Adriana Szymańska

Adriana Szymańska (Pools: Toruń, Duits: Thorn, 1943) is een Poolse dichteres, essayist, literair criticus vertaalster, auteur van boeken voor kinderen en volwassenen.

Korte levensloop[bewerken]

Studie Poolse taal- en letterkunde aan de Nikolaj Copernicus Universiteit in Torun. In 1968 was haar debuut met de bundel Nieba codzienności (Lucht van alledag, ‘alledaagse hemel’).

Werk vertaald in het Nederlands[bewerken]

Gerard Rasch vertaalde enkele gedichten in zijn boek Memento (2005):

Uit:

Z mokru biologii (Uit het duister van de biologie): Ik spreek
Nagła wiesność (Plotse eeuwigheid): In mijzelf, Brandmerk
Urojena (Hersenschimmen): Balladen Innerlijke monoloog, Jij, Wij
Rekwiem z ptakami (requiem met vogels): Prometheus, als je bestaat…, Ballade over de tijd, De lege bus, Dialectiek van de gevoelens, Hoger dan de afgrond van de hemel, Agnus Dei
Opowieści przestrzeni (Vertellingen van de ruimte): Aan Zbigniew Herbert, Kleine verhandeling over de ziel, Tederheid, Een proeve van het geheel
In Terra (Op de grond): Vruchteloos, Memento

Gedicht (fragment)[bewerken]

MEMENTO

Laat de bomen en de bloemen achter je,
de weldoorvoede honden en de blije vogels;
wat gezaaid is, wat verzadigd is en ruisend,
wat bloeit en kwettert – het getuigt van jou.

Laat de hemel in de wolken achter je,
die steeds op reis zijn naar hun – nergens,
het stof van de weg dat voor de voeten danst,
de triomfantelijke steden, vluchtige fluisteringen.

Wat jij hebt aangeraakt – zal jou herinneren,
wat jij hebt bekeken – zal jouw licht weerkaatsen,
wat aan jouw bescheiden deur voorbijgegaan is,
zal daar ergens opflitsen of het zal verdonkeren.

....................................................
....................................................
....................................................
....................................................

....................................................
....................................................
....................................................
....................................................

Laat je glimlach achter op het blad
van een wilg aan het water, een berk in het bos:
daar, in de hemel, zal alles een keer samenkomen
om zich in jou te vormen tot ijverige eeuwigheid. ^[1]