Albert Rubens

Albert Rubens
[[Bestand:|266px|]]
Algemene informatie
Land
Naam bij geboorte
Adellijke titel
Geboortedatum
Geboorteplaats
Overlijdensdatum
Overlijdensplaats
Doodsoorzaak
Begrafenis/crematiedatum
Begraafplaats
Werk
Beroep
Werkveld
Werkgever(s)
Werkplaats
Bekende werken
Functies
Leerlingen
Promovendi
Begin activiteit
Einde activiteit
Studie
School/universiteit
Leerling van
Promotor
Studie
Nevenstudie
Academische graad
Kunst
Muziekinstrument
Zangstem
Genre
Stroming
Sport
Sport
Land voor sport
Onderdeel
Club
Club als trainer
Competitie
Positie in team
Politiek
Ideologie
Politieke partij
Verkiezingsdeelname
Militair
Rang
Legeronderdeel
Eenheid
Conflict
Religie
Religie
Kloosterorde
Consecrator
Heiligheid
Feestdag
Familie
Gens
Familie
Echtgenoot
Partner(s)
Vader
Moeder
Stiefouder
Kinderen
Broers en zussen
Persoonlijk
Etniciteit
Sociale klasse
Woonplaats
Talen
Moedertaal
Schrijftaal
Veroordeling
Plaats van gevangenschap
Fysiek
Lengte (cm)
Gewicht (kg)
Haarkleur
Kleur ogen
[[Bestand:|266px|]]
[[Bestand:|266px|graf]]
graf
[[Bestand:|266px|]]
De informatie in deze infobox is (grotendeels) afkomstig van [[:Wikidata:|Wikidata]]

Albert Rubens (Tielt, 2 juni 1944) is een Belgische kunstschilder, ook beeldhouwer en graficus.

Vanaf begin de jaren 60 van de twintigste eeuw heeft Rubens abstracte kunst gecreëerd. Hij combineert daarbij een wiskundige wetmatigheid met het artistiek aanvoelen van het beeld dat hij wil bekomen. Kenmerkend zijn de zwarte vlakken of de aan elkaar verbonden lijnen van verschillende dikte en lengte, op een witte achtergrond, opgebouwd via wiskundige uitgangspunten.

Biografie

Rubens vader was een violist, tevens lesgever aan de Normaalschool te Tielt; zijn voornaamste hobby was tekenen. De moeder van Albert Rubens baatte als zelfstandige een winkel (een “superette”) uit.

Rubens huwde op 1 juli 1970 met Ann De Rammelaere (2 februari 1946). Het huwelijk bracht twee kinderen voort, met name een dochter, Eva, geboren in 1972, en een zoon, Nicolas, geboren in 1978.

Rubens en Ann De Rammelaere wonen vanaf 1965 samen in Tielt. Vanaf 1999 brengen ze de helft van de tijd door in Frankrijk.

Opleiding

Rubens heeft school gelopen aan het St.-Jozefscollege (anno 2024 “De Bron”) te Tielt. Van 1961 tot 1967 studeerde hij Sierkunsten, Grafiek en Monumentale Kunsten aan het Sint-Lucasinstituut te Gent. Zijn belangrijkste lesgever was kunstschilder Gaspard De Vuyst (1923-2020).

3. Beroep van lesgever

Albert Rubens wordt vanaf 1968 lesgever. Vanaf dan geeft hij les in plastische opvoeding en vanaf 1969 ook in wetenschappelijk tekenen en beschrijvende meetkunde, in de richtingen Wetenschappen en Wiskunde aan het St.-Jozefscollege te Tielt en aan het College te Izegem.

4. Persoonlijkheid van Rubens

Rubens is een harde werker. Volgens Frans Boenders volgt hij “zijn hoogstpersoonlijke queeste naar volmaaktheid via de harde weg van de discipline”. <ref>Frans Boenders, “Discipline en oneindigheid – over het oeuvre van Albert Rubens”, in de monografie ALBERT RUBENS – Euclidische ruimtes, uitgegeven door de Bibliotheek van Harelbeke – www.bibliotheekharelbeke.be, naar aanleiding van een tentoonstelling “Euclidische ruimtes” van 5 tot 30 november 2019, op de vierde bladzijde</ref>.

Prijzen

• In 1971 en 1972 werd Rubens onderscheiden in de prijs van de Jonge Belgische Schilderkunst.
• Van 1966 tot en met 1971 : selectie Provinciale Prijs West-Vlaanderen Grafiek.
• In 1969-1973 : selectie Forumprijs Gent.
• In 1971 : selectie Internationale Prijs Schilderkunst Knokke.
• In 1975 : laureaat Provinciale Prijs West-Vlaanderen Grafiek.

Stijl en evolutie

Geometrische abstractie?

Rubens heeft reeds zeer snel, vanaf 1961, dus toen hij nog maar 17 was, zijn beeldtaal gevonden, die vanaf dan slechts een beperkte evolutie heeft meegemaakt. Hij heeft nooit eigentijdse stromingen gevolgd.

Vanaf de beginjaren zijn alle werken in de geometrisch-abstracte stijl, in zwarte lijnen of vlakken op een witte achtergrond, in een strakke, meetkundige constructie, en volgens een vaste, seriële werkmethode (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 6-7 ; Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 6).

Reeds tijdens zijn beginjaren als student aan het St.-Lucasinstituut, dus vanaf begin de jaren 60, heeft Rubens de weg van de abstracte kunst gevolgd (Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 6 ; Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 10), of wellicht juister van de concrete of geometrisch-abstracte kunst, daar het kunstwerk niet een abstrahering van enige werkelijkheid weergeeft (Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 6 ; Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 9).

Rubens heeft zijn hele leven lang gekozen voor de tegenpool van lyrisme, meerbepaald voor een artistieke uiting waarbij de representatie, de subjectiviteit, de figuratieve beeltenis en een boodschap volledig achterwege worden gelaten (Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 6 en 7 ; Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 12). Het persoonlijke en het subjectieve worden zo veel mogelijk vermeden (Frits Bless, “Zes aantekeningen voor Albert Rubens”, oktober 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, Tielt, 1998, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 22).

6.2 Kunstcritici krabben zich in de haren wanneer ze het werk van Rubens willen classificeren: valt zijn werk onder suprematisme, constructivisme, geometrische abstractie, concrete of conceptuele kunst? Volgens Chris Weymeis bevat het werk kenmerken van al deze kunststromingen zonder met één ervan samen te vallen (Chris Weymeis, “Geometrisch in- en uitzicht van Albert Rubens”, in De Standaard, 8 januari 1999, p. 509).

Jaak Fontier spreekt van directe kunst, zijnde kunst die direct de volstrekt autonome waarde van het esthetische overdraagt, met afwezigheid van elke natuurvoorstelling (Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1)). Volgens Willy Van den Bussche is de bestempeling “Serieel Systematisch Constructief kunstenaar” het best passend (Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 6). H. Waterschoot spreekt van “konstruktivisme (…) van een aparte soort”, nl. het plaatsen van lijnfragmenten die alleen bedoeld blijken te zijn om de ruimte te verdelen en te ordenen, zonder een constructie te schragen (H. Waterschoot, “Een duik in de ruimte”, in Knack, 30 november 1983, p. 207).

Het werk vertoont sterke verwantschap met suprematisme en constructivisme ( Chris Weymeis, “Geometrisch in- en uitzicht van Albert Rubens”, in De Standaard, 8 januari 1999, p. 509 ; Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 9 ; Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 6), en met conceptuele kunst (Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 9 ; Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 6).

6.3 Volgens Willy Van den Bussche sluit Rubens met zijn sculpturen aan bij de minimal art (Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999 ., op p. 7 ; Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 11).

Zwarte acrylverf op witte achtergrond

Rubens plaatst op een witte achtergrond zwarte lijnen en vlakken, die perfect en zuiver zijn geschilderd (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 6-7 en p. 10 ; Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 6).

Op de uitzonderingen die de regel bevestigen na, worden alle schilderijen en tekeningen gekenmerkt door het gebruik van zwarte acrylverf op een witte achtergrond (Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 6 ; Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1) ; Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 10). Roland Patteeuw spreekt van “het harde kontrast van de niet-kleuren (zwart-wit)” (Roland Patteeuw, “etalon – Facetten van Geometrisch-Abstrakte en Konstruktieve Kunst na 1945”, 2° herziene druk, uitgeverij E. Veys – Tielt, 1972, op p. 82). Het standvastig gebruik van deze twee niet-kleuren, met verbanning van de charme van kleur, is de uiterste consequentie van het streven naar het tonen van het werk op zichzelf, zo los mogelijk van de werkelijke wereld, van een boodschap, en van emoties (Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 12).

Met hetzelfde doel is de acrylverf op uiterst egale, bijna machinale wijze aangebracht (Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 12). Het uitsluitend gebruik van zwart is bedoeld om het persoonlijke te vermijden, maar maakt de zichtbare vorm tot een bijna mystieke aanwezigheid (Frits Bless, “Zes aantekeningen voor Albert Rubens”, oktober 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, Tielt, 1998, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 19).

Rubens heeft vanaf de eerste werken levenslang de keuze blijven volgen van het opgedreven contrast van volkomen zwart tegenover een volkomen witte achtergrond, dus zonder echte kleuren (Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1) ; Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 10).

Persoonlijke uitwerking

8.1 De persoonlijke zienswijze van Albert Rubens duidelijk maken is niet zo eenvoudig.

Rubens is gefascineerd door zijn nuchtere interpretatie van de ruimtelijke meetkunde (Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 10). Rubens werkt op meetkundige wijze, zelfs op basis van een wiskundige constructie, maar gecombineerd met een vaag artistiek beeld als uitgangspunt (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 7).

Rubens gebruikt rigide wiskundige en geometrische systemen, maar enkel als middel, en met als doel een beeld te creëren voor de beschouwer, zodat het concept een visuele kracht dient te bezitten (Frits Bless, “Zes aantekeningen voor Albert Rubens”, oktober 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, Tielt, 1998, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 16). Het uiteindelijke resultaat dient tot emotie, verwondering en fascinatie te leiden (D., op p. 17).

8.2 Vaak stelt een auteur vast dat de wiskundige werkmethode uiteindelijk toch tot een menselijk resultaat leidt (Frits Bless, “Zes aantekeningen voor Albert Rubens”, oktober 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, Tielt, 1998, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 22, nr. 5).

Frans Boenders noemt de zoektocht van Rubens het streven naar de “volmaaktheid van het oneindige dat je aan het werk ziet in de seriële metamorfosen van verheven gitzwarte lijnen in de ruimte, voor de kijker genotsvol na te trekken dankzij de andersheid die in dat nobel lijnenspel zijn vertrouwde en soms gevreesde emoties, affecten, kritische oprispingen en erotische verlangens kan herijken” (Frans Boenders, “Discipline en oneindigheid – over het oeuvre van Albert Rubens”, in de monografie ALBERT RUBENS – Euclidische ruimtes, uitgegeven door de Bibliotheek van Harelbeke – www.bibliotheekharelbeke.be, naar aanleiding van een tentoonstelling “Euclidische ruimtes” van 5 tot 30 november 2019, op de vierde bladzijde). Jaak Fontier herinnert eraan dat de geometrisch-abstracte kunst een veelheid aan ordenende principes en structurele mogelijkheden biedt, met als besluit : “Hoe eenvoudiger en strenger de figuur, hoe rijker ze lijkt aan innerlijke waarden, hoe voller ze zit met mogelijkheden” (Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1)).

Paradoxaal werken de uiterst kille en mathematische uitgangspunten onrechtstreeks een heel persoonlijke sfeer uit (Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 12 ; C, op p. 8). Ze leiden tot werken met een uitzonderlijke spankracht, door de beschouwer het ritme in het werk te laten aanvoelen en ook door de vraag naar de oorsprong open te laten. Zo wordt de strengheid van het werk doorbroken en ontstaat welbehagen bij de beschouwer (Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 8).

Frans Boenders acht Rubens als kunstenaar even “persoonlijk” als figuratieve iconen, en beaamt de visie terzake van Frits Bless, namelijk dat “het persoonlijke een bewust gekozen rol” speelt bij meerdere werken, vooral in de tekeningen van 1997-1998 (Frans Boenders, “Discipline en oneindigheid – over het oeuvre van Albert Rubens”, in de monografie ALBERT RUBENS – Euclidische ruimtes, uitgegeven door de Bibliotheek van Harelbeke – www.bibliotheekharelbeke.be, naar aanleiding van een tentoonstelling “Euclidische ruimtes” van 5 tot 30 november 2019, op de derde bladzijde). Boenders verduidelijkt dat volgens het Boeddhisme en de psychoanalyse van Lacan de echte kern van het ik bestaat in het ontberen van een eigen gronding. Dit kan men duidelijk zien in de “schitterende oeverloosheid van Alberts vormen” (Frans Boenders, “Discipline en oneindigheid – over het oeuvre van Albert Rubens”, in de monografie ALBERT RUBENS – Euclidische ruimtes, uitgegeven door de Bibliotheek van Harelbeke – www.bibliotheekharelbeke.be, naar aanleiding van een tentoonstelling “Euclidische ruimtes” van 5 tot 30 november 2019, op de derde bladzijde).

Hoezeer Rubens elke menselijkheid, zoals gevoelens, en elke verwijzing naar de werkelijkheid wil uitsluiten, toch dient hij persoonlijke ingrepen, in het bijzonder keuzen, toe te passen. De belangrijkste hiervan : hij selecteert op basis van zijn aanvoelen de esthetische kwaliteit van zijn werk, rekening houdende met de verhoudingen, de contrasten tussen zwart en wit, de ritmische waarden, en de structurele relaties (Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1)). Reeds bij de eerste visuele gedachte, het concept, en het verder onderzoek naar de structuur ligt de keuze om een welbepaald idee als voldoende interessant aan te nemen (Frits Bless, “Zes aantekeningen voor Albert Rubens”, oktober 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, Tielt, 1998, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 22, nr. 5). Een bijkomende keuze ligt bij het gebruik van zwart en ook bij de mogelijkheid de vorm te realiseren als tekening, als schilderij, of als structuur (Frits Bless, “Zes aantekeningen voor Albert Rubens”, oktober 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, Tielt, 1998, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 22, nr. 5). De dikte van de lijnen is trouwens verschillend (H. Waterschoot, “Een duik in de ruimte”, in Knack, 30 november 1983, p. 207). Het oorspronkelijke streven naar absolute objectiviteit, door objectieve wiskundige regels en wetmatige, meetkundige structuren toe te passen, wordt afgezwakt doordat de kunstenaar meerdere subjectieve keuzes moet maken, en dit maakt de uiteindelijke compositie toch persoonlijk en zeker herkenbaar (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 7).

Werkmethode

9.1 Rubens verricht zijn conceptuele arbeid in volstrekte rust en stilte, om zoals een ingenieur de geometrische mogelijkheden te berekenen (Frans Boenders, “Discipline en oneindigheid – over het oeuvre van Albert Rubens”, in de monografie ALBERT RUBENS – Euclidische ruimtes, uitgegeven door de Bibliotheek van Harelbeke – www.bibliotheekharelbeke.be, naar aanleiding van een tentoonstelling “Euclidische ruimtes” van 5 tot 30 november 2019, op de tweede bladzijde).

Rubens legt uit dat het uiteindelijke resultaat op voorhand gekend is, van zodra hij zijn uitgangspunten heeft vastgelegd, zonder dat toeval tussenkomt. Hij tast alle mogelijkheden af die naar dit ene doel leiden. Hiervoor worden voorafgaandelijk 2 tot soms 16 tekeningen gemaakt in zijn ontwerpboeken (Rudi Ailliet, “Oeuvre Albert Rubens te boek gesteld – Constructivist exposeert in PMMK Oostende”, in Het Nieuwsblad, vrijdag 4 december 1998).

Zijn vaste instrumenten zijn het potlood, de meetlat, de boog en de passer, en niet in het minst de grafietstift en de inktpen/trekpen gevuld met verdunde zwarte acrylverf (Frans Boenders, “Discipline en oneindigheid – over het oeuvre van Albert Rubens”, in de monografie ALBERT RUBENS – Euclidische ruimtes, uitgegeven door de Bibliotheek van Harelbeke – www.bibliotheekharelbeke.be, naar aanleiding van een tentoonstelling “Euclidische ruimtes” van 5 tot 30 november 2019, op de tweede bladzijde).

9.2 Albert Rubens heeft al die jaren zijn persoonlijk werkprocédé gehanteerd en verfijnd. Dit procédé valt voor een buitenstaander onmogelijk volledig te begrijpen (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 6).

Het vertrekpunt is puur mathematisch : in een tabel bepaalt Rubens de punten die kunnen worden gebruikt om de constructie op te bouwen. In een schrijfboek plaatst hij een raster, met een zeker aantal kolommen en rijen ; in dit raster plaatst hij getallen, die nooit op dezelfde plaats staan en die bepalen waar de punten voor het kunstwerk komen ; soms worden ook hoofdletters in het raster geplaatst, die de diagonalen aangeven (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 6 ; Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 7 en 8 ; Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1) ; Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 11).

Daarna maakt Rubens een schets op basis van voormelde punten ; zo gaat de zwarte lijn bijvoorbeeld van punt 4 naar punt 3 en dan naar punt 5, en zo verder, en zo ontstaan vlakken. Hierna maakt Rubens een selectie uit alle resultaten van zijn berekeningen.

Overeenkomstig deze selectie voert hij een ontwerp, op ware grootte, uit op papier ; bijvoorbeeld op 1,5 bij 1,5 meter. Dan neemt hij een linnen doek, van uiteraard eveneens 1,5 bij 1,5 meter. Om het ontwerp op papier over te brengen op het doek gebruikt Rubens een naald : hij legt het papier op het even grote doek, en hij prikt minuscule gaatjes op de essentiële punten. Daarna krijgt elk van die gaatjes een nummer volgens het ontwerp uit het schrijfboek, in potlood. Vervolgens tekent Rubens de omtrekken van de vlakken en/of de lijnen op het linnen doek met verdunde acrylverf (of met potlood), met een lat. De invulling gebeurt door 3 à 5 lagen zwarte acrylverf te plaatsen, totdat een egaal resultaat wordt bereikt.

Zo wordt verklaard dat Rubens werken creëert die een zeer zuivere, perfect afgewerkte indruk wekken bij de beschouwer. Opvallend is de uiterste nauwkeurigheid van de afwerking, zonder de minste vertekening, en met pure zuiverheid en technische perfectie (Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1)).

Het werkprocédé is arbeidsintensief. Rubens kan dan ook een West-Vlaamse harde werker worden genoemd. De vaststelling dat hij ook nog op hoge leeftijd verder is blijven werken, toont aan dat zijn werk ook zijn grootste hobby is.

Evolutie

10.1 Op het eerste zicht lijkt Rubens nagenoeg geen evolutie te hebben meegemaakt in zijn oeuvre. In zekere mate is dit deels ook juist. Vanaf de beginjaren zijn alle werken in de geometrisch-abstracte stijl, in zwarte lijnen of vlakken op een witte achtergrond, samengesteld volgens wiskundige regels, en volgens een vaste, seriële werkmethode (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 6-7 ; Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 6). Roland Patteeuw benadrukt “de konsekwente lijn die Rubens sinds het begin van de jaren ‘60 volgt” (Roland Patteeuw, “etalon – Facetten van Geometrisch-Abstrakte en Konstruktieve Kunst na 1945”, 2° herziene druk, uitgeverij E. Veys – Tielt, 1972, op p. 96). Rubens heeft vastberaden zijn artistieke inzichten en zijn werkmethode blijven naleven tot het einde, ook wanneer abstracte kunst niet meer in de mode was (Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 9 ; Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1)).

10.2 Bij zijn eerste werken, nog als student, past Rubens diverse splitsingen en subtiele verschuivingen toe binnen de ruimte van een plat vlak (Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 10) ; de rotaties en verschuivingen van de eerste werken leiden tot ritmische resultaten (Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1)). Meerbepaald gaat Rubens uit van vlaksplitsingen, van verschuivingen en rotaties tegenover elkaar van lijnen of vlakken (Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1)), en van lijnprogressies, in eerste instantie nog steeds louter tweedimensioneel (zie ook : Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 6). De rotaties, de verschuivingen, leiden tot ritmische resultaten (Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1)).

10.3 Vanaf 1967 maakt het platte vlak plaats voor de driedimensionale kubus (Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1)). De kern van het werk, vanaf het begin, is de analyse van het lichaam, meerbepaald van de kubus als basisvorm (Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 10). Deze basisvorm gaat uit van een meetkundig stramien, vooral van de oppervlakte en de inhoud van de kubus (Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1)). De kubusvorm biedt ontelbare mogelijkheden van constructies, niet alleen in het oppervlak maar ook en vooral driedimensionaal (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 10). Het volgehouden doel van Rubens vanaf 1964 is de ingeplooide structuren van de kubus te ontvouwen (Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1)). Vanaf 1965 vormt het werk van Rubens, levenslang, een eerbetoon aan de kubus, zowel in lijnvoering als in ruimtelijke uitwerking, en dit resulteert in complexe reeksen van lijnen (Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 6-7).

Vanaf 1969 ontstaat de behoefte om uit het vlak te treden. Zo ontstaan vanaf 1970 werken die een imaginaire ruimte volgens een fictieve architectuur tonen. De kubus verdwijnt uit het beeld en kan enkel nog maar worden verondersteld als uitgangspunt bij de opbouw van de zwarte lijnen en vlakken (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 10). Alzo treedt Rubens ook buiten de ruimte van de kubus. Op het denkbeeldige oppervlak van de kubus kiest de kunstenaar een aantal punten uit ; deze punten verbindt hij met de denkbeeldige lijnen, die binnen het lichaam van de kubus blijven ofwel uitdijen buiten de kubus (Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 7).

In de jaren ‘70 maakt Rubens op basis van systemen seriematige verschuivingen en perspectivistische vervormingen. Hierbij wordt een vormconcept uitgetest op zijn wetmatige structurele mogelijkheden, zodat dit concept in serie kan worden uitgewerkt ; blijken deze mogelijkheden onvoldoende aanwezig te zijn, dan is het vormconcept onbruikbaar (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 10-11). Van zodra het concept is vastgelegd, wordt er tijdens het proces van de uitvoering niets meer gewijzigd, hoewel ook bij hemzelf verrassing ontstaat bij het eindresultaat (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 11).

10.4 Ook daarna blijven subtiele wijzigingen in de vormgeving van zijn werk ontstaan. Zo vertoonden de eerste werken vaak een ingewikkelde compositie, maar geleidelijk aan wordt deze eenvoudiger (H. Waterschoot, “Een duik in de ruimte”, in Knack, 30 november 1983, p. 207). Rubens vergelijkt zelf zijn voortgang met een stripverhaal, dat soms snel en soms traag verloopt, maar nooit eindigt (Frans Boenders, “Discipline en oneindigheid – over het oeuvre van Albert Rubens”, in de monografie ALBERT RUBENS – Euclidische ruimtes, uitgegeven door de Bibliotheek van Harelbeke – www.bibliotheekharelbeke.be, naar aanleiding van een tentoonstelling “Euclidische ruimtes” van 5 tot 30 november 2019, op de tweede en derde bladzijde).

Oeuvre

Frans Boenders merkt bij zijn huisbezoek aan Rubens op dat het “heerlijk ruime herenhuis” volgestouwd zit met “het immense oeuvre van meester Albert Rubens” (Frans Boenders, “Discipline en oneindigheid – over het oeuvre van Albert Rubens”, in de monografie ALBERT RUBENS – Euclidische ruimtes, uitgegeven door de Bibliotheek van Harelbeke – www.bibliotheekharelbeke.be, naar aanleiding van een tentoonstelling “Euclidische ruimtes” van 5 tot 30 november 2019, op de eerste bladzijde).

Het oeuvre van Rubens omvat doeken van klein tot monumentaal formaat, twee- en drieluiken, seriematige schilderijen, tekeningen, muurreliëfs, en beelden (Frans Boenders, “Discipline en oneindigheid – over het oeuvre van Albert Rubens”, in de monografie ALBERT RUBENS – Euclidische ruimtes, uitgegeven door de Bibliotheek van Harelbeke – www.bibliotheekharelbeke.be, naar aanleiding van een tentoonstelling “Euclidische ruimtes” van 5 tot 30 november 2019, op de eerste bladzijde).

Begin jaren ‘70 heeft Rubens ook beelden gemaakt, in hout, in Cortenstaal, of in graniet (Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 7 ; Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 11).

Samenwerkingen en invloed

Samenwerking met Yves De Smet

Bij zijn eerste stappen op de kunstmarkt heeft Rubens veel te danken aan Yves De Smet, een Gentse kunstenaar, leraar, en galerijhouder (Gent, 29 januari 1946 – St.-Amandsberg, 4 oktober 2004). De Smet organiseerde regelmatig tentoonstellingen, wat in 1966 trouwens zou uitmonden in de oprichting van de “Plus”-beweging, een losse groepering rond constructieve abstracte kunst, vooral rond het werk van Amédée Cortier (Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 8).

In juli 1964 gaat te Tielt een tentoonstelling door met werk van 3 kunstenaars, met name van Rubens, Yves De Smet, en Roland Massa. Eind 1965 volgt, binnen de Plus-groep, opgericht door Yves De Smet, een tentoonstelling door te Gent, in kamer 80 van het Pand. Yves De Smet voorziet een artistieke lidkaart voor deze tentoonstelling ( Koen Brams, “PLUS” en Yves De Smet, Posture Pockets 2022/nr. 1, eindredactie Dirk Mertens, 160 blz., nr. 4, p. 29-35). In juli 1965 richten Albert Rubens en Yves De Smet in Tielt 10 kunstsalons in (met o.a. werk van Jan Van Den Abbeel en Luc Peire). In 1965 gaat in “L’Aubette”, een herberg in Roeselare, de tentoonstelling (met gesprek ‘s avonds) door met werk van Amédée Cortier, Jan Van Den Abbeel, Yves De Smet, Jean-Pierre Demeester, en Albert Rubens. In december 1966 gaat een groepstentoonstelling door in het St.-Lucasinstituut te Gent, onder de titel “PLUS met opzet”, met werk van Rubens, De Smet, Cortier en nog enkele anderen (Koen Brams, “PLUS” en Yves De Smet, Posture Pockets 2022/nr. 1, eindredactie Dirk Mertens, 160 blz., nr. 1, op p. 6). In 1967 wordt Rubens opgenomen binnen de Gentse Plus-groep (Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1)).

Vanaf dan blijven Rubens en De Smet elkaar vinden voor gezamenlijke tentoonstellingen, bijvoorbeeld : in de galerie van Richard Foncke, voor een tentoonstelling vanaf 11 november 1967 (met de helft werk van Rubens en de helft van De Smet) ; in januari 1969 gaat in Gent de opening door van de galerie PLUS-KERN (gerund door Yves De Smet en diens echtgenote Jenny Van Den Driesche), met werk van Albert Rubens ; in 1970 hangt op een stand van de beurs “INTERIEUR” te Kortrijk werk van Rubens, De Smet, en François Morellet.

Vanaf dan neemt het aantal tentoonstellingen per jaar steeds maar toe. Ook in het buitenland.

Samenwerking met andere galerijen

13.1 Vanaf 1967 stelt Rubens meermaals tentoon in de galerij “Le Disque Rouge”, in het Centre d’Art Construit, Brussel. Via deze galerij wordt hij ook bevriend met de bekende kunstenaar François Morellet (1926-2016).

In 1967 verkrijgt Rubens een duo-tentoonstelling met Yves De Smet in galerij “Richard Foncke” te Gent.

Vanaf 1969 een intensieve samenwerking met “Plus-kern galerie” te Gent.

13.2 Vanaf 1972 start Rubens de samenwerking met de galerie van Jeanne Buytaert te Antwerpen. Hij bracht aan deze galerie heel wat buitenlandse kunstenaars aan.

13.3 Naargelang het werk van Rubens een ruimere bekendheid krijgt, kan hij in steeds meer galerijen tentoonstellen, ook steeds meer in het buitenland.

Albert Rubens en Amédée Cortier

Rubens bewondert de Nestor van de kunstenaars binnen de Plus-groep, met name Amédée Cortier (4 oktober 1921 – 11 februari 1976). Albert Rubens heeft Cortier ontmoet in 1964. Van diens werk bezit hij een prachtige verzameling.

Beide kunstenaars hebben enkele gelijklopende kenmerken (Roland Patteeuw, “etalon – Facetten van Geometrisch-Abstrakte en Konstruktieve Kunst na 1945”, 2° herziene druk, uitgeverij E. Veys – Tielt, 1972, p. 82-96) : de hoogste graad van vakmanschap, met perfecte afwerking ; geen enkele onzuiverheid in de omlijning of binnen het vlak wordt aanvaard ; pure geometrische abstractie, of wellicht juister concrete kunst, die geen enkel uitstaans meer heeft met het abstraheren van beelden die in onze leefwereld bestaan ; soms wekken de kunstwerken van deze twee kunstenaars een optisch effect op (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 10) ; het schilderen is niet enkel werken, maar vooral een hobby die passioneel wordt beoefend ; de gecreëerde werken mogen niet zo maar op zichzelf worden beschouwd, maar nodigen uit tot interactie, tot bezinning zelfs, en men dient dus de diepere inhoud en gewaarwording tot zich te laten komen.

Raakvlakken met andere kunstenaars

Rubens behoort tot de zogenaamde tweede generatie van abstracte kunstenaars, van na WO II. Toen ontstond in de Verenigde Staten en in Europa een opleving van de constructieve en concrete kunst (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 9).

Kazimir Malevich (1873-1935) is één van de allerbelangrijkste pioniers van de geometrisch-abstracte kunst. De Nederlander Piet Mondriaan (1872-1944) en de Belg Georges Vantongerloo kunnen ook tot de groep van dergelijke pioniers worden beschouwd (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 7-8).

Volgens Theo van Doesburg, redacteur bij de “Stijl”, moest een concreet (dus abstract) werk volledig op voorhand uitgedacht zijn en moest het worden opgebouwd uit eenvoudige, zuiver beeldende en controleerbare geometrische elementen. Zo maakte hij op basis van een eenvoudig getallensysteem binnen een raster van kwadraten een systematisch kleiner wordend vierkant (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 8). Van Doesburg schreef aan een vriend dat hij de volledige compositie kon uitdrukken in cijfers, en dat hij vanuit deze grondvorm wel duizend werken kon maken, waarbij telkens de vlakverhouding systematisch zouden wijzigen, serieel (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 8). Deze denkwijze is zeer gelijkaardig aan deze van Rubens.

Het meetkundige denkwerk en het hieruit voortvloeiende seriële werk van Rubens sluiten aan bij de conceptuele kunst en bij de ideeën van François Morellet, die eveneens de wetenschappelijke benadering van de kunst vooropstelde (Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 7). Frits Bless benadrukt eens te meer de verwantschap met Morellet : deze heeft eveneens elke subjectiviteit en elke verwijzing naar de werkelijkheid willen uitsluiten ; hij heeft gekozen voor een systeem dat leidt tot een oneindig aantal mogelijkheden, dus tot een mogelijkheid om de basiskeuze te laten uitmonden in eindeloos veel seriële werken (Frits Bless, “Zes aantekeningen voor Albert Rubens”, oktober 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, Tielt, 1998, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 22, nr. 5). Voor zowel Morellet als Rubens is het concept, dus het oorspronkelijke plan, essentieel, en vormt het schilderen louter de stipte uitvoering van het concept, dat niet meer kan worden gewijzigd (Frits Bless, “Zes aantekeningen voor Albert Rubens”, oktober 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, Tielt, 1998, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, op p. 22, nr. 5). Het voorafgaande wetenschappelijke denkwerk deelt Rubens dus met Morellet, die eveneens zijn schilderij voorbereidde middels zorgvuldige notities en uittekeningen ( Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, op p. 11). Rubens zoekt soms ook naar optische effecten ; hierbij is hij eens te meer verwant met de werken van Morellet (Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, op p. 10).

Verzamelingen

In tal van musea en particuliere verzamelingen wereldwijd zit werk van Rubens. Niet alleen in België, maar ook in Nederland, Frankrijk, Italië, Finland, Spanje, Hongarije, en New York (Rudi Ailliet, “Oeuvre Albert Rubens te boek gesteld – Constructivist exposeert in PMMK Oostende”, in Het Nieuwsblad, vrijdag 4 december 1998).

Zie albertrubens.com/works-inpublic-and-private collections

Bronnen, noten en/of referenties

Voetnoten

Literatuur

• Rudi Ailliet (1998-12-04). Oeuvre Albert Rubens te boek gesteld. Het Nieuwsblad .

Rudi Ailliet, “Oeuvre Albert Rubens te boek gesteld – Constructivist exposeert in PMMK Oostende”, in Het Nieuwsblad, vrijdag 4 december 1998

Frits Bless, “Zes aantekeningen voor Albert Rubens”, oktober 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, Tielt, 1998, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, p. 10 e.v.

Frans Boenders, “Discipline en oneindigheid – over het oeuvre van Albert Rubens”, in de monografie ALBERT RUBENS – Euclidische ruimtes, uitgegeven door de Bibliotheek van Harelbeke – www.bibliotheekharelbeke.be, naar aanleiding van een tentoonstelling “Euclidische ruimtes” van 5 tot 30 november 2019

Koen Brams, “PLUS” en Yves De Smet, Posture Pockets 2022/nr. 1, eindredactie Dirk Mertens, 160 blz.

Guido Defour, “Geen kunst voor iedereen”, in De Krant van West-Vlaanderen, 2 oktober 1998, p. 7

C. De Guide, “L’Art construit, à Tournai”, in Le courrier de l’Escaut, 21 februari 1969

Drs. Ankie de Jongh-Vermeulen, “Composities die mentale alertheid vereisen”, in de monografie ALBERT RUBENS, J.P. De Paepe Editions, Book XX-XXI, zevende monografie in de reeks “Contemporary Artists”, september 2003, p. 6-11

Yves De Smet, “Rubens en Gabriël in Plus-Kern”, in plus-nieuws 14 (2° jaargang), 1971

Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in DE PERISCOOP, november 1975 (26° jaargang, nr. 1)

Jaak Fontier, “Albert Rubens”, in KREATIEF, 18° jaargang, nr. 4, oktober 1984, p. 54-55

Robert Melders, “Hersenbrekerij leuk bij Rubens”, in De Standaard, 31 december 1983

Roland Patteeuw, “etalon – Facetten van Geometrisch-Abstrakte en Konstruktieve Kunst na 1945”, 2° herziene druk, uitgeverij E. Veys – Tielt, 1972

albertrubens.com

L.M.A. Schoonbaert, “Konstruktivisten zijn in het Antwerpse “in””, in De Standaard, 8 juni 1972

Dirk Stappaerts, “Albert Rubens – geometrisch in- en uitzicht”, in Raaklijnen, driemaandelijks tijdschrift, 1999, nr. 1, Kunstkatern 99/1 van vzw Vlink, p. 9-12

Willy Van den Bussche, Hoofdconservator PMMK, “Voorwoord : Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, uitgeverij Lanno, Tielt, 1998, in de monografie ALBERT RUBENS, uitgeverij Lannoo, naar aanleiding van de tentoonstelling “Albert Rubens, geometrisch in- en uitzicht”, in het Museum voor Moderne Kunst te Oostende, vanaf 4 december 1998 tot 14 februari 1999, p. 6-9

H. Waterschoot, “Een duik in de ruimte”, in Knack, 30 november 1983, p. 207

Chris Weymeis, “Geometrisch in- en uitzicht van Albert Rubens”, in De Standaard, 8 januari 1999, p. 509

Dit artikel "Albert Rubens" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische   en/of op de pagina Edithistory:Albert Rubens.

---

 Facebook Page

 Follow us on Twitter !

Read or create/edit this page in another language

• Albert Rubens in English