Amerikaans-Nederlandse drugsbestrijding in het Caribisch gebied

Amerikaans-Nederlandse drugsbestrijding in het Caribisch gebied
	Verdrag inzake samenwerking tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Regering van de Verenigde Staten van Amerika betreffende toegang tot en gebruik van faciliteiten in de Nederlandse Antillen en Aruba voor drugsbestrijding vanuit de lucht
Achtergrond
Betrokken partijen	Koninkrijk der Nederlanden; Verenigde Staten
Uitvoerder	United States Air Force
Locatie	Caribisch Gebied
Vliegvelden	Internationale luchthaven Koningin Beatrix ; Hato Airport
Verdrag
Getekend	3 maart 2000
Plaats	Oranjestad, Aruba
In werking	2 november 2001
Duur	10 jaar
Verlenging	Na afloop elke vijf jaar (onbeperkt)
Status	Geldig
Werking
Uitvoering	United States Air Force
Nederlandse controleur	Commandant der Zeemacht in het Caraïbisch Gebied (CZMCARIB)
Overig
Vergelijkbare organisaties	Kustwacht Caribisch Gebied ; Koninklijke Marine

Achtergrond[bewerken]

De Nederlandse krijgsmacht en het leger van de Verenigde Staten houden zich samen intensief bezig met het bestrijden van drugstransporten op de Caribische Zee. In het kader van deze "war on drugs" hebben de Verenigde Staten een militaire luchtmachtbasis op Curaçao. Deze "Forward Operating Location" (FOL) op Curaçao is er gekomen toen de VS hun militaire aanwezigheid in Panama moesten beëindigen. Op 13 april 1999 tekende het Koninkrijk der Nederlanden een verdrag met de Verenigde Staten over de vestiging van een Forward Operating Location op het internationale vliegveld van Curaçao, Hato Airport. (Curaçao) en Reina Beatrix (Aruba). Deze kan steeds voor een periode van 5 jaar verlengd worden.

Doel[bewerken]

Vlieglocaties[bewerken]

Verdragsbepalingen[bewerken]

Amerikaanse rechten en plichten[bewerken]

Op grond van het FOL-verdrag is er geen sprake van financiële verplichtingen jegens de VS. De autoriteiten van Aruba en Curaçao verlenen zonder kosten overeengekomen faciliteiten, grond, erfdienstbaarheden en recht van doorgang dat nodig is ter ondersteuning van activiteiten in verband met het FOL-verdrag. Tegen redelijke tarieven kunnen de VS gebruikmaken van openbare voorzieningen en diensten (water, elektriciteit etc.). Voorts verlenen Aruba en Curaçao alle benodigde medewerking met betrekking tot prompte afhandeling van alle door plaatselijke wetten en voorschriften vereiste administratieve procedures. De VS zijn geen landingsgelden dan wel haven- en loodsgelden verschuldigd voor luchtvaartuigen, vaartuigen en voertuigen die ingezet worden in het kader van dit verdrag. De regering van de Verenigde Staten betaalt redelijke tarieven voor verzochte en geleverde diensten.

Naast een vaste groep van tien a vijftien man op Curaçao en Aruba, zullen permanent 300 man op rotatiebasis aanwezig zijn. Vijf straalvliegtuigen (F-16's of F-15's) en drie kleinere verkenningsvliegtuigen zijn permanent aanwezig. Op rotatiebasis zijn per locatie maximaal acht vliegtuigen - maritieme patrouillevliegtuigen, een Awacs en een tankvliegtuig - gestationeerd. Voor het goed functioneren van de FOL's voor operaties in Colombia moeten de spionagevliegtuigen over het Venezolaanse grondgebied vliegen. Venezuela weigert echter toestemming te verlenen. President Chávez zag het als een aantasting van de soevereiniteit van Venezuela. Op 22 december 2009 had president Chávez het Koninkrijk ervan beschuldigd dat het spionagevluchten van de VS vanaf Curaçao en Aruba mogelijk maakt vanuit de Forward Operating Locations. Ook heeft hij toen verklaard dat de eilanden Aruba, Bonaire en Curaçao zich binnen de territoriale wateren van Venezuela bevinden.

Verder zijn Amerikaanse officials bij verdrag toegestaan om aan boord van Kustwacht of Marine schepen drugstransporten te [laten] onderscheppen en te verzoeken geweld in te zetten volgens Amerikaans recht. Deze regeling is wel zo praktisch omdat de Nederlandse wetgeving voor acties buiten de eigen territoriale wateren beperkter is dan de Amerikaanse.