Bernard De Bruycker
Bernard De Bruycker is geboren op 15-06-1941.
Ik vervolg nu met Bernards zegen, het voorwoord van Wasnair & Jadoul, een beetje herwerkt
Het lot is soms onvoorspelbaar: zo maakt Bernard De Bruycker, lange tijd deel uit van de nationale elite, maar won nooit het Belgisch kampioenschap! Zijn schaakcarrière wordt gekenmerkt door pech en toch begon alles goed. In 1946, amper vijf jaar, werden de regels van het schaakspel door zijn vader bijgebracht. Zijn vader was gedeporteerd naar Krakau, gelukkig slechts drie maanden gedeporteerd. In het zicht van de dood (Joden in de eerste plaats), had hem op deze manier geleerd de problemen van het bestaan te vergeten. Hij zal uit deze hel komen. .. maar gepassioneerd door het schaakspel! Hij bracht deze passie als een parasiet over op Bernard. Bernard was zeven, toen hij zijn vader elke zondag vergezelde naar de schaakkring. Hij houdt erg van school, maar door frequente ziekten kan hij regelmatig afwezig op school. Bernard zelf een ziekelijk en kwetsbaar kind, verloor zijn moeder aan een ziekte op veertienjarige leeftijd en zijn leven was niet meer hetzelfde. Zonder een specifiek doel gaat hij van school naar school zonder ooit de weg naar zijn geluk te vinden; het duurt twee jaar tot hij uiteindelijk besluit zich uitsluitend aan het schaakspel te wijden. De Gentse meester Jos Gobert (1) neemt en geeft. Gobert neemt hem regelmatig mee naar Brussel naar het Café de l'Horloge waar ze Van Seters, Barzin en Higuet ontmoeten. Deze nachtelijke wandelingen in combinatie met een serieuze studie van de geheimen van het spel leiden hem natuurlijk naar de hoogten. Van 1958 tot 1961 won hij drie Belgische junior jeugdkampioenschappen maar zijn concurrent Wostyn behield toch de voorkeur bij de selectie voor junior internationals. Bernard heeft nooit kunnen deelnemen aan het wereldkampioenschap voor junioren, ook al was dat zijn gelijk!
Op 21-jarige leeftijd trouwde hij en had toen moeilijke jaren, zowel professioneel als in zijn favoriete spel. Pas op 27-jarige leeftijd begon hij naam te maken door Robert Hubner, de Duitse nummer 1, te verslaan. Zijn deelname aan internationale toernooien komt steeds vaker voor en zijn resultaten zijn overtuigend. In 1970, op lmpéria, eindigde hij als tweede, achter GMI Sahovic en bij Campicaforte, wederom tweede achter Westerinen naast Pomar. De 1972 brengt de wereld van het schaken zijn grootste wereldkampioen en Bernard, het onderwerp van zijn eerste boek "The Fischer-Spassky Match". Helaas was dit boek geen commercieel succes; geschreven in het Nederlands, maar de oplage ervan was beperkt, aangezien veel boeken over hetzelfde onderwerp gingen, in het bijzonder dat waarvan de gunst van het publiek werd weggenomen. In 1972 tot 1974 ging Bernard elk jaar vier maanden als profspeler in Catalonië wonen en coachte hij het Manreza-team. De gelijktijdige sessies, lessen en hulp van zijn club gaven hem gewoon een eenvoudig bestaan, maar dit waren misschien wel zijn gelukkigste jaren van schaakactiviteit. Op de Olympiade van Nice van 1974 leverde zijn briljante resultaat hem de titel van Belgische nationale meester op, waarop hij zo lang had gehoopt (op dat moment was zijn Elo FIDE 2370 punten). In 1975, terug naar huis, verhuisde hij naar een klein appartement dat hij inrichtte met zijn vele schaakboeken. Onvermoeibaar probeert hij zijn brood te verdienen door alleen schaaklessen te geven ... heel snel wordt hij als een uitstekende leraar beschouwd. De jaren 1979 en 1980 zijn, zijn twee beste jaren. Bernard heeft weinig of helemaal geen theorie geleerd en zeker niet 1.e4. Zijn kennis verwierf hij vooral door vele partijen na te spelen. Door g3 en paard naar h3 te spelen omzeilde hij de theorie. Met zwart experimenteerde hij met 1 e4 ç6 2 d4 Pa6. In England speelde hij talloze partijen met deze variant. Dit ging niet onopgemerkt voorbij en men noemde het “De Bruycker Defence”. In Londen eindigde hij in een open van meer dan 400 spelers als tweede achter de Israëlische GMI Kraidman en even later eindigde hij alsnog tweede in het Belgisch kampioenschap in Eupen wat een zekere Richard Meulders onthulde die met 10/11 een Bernard De Bruycker wint opnieuw. Het laatste uitstekende resultaat van De Bruycker zal zijn toernooi in Dortmund in 1980 zijn, waar hij nog steeds als tweede eindigt achter de Duitse IM Ostermayer. Natuurlijk houdt zijn nationale activiteit niet op, maar door het vanaf nu lokken de internationale toernooien hem niet meer. De jaren zijn snel voorbijgegaan ... te snel, Bernard schrijft steeds meer artikelen, geeft steeds meer lessen. Zijn kwaliteiten als coach worden jaar na jaar bevestigd. In 1985 coachte hij onze jonge spelers die zowel zijn kwaliteit als leraar als zijn gemoedelijke en geruststellende persoonlijkheid waardeerden. Uiteindelijk werd hij in 1986 benoemd tot coach van het Belgische team dat aanwezig was op de Olympische Spelen in Dubai, wat het begin van een nieuwe carrière bevestigt ... De eeuwige tweede, de Poulidor van het Belgische schaakspel, dit zijn de beste uitdrukkingen voor typeren de carrière van Bernard De Bruycker die, naar we hopen, nog lang niet voorbij is!
Dit artikel "Bernard De Bruycker" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Bernard De Bruycker.
