Beppie Blankert
Beppie Blankert (Medan, 1949) is een Nederlandse danseres en choreograaf. Ze was een belangrijk persoon in de ontwikkeling van de moderne dans in Nederland.[1]
Vroege jaren[bewerken]
Blankert werd geboren in toemmalg Nederlands-Indië en woonde tot haar negende levensjaar in Medan, Sumatra. Nadat zij met haar ouders in 1959 naar Nederland gerepatrieerd was, woonde ze in Den Haag. Tijdens haar middelbare schooltijd volgde ze danslessen bij Tanja Vogel, waar zij opviel en al snel soliste werd bij uitvoeringen van onder andere Alice in Wonderland.
Na de middelbare school ging ze rechten studeren in Groningen, alwaar zij betrokken was bij de oprichting van de Noord Nederlandse Dansgroep (1970-1973). Met onder anderen musicus/componist Harry de Wit was ze actief in de performance groep Mezzing. Na haar afstuderen als juriste werkte ze enige tijd als pedagoog in de van Mesdagkliniek in Groningen. Ook maakte ze reizen naar Kopenhagen, waar ze choreografeerde voor de groep Living Movement. Ze woonde enige tijd in New York, waar ze studeerde bij Merce Cunningham en Louis Falco.
Werk[bewerken]
In 1981 treed ze toe tot de kerngroep van Stichting Dansproduktie, een gezelschap van professionele dansers, choreografen, componisten en beeldend kunstenaars onder artistieke leiding van Bianca van Dillen. Bij Dansproduktie danste zij in verschillende produkties, waaronder Even (1981), Feuilleton (1982), Hexa (1984), Mariënbad (1984) en Vertigo (1985). Ook danste en acteerde ze in diverse samenwerkingen met onder andere het Rotterdamse Onafhankelijk Toneel in de voor haar door Ton Lutgerink gemaakte solo I, Etcetera (1983) en in producties van Ritsaert ten Cate voor Stichting Mickery Workshop.
Voor Dansproduktie maakt ze een aantal choreografieën, zowel solo als groepswerken, waaronder Even (1981), Wantij (1984), En Suite (1985) en Vertigo (1985). In 1986 creëert ze Dubbelspoor, samen met componist Louis Andriessen op tekst van Samuel Beckett.[2] In het stuk danst en acteert zij zelf samen met Caroline Dokter. Dubbelspoor wordt een internationaal succes en wordt behalve in Nederland ook in Duitsland, Engeland en de Verenigde Staten gespeeld.
In de periode 1985-1992 was ze actief met en voor verschillende theatermakers en gezelschappen, onder andere Dansgezelschap Reflex, Toneelgroep Baal, De Salon F’Act, Stichting Dans in Uitvoering, Theater ’t Hoogt en Theater Bellevue. In 1990 is ze solist in de opera de Materie van Louis Andriessen en Robert Wilson voor de Nederlandse Opera.
In 1988 richt ze haar eigen gezelschap Stichting Verzamelde Werken op waarmee ze onder meer Melodie (1988), Collectie (1989) en Charles (1991) maakt. In 1990 neemt ze afscheid van het toneel als actief danser met haar eigen choreografie April.
Met haar echtgenoot architect Kees Spanjers trok ze in 1991 een leegstaande loods aan, het Entrepotdok in Amsterdam, die wordt verbouwd tot studio voor moderne dans. Ze wordt artistiek leider van de opgerichte stichting Dansersstudio, waarin ze ook haar eigen stichting Verzamelde Werken onderbrengt. Vanuit Dansersstudio zijn in de periode 1992-1997 24 moderne dansvoorstellingen geproduceerd door diverse makers en uitvoerenden. Zelf choreografeerde Blankert Ives (1992) en Volume 2 (1994) die samen met Charles (1991) een trilogie vormen over leven en werk van componist Charles Ives, en Odyssey (1995) met muziek van Louis Andriessen op tekst van James Joyce. Met de Ives trilogie en Odyssey boekt zij grote successen tijdens uitgebreide tournees in de Verenigde Staten en Canada.
Na het wegvallen van de subsidies voor de Dansersstudio richtte ze in 1999 stichting Blankert Dansconcerten op, waarmee ze een remake van Dubbelspoor uitbrengt met als performers John Taylor en Christopher Steele, en in 2003 een remake van Odyssey in coproductie met het Museum of Contemporary Art in Chicago. Beide voorstellingen worden opnieuw vooral in de Verenigde Staten gespeeld, waarbij Dubbelspoor (Double Track) door TimeOut NY magazine zelfs wordt uitgeroepen tot beste voorstelling in 2000.
In 2004 werkte ze in de Verenigde Staten aan een dansopera met libretto van Norman MacAfee en muziek van Charles Ives, maar krijgt hiervoor uiteindelijk de financiering niet rond. Terug in Nederland choreografeert ze onder meer voor Handtheater de Vagina Monologen (2004) en voor Stichting Tamar Zafira (2004). Samen met Bianca van Dillen maken ze het dubbelluik Oak (Blankert 2006) Sacre (van Dillen 2006). In 2015 maakt ze naar een idee van componist en auteur Elmer Schönberger Gezien Giacometti, een muziektheaterstuk over de schilder Alberto Giacometti.[3]
In 2019, vlak voor het uitbreken van de Coronacrisis in Nederland, maakt ze voor Oorkaan de muziektheater productie Vreemde Streken voor jeugd van 6 tot 106.
Voor 2025 staat opnieuw een herneming van Dubbelspoor op de rol, waarin Blankert samen met Caroline Dokter weer zelf op het toneel zal staan.
Coach, bestuurder[bewerken]
Naast haar werk als choreograaf en danser Blankert ook actief geweest als bestuurder, commissie lid en coach. Op de Universiteit Groningen, waar ze studeerde was ze lid van het faculteitsbestuur van de Juridische Faculteit (1969-1970), samen met onder meer Job Cohen.
Ze was lid van de commissie Bijzondere Projecten van de Amsterdamse Kunstraad (1983-1987), lid van de commissie internationale coproducties van het Fonds voor de Podiumkunsten (1998-1999), lid van de selectiecommissie Choreografieprijs van het Amsterdams Fonds voor de Kunst (1999-2000), voorzitter van de commissie dans van de Raad voor Cultuur (2010-2011) en lid van de adviescommissie compositie van het Fonds voor de Podiumkunsten (2013).
Van 1984 tot 1988 was ze bestuurslid van het Nederlands Instituut voor de Dans, van 1990 tot 1994 bestuurslid van het Amsterdams Fonds voor de Kunst en van 1993 tot 1999 van de Stichting Das-Arts. Van 2000 tot 2008 was ze bestuurslid van het Nederlands Ballet Orkest/Holland Symfonia en van 2012 tot 2016 van het Omscholingsfonds Dansers.
Blankert was ook actief als coach en bestuurslid in de stichtingen van collega’s, waaronder Nanine Linning, Malcolm Rock, Marijke Beversluis, Keren Levy, Silbersee, Robert van Heumen, Jacob Lekkerkerker, Liat Waysbort, Dunja Jocic, Man/Co en Ivgi&Greben.
Naast (mede-)oprichter en artistiek leider van hierboven genoemde gezelschappen was Blankert van 2011 tot 2013 interim directeur van Dansgroep Amsterdam.[4]
Erkenning[bewerken]
- 1992 - de Zwaan, VSCD Choreografieprijs
Externe links[bewerken]
- http://beppieblankert.com/NL-index.htm
- https://theaterencyclopedie.nl/wiki/Beppie_Blankert
- https://theaterencyclopedie.nl/wiki/Beppie_Blankert_Dansconcerten
- https://www.theaterkrant.nl/tag/beppie-blankert/
- https://www.facebook.com/people/Beppie-Blankert/
- https://www.linkedin.com/in/beppie-blankert-633709b/?originalSubdomain=nl
Bronnen, noten en/of referenties
|
Dit artikel "Beppie Blankert" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Beppie Blankert.
