot deze woordkeus zijn gekomen is begrijpelijk. Door de strikte regelmaat van de aardbeweging om haar as en om de zon, leek het voor de toenmalige mensheid dat de aarde stilstond en het middelpunt van alles was.
Hoeken van de aarde[bewerken]
In de zienswijze van Jesaja is God Schepper van de "einden van de aarde".[35] Dit begrip wordt eveneens gebruikt in het boek Job.[36][37] Orlando Ferguson heeft in 1895 voordat Antartica werd bezocht, een plattegrond van de aarde gemaakt met 4 hoeken. Aan de zijkanten van de aarde staan een aantal eilanden afgebeeld. Een van deze eilanden is Adélieland. Op de kaart van Orlando Ferguson staan 4 engelen op de hoeken van de aarde gepositioneerd. Hier wordt gerefereerd aan Openbaring 7:1 "Hierna zag ik vier engelen staan op de vier hoeken van de aarde".
Onderwereld[bewerken]
De onderwereld wordt in het Bijbelse kosmosbeeld gezien als een land van duisternis en van de dood.[38] Een plaats van pijn, een vurige oven, waar gejammer is en tandengeknars.[39][40] Deze plaats is bestemd voor de duivel en zijn engelen. De duivel wordt in het nieuwe testament als vader van de leugen bestempeld.[41]
In de Griekse Septuagint werd het Hebreeuwse woord Sheol vertaald als Hades, de naam voor de onderwereld en de verblijfplaats van de doden in de Griekse mythologie. De bijbel spreekt over verschillende delen van de onderwereld. Een daarvan, de Abysses (afgrond), is een soort gevangenis voor de gevallen engelen, daarin zal de satan ook zelf worden opgesloten.[42][43] In het latere jodendom en in het nieuwe testament wordt dit dodenrijk tot de strafplaats voor verdoemden en wel onder de de naam Gehenna.[44]
Anderstalige Wikipediabronnen[bewerken]
- (en) Biblical cosmology
- (de) Flache Erde
Bronnen, noten en/of referenties
|
Dit artikel "Aarde (Bijbel)" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Aarde (Bijbel).
