Agatha Gijzen

Geplaatst:
17-08-2022

Dit artikel is geheel of gedeeltelijk overgenomen uit andere bronnen

Omdat deze pagina daarmee mogelijk auteursrechten schendt, is ze op de beoordelingslijst geplaatst. Hier is mogelijk ook een meer gedetailleerde reden voor verwijderingsnominatie te vinden.

Het is mogelijk dat de tekst met toestemming van de auteur of van een andere bron gekopieerd is, maar dat dit niet duidelijk gemaakt is bij het aanmaken van dit artikel. Indien dit het geval is, kaart dit dan a.u.b. aan op de overlegpagina van dit artikel en op de betreffende beoordelingslijst. Als je een auteursrechtvrije invulling voor deze pagina weet, aarzel dan vooral niet en vervang deze tekst door jouw bijdrage. Vergeet dit dan niet te melden op de beoordelingslijst.

Pas als het artikel volledig is herschreven of de auteursrechtensituatie is opgehelderd kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dit aan op de lijst door het toevoegen van de reden.

(↓/✔/✂)

Agatha Gijzen (Rotterdam, 9 oktober 1904 – Merksem, 19 februari 1995^[1]) was een Nederlandse zoöloge en museumhistorica.

Carrière[bewerken]

Het grootste deel van haar carrière werkte ze als zoöloge in de Antwerpse Zoo en Planckendael (1947-1974). Daarvoor had ze al naambekendheid verworven^[bron?] door te promoveren (in 1938) op de geschiedenis van het Rijksmuseum van Natuurlijke Historie te Leiden en door haar werk in de dierentuin van Rotterdam, beter bekend als Diergaarde Blijdorp (1938-1947). Na de Tweede Wereldoorlog ging ze werken voor de Antwerpse Zoo.

Zoo Antwerpen[bewerken]

Na de oorlog hielp zij met de heropbouw van de Antwerpse Zoo, die grotendeels verwoest was. Zij werd er de eerste vrouwelijke leidinggevende en zorgde voor een betere dierenzorg. Haar grootste zorg was het welzijn van de dieren. Daarom onderzocht ze bijvoorbeeld elke dier dat gestorven was om zo een betere kijk te hebben op de doodsoorzaak. Ook maakte ze van elke dier een medische fiche. Dat was voor die tijd een zeer revolutionair idee. Door deze professionele aanpak kreeg de zoo een gezonde dierenpopulatie en herleefde de zoo na de oorlog. In 1953 kwam er een babylaaglandgorilla genaamd Gust naar de zoo.^[2] Hij was ondervoed en wilde niet eten, maar Gijzen zorgde ervoor dat hij toch at. Ze bracht de gorilla met de hand groot, de eerste van veel dieren die door haar hand grootgebracht werden. Ze was ook nauw betrokken bij het ontstaan van Planckendael.

Bronnen, noten en/of referenties