Bernard Dietz
Bernard Dietz
| ||||||||
| ||||||||
| Persoonlijke informatie | ||||||||
| Geboortedatum | 22 maart 1948 | |||||||
| Geboorteplaats | Bockum-Hövel, Duitsland | |||||||
| Lengte | 178 cm | |||||||
| Positie | Linksback | |||||||
| Clubinformatie | ||||||||
| Huidige club | Gestopt in 1987 | |||||||
| Rugnummer | 5 | |||||||
| Jeugd | ||||||||
| ||||||||
| Senioren | ||||||||
| ||||||||
| Interlands | ||||||||
| ||||||||
| Getrainde clubs | ||||||||
| ||||||||
| ||||||||
Bernard Dietz (Bockum-Hövel, 22 maart 1948) is een voormalig Duits voetballer en voetbalcoach. Hij speelde voor de MSV Duisburg en FC Schalke 04 in de Bundesliga en werd 1980 als kapitein van het West-Duits elftal Europees kampioen. Later was hij ook coach van verschillende clubs uit Noordrijn-Westfalen. Sinds 2010 werkt hij weer voor de MSV Duisburg, waar hij een administratieve post bezit.
Carrière[bewerken]
Clubs[bewerken]
Dietz kwam uit een familie van mijnwerkers en began het voetballen als klein kind op de straat. 1958 trad hij de SV Bockum-Hövel toe en speelde tijdens zijn hele jeugd voor deze club. Ook in de eerste jaren als volwassene was hij nog in zijn oorspronkelijke vereen, welke niet tot de betaalde voetbal behoorde. 1970 had hij eindelijk aanbiedingen van de Bundesliga leden 1. FC Köln en MSV Duisburg. Hij accepteerde de tweede, onder andere omdat Köln hem niet direct in zijn eerst elftal wou integreren. Dus ging de linke vleugelspeler aan het begin van het seizoen 1970/71 naar Duisburg.[1]
Hoewel hij tevoren geen ervaring in de betaalde voetbal had, speelde Dietz al tijdens het eerst seizoen in Duisburg regelmatig. Toch omdat met Ronald Worm, Rudolf Seliger en Klaus Wunder drie andere getalenteerde voetbalers in het offensief speelden, werd hij sindsdien als linksback gebruikt en blief er voor de rest van zijn loopbaan. Met Duisburg moest hij vaak tegen de afdaling kampen, maar had ook enige successen. Er waren onder andere regelmatige overwinningen in thuiswedstrijden tegen de FC Bayern München (acht overwinningen in tien jaren). 1977 maakte de verdediger Dietz tegen Bayern München (6-3) vier doelpunten.[2] Bovendien bereikte hij met zijn elftaal de Duitse pokalfinaal van 1975, maar moest er een nederlaag (0-1) tegen Eintracht Frankfurt beleven. 1979 was de MSV voor het halve finale van de UEFA-Cup gekwalificeerd, maar verloor sluitelijk tegen de nabijgelegene club Borussia Mönchengladbach.[3]
1982 gebeurde naar 19 jaren de eerste afdaling van de MSV Duisburg uit de Bundesliga en de club moest Dietz tegen de wil van de speeler afgeven, om iets tegen zijn financiele problemen te doen.[1] Hij ging dus naar de FC Schalke 04 en werd er ook een vaste deel van de elftaal. Na Schalkes afdaling in 1983 volgte tijdens het seizoen 1983/84 zijn enkele jaar in de tweede klasse, want zijn elftaal direct weer de promotie bereikte. In november 1986 speelde hij de laatste maal in de Bundesliga en beëindigde 1987 met 39 jaren zijn loopbaan.[3]
Nationaal elftal[bewerken]
In december 1974 was hij met 26 jaren voor de eerste keer deel van het West-Duits elftal en debuteerde in een match tegen Malta. Navolgend werd hij regelmatig voor wedstrijden benoemt en bereikte met zijn land de kwalificatie voor het Europees kampioenschap 1976. In de finale speelde Dietz met zijn elftal tegen de Tsjecho-Slowakije, maar veloor tenslotte de strafschoppenserie. Hij participeerde ook aan het Wereldkampioenschap 1978, welke geen succes voor de Duitsen bracht. Met het eind van Sepp Maiers carrière werd hij 1979 kapitein en had deze rol ook tijdens de volgende Europees kampioenschap 1980. Aan het eind van het toernooi was Duitsland opnieuw in de finale en kon met 2-1 tegen België winnen. Op 19 mei 1981 speelde Dietz de laatse maal voor het nationaal elftal.[3]
Trainersloopbaan[bewerken]
Direct aansluitend aan het eind van zijn carrière als speler werd Dietz 1987 trainer bij de ASC Schöppingen, die in de hoogste klasse voor niet betaalde voetballers speelde. 1992 ging hij naar de SC Verl, die lid van dezelfde klasse was. Twee jaren later haalde hem de VfL Bochum voor zijn jeugd afdeling. Dietz blief tot 2001 bij deze club, waar hij de jeugd, de tweede elftal en twee keer voor enige maanden de professionele elftal leidde. 2002 kwam hij terug naar de MSV Duisburg, om er trainer van het tweede team te woorden. In deze positie bleef hij tot 2006 en was ook in Duisburg provisorisch trainer van de erste elftaal. Aan het begin van de seizoen 2006/07 onderschrschreef hij bij Rot Weiss Ahlen, maar had er geen succes en blief alleen voor enige maanden.[4]
Sinds 2010 is hij in verschillende functies voor de MSV Duisburg actief. Hij was eerst raadgever en representant en dan lid in de raad van commissarissen.[5] 2013 werd hij lid van de hoogste fonctionale institutie van de club.[6]
Erelijst[bewerken]
- Europees kampioen 1980, finalist 1976 (West-Duitsland)
- Finale DFB-Pokal 1975 (Duisburg)
- Halve finale UEFA-Cup 1979 (Duisburg)
Externe link[bewerken]
|
Zie de categorie Bernard Dietz van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
Bronnen[bewerken]
- ↑ 1,0 1,1 Das große RS-Interview: Bernard „Ennatz“ Dietz wird 60 Jahre, reviersport.de
- ↑ Wollten Sie Duisburg nie verlassen, Bernard Dietz?, 11freunde.de
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Bernard Dietz, fussballdaten.de
- ↑ Karriere als Trainer, fussballschule-dietz.de
- ↑ MSV: Legende Dietz erhält Sitz im Aufsichtsrat, reviersport.de
- ↑ Bernard Dietz rückt beim MSV Duisburg vom Aufsichtsrat in den Vorstand, derwesten.de
Dit artikel "Bernard Dietz" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische .
|
This page exists already on Wikipedia. |
