Christoff Wybouw

	Christoff Wybouw
	Bestand:Headshot 01 bru 02.jpg
	Algemene informatie
Geboren	10 mei 1958
Geboorteplaats	Varsenare
Land	België
	Werk
Jaren actief	1979-heden
Beroep	Componist (auteur is een synoniem), muziekproducer, uitgever, directeur Residentie Christoff
	(en) IMDb-profiel; (en) Luafout in Module:Wikidata op regel 364: attempt to index field 'wikibase' (a nil value)/ Allmusic-profiel; (en) Luafout in Module:Wikidata op regel 364: attempt to index field 'wikibase' (a nil value)/ Last.fm-profiel
Portaal:	Muziek

Christoff Wybouw (Varsenare, 10 mei 1958) is een Belgische muziekproducer met een aangeboren talent om aankomende (inter)nationale trends bijzonder snel op te pikken en naar een breder publiek te vertalen. Zijn status als ideeënmakelaar straalt bij hem ook af als directeur van Residentie Christoff, het woonzorgcentrum voor veertig personen in Varsenare. Als geen ander slaagt Wybouw erin om het beste uit anderen naar boven te halen, onder meer ook via het project The Inspirator dat hij binnen afzienbare tijd zal lanceren.

Muzikale achtergrond[bewerken]

De muzikale jaartelling van Christoff Wybouw neemt een aanvang in het begin van de jaren ’60. Samen met enkele familieleden baatten zijn ouders in Bredene de eerste karting van ons land uit. Bij die karting hoorde een clubhuis met, heel prominent, een jukebox. Die was goed gevuld met plaatjes van onder meer Elvis Presley, Paul Anka, Los Machucambos, Ray Charles en Adamo. Door te luisteren naar die hits ontwikkelde de jonge Wybouw een liefde voor een waaier aan muziekstijlen, een goed geoefend paar oren voor melodieën alsook de productionele inkleding ervan en, ontegensprekelijk, een flair voor commercialiteit. Op zijn tiende deden zijn ouders hem een bandopnemer cadeau. Hiermee sloeg hij driftig aan het experimenteren. Geïnspireerd door Walter Capiau en diens programma ‘Capriolen’, dat draaide rond telefoongrappen, kroop Wybouw zelf ook in de huid van de populaire presentator. Het gaf hem de ingeving om zelfs de voorzitter van de plaatselijke carnavalsvereniging in het ootje te nemen. Het flegma om mensen te animeren, heeft hij wellicht van zijn overgrootvader Pierre Wybouw, die met een paardenmolen rondtrok. Net voor hij meerderjarig werd, lanceerde Wybouw junior Roadrunners’ Drive-in Show, zijn eigen mobiele discobar.

Samen met Chris Hostens alias Jean Bretel, van wie hij vrije radio Jan Breydel had overgenomen, verkleedde hij zich op thé dansants in functie van het nummer dat ze op de draaitafel onder de naald legden. Hun concept kende zoveel succes dat Wybouw van die passages op fuiven en huwelijkspartijen zijn beroep kon maken. Hij wou echter meer: zelf in de producersstoel plaatsnemen. Hij rook zijn kans toen hij merkte dat in het vakantiecentrum in De Haan ‘De Boerinnekensdans’, een origineel Vlaams dansnummer, veel bijval genoot. In 1979 maakte Wybouw er de Engelstalige versie ‘The Farmer’s Wives Dance’ van, die hij op band zette in de gammele studio Nady in het Oost-Vlaamse dorp Eke. Verwijzend naar zijn toenmalige discobar Radio Mustapha werd het de eerste release op zijn label Roadrunner, vernoemd naar zijn gelijknamige Drive-in Show annex discobar. Omdat dit voor enige verwarring zorgde met het gelijknamige hardrocklabel veranderde hij de naam al snel in Holy Hole, een verwijzing naar het gouden gaatje dat nodig is om singles, elpees en cd’s af te kunnen spelen. ‘The Farmer’s Wives Dance’ scoorde in de Townsend Holiday Village, de camping in De Haan waar Wybouw jaarlijks vanaf maart tot oktober deejayde, soms meerdere keren per dag. Alleen al op die plek verkocht Wybouw drieduizend exemplaren van dit plaatje. In voornoemde studio liep Wybouw een Amerikaan tegen het lijf die muziek maakte die bij John Denver aanleunde. Hij was de componist van ‘Turn all your Lights down low’. Hij nam deze song op. Het succes op de vrije radio’s volgde. Hierop bood Wybouw dit meeslepende nummer aan Ricky Clark en Jerry Deewood aan, die er hun eigen versie van opnamen.

Wybouw bouwde een eigen studio in de garage van zijn ouders. Zijn eerste opdrachten waren reclamespots voor vrije radio’s, opgenomen op vier sporen. Om uit te testen hoe zijn studio op vinyl klonk, nam hij met de zwarte Amerikaanse zanger Ray Simon het nummer ‘I do care’ op. Met bevredigend resultaat. Een studiorat was geboren.

Producer[bewerken]

Het entreekaartje van Christoff Wybouw alias Wybouwski/Wybovsky voor de aanvankelijk (West)-Vlaamse en later (inter)nationale showbusiness heette ‘Me Wuf is weg’ van Kamiel. In 1982 werd dit nummer een hit en tot op vandaag is het een meezinger op studentenfeestjes. Meteen een kraker voor Wybouw, maar ook een kater, van financiële omvang. De single verscheen op een Nederlands label dat hem oplichtte. Dit gaf hem de spoorslag om Onadisc, een afkorting van Onafhankelijk Distributiecentrum, op te richten. Vol goede moed trok hij met zijn eerste plaatjes de baan op, waaronder ook die van Marc De Coen, de manager die zich over Louis, en later ook Günther, Neefs ontfermde. Al na een week wist Wybouw dat hij geen goudader had aangeboord. Hij stopte daarom ook als voyageur. Onadisc evolueerde later tot on a disc, het huislabel van Wybouw, en eveneens tot Onafhankelijk Digitaal Studio Centrum, waar drie studio’s gehuisvest zijn.

Ook met Paul Pattaya maakte Wybouw opnames. Een ietwat zonderlinge figuur, die zich omschoolde van beenhouwer tot uitbater van een nachtcafé aan het station in Izegem. Haar had hij niet meer, maar hij droeg wel een enorme moustache en… een kraan op zijn voorhoofd. Met Pattaya nam Wybouw, met Vincent Pierins op bas, het op een West-Vlaamse leest geschoeide ‘Constipation Blues’ op, een nummer over iemand die alle moeite heeft om zijn stoelgang te maken.

De neus voor commercialiteit van Wybouw ontging ook platengigant EMI niet. Tot op vandaag houden beiden er de uitgeverij O-Disc/EMI (het platenlabel dat ondertussen onder de koepel van Sony zit) op na. In hun catalogus zitten nummers waar beiden samen iets mee gedaan hebben of misschien nog zullen doen.

Eind jaren ’80 nam Wybouw met de Kortijkse volkszanger Johny Turbo (echte naam: Ivan Carlier) ‘Slekke’ op, waarvan de beginzin “Ja, gomme begunn of oe skjeet da?” regelmatig weerklonk in het iconische Studio Brussel-programma ‘Hallo Hautekiet’. Ook voor ‘Vis in de Leie’, een profetisch nummer over milieuvervuiling, zat Wybouw aan de producersknoppen.

Begin jaren ’90 was het opnieuw prijs. Samen met Patrick Deconinck nam Wybouw de dance-tune ‘Five o’clock… My ass/Let’s tango!!!’ op. Dit succes werd opgemerkt door Jean Kluger, de rechterhand van Will Tura, het idool van de Varsenarenaar in de jaren ’70. Het kwam tot een samenwerking. Het eerste resultaat: Wybouws dansact achter Ottorongo figureerde tijdens de tv-optredens waarin Tura zijn immense hit ‘Moa Vint toch’ playbackte. Wybouw zou later nog met de uitgeweken Veurnenaar samenwerken.

Wybouw commerciële skills kwamen ook naar voren bij ‘Jordy Rave Show’, het lied van het album ‘Dur dur d’être baby’, dat hij samen met Serge Feys, jarenlang de rechterhand van Arno Hintjens, in elkaar stak en dat de vierjarige dreumes Jordy Lemoine in 1992 de hitparades inzong. De bijbehorende cd ging liefst vijf miljoen keer over de toonbank, maar door een dispuut met major Sony kreeg de Varsenarenaar slechts royalties voor 1,2 miljoen exemplaren.

In de eerste helft van de jaren ’90 was er nog een technieker vaak aan het werk in de studio’s van Wybouw, met name Patrick Hamilton, die veel later internationaal zou scoren met Katherine Jenkins OBE, die uit zou groeien tot ’s werelds meest bekende klassieke stem.

In dezelfde periode bracht hij ook een dubbel-cd uit van het Brugse icoon Willy Lustenhouwer. Onder het motto ‘Lachen is gezond!’ verscheen er op Onadisc ‘De Beste Sketches!’, een kleinood dat eigenlijk om een re-release smacht.

Hoewel hij zelf nooit gezegend was met elastieken beentjes heeft Wybouw altijd een zwak gehad voor trouwfeestdansen zoals ‘The Hucklebuck’, ‘The Twist’ en ‘De Vogeltjesdans’. Na het uitbrengen van een album met ‘Scottish’-nummers componeerde Wybouw in 2000 samen met Jaak Verburgt (een kwarteeuw de producer van André Hazes) een song gebaseerd op de ‘Line dance’. Hij kreeg een countryclub zover om er een dansje bij te bedenken en wist het management van Will Tura ervan te overtuigen om de keizer van het Vlaamse lied ‘Kom doe de Line Dance’ te laten opnemen. Mede door dit dansje, tot op vandaag een klassieker op huwelijkspartijen, groeide dit lied uit tot Tura’s grootste succes in jaren. Een jaar later nam de geboren Veurnenaar deze song opnieuw op, een duet met Bandit die er de trekker van ‘The Tura Songbook’ van maakte. Met dit als eerbetoon bedoelde album wou Wybouw aantonen dat de songs van Tura ook in het Engels veel succes zouden kunnen oogsten. Iets wat inmiddels ook gebeurd is.

Door de doorbraak van Napster, de eerste wereldwijd gebruikte peer-to-peer-muziekdeelservice, rond de millenniumwissel was Wybouw behoorlijk in zijn wiek geschoten. Die vorm van broodroof leidde tot een lange muzikale adempauze.

Hij maakte van de gelegenheid gebruik om zijn eigen archief van zo’n 5 à 600 nummers te digitaliseren. Dit leidde in oktober 2011 tot een wereldwijde deal met iTunes zodat muziekfanaten zijn materiaal konden dowloaden. Pas in 2019 zocht Wybouw toenadering tot streamingservices als Spotify. In de jaren ertussen hield hij zich voornamelijk bezig met de uitbouw van Residentie Christoff, het woonzorgcentrum in Varsenare waar hij directeur van is.

In 2022 wil Wybouw zijn schouders zetten onder Fashionista, een androgyne artiest met wie hij het muzikale Lgbtq+-statement ‘I like your style’ wil maken, bestemd voor de (inter)nationale markt. Bedoeling is om met oude nummers, waarin Wybouw duidelijke statements zal verwerken, kwaliteitsvol nieuw materiaal te fabriceren. ‘A vintage mix’ zal bovendien in speciale hoezen verpakt worden, waarbij Mimi Choi (TikTok wildste make-up artieste) een bijzondere rol zal opeisen. Ook wil hij dance-artiest JIN-TARO, de nom de plume van Pedro Wittevrongel, via zijn label Onadisc in de markt zetten.

Christoff Wybouw Sfeerfoto 1

The Inspirator[bewerken]

Door de jaren heen introduceerde Christoff Wybouw tal van zaken voor de Vlaamse markt. Het begon met de discojojo, een gadget die de dansvloer in felle kleuren liet baden. Om zijn muzikale waar en die van anderen aan de man te brengen, lanceerde Wybouw in december 1983 Stepp-in. Deze gespecialiseerde platenzaak, gelegen aan de Gistelse Steenweg 164 in Brugge, had onder meer importplaten uit Engeland in de aanbieding. Dj’s vonden er gemakkelijk hun weg naar. Hetzelfde gold voor aspirant-zangers die er pocket songs of soms eigen gemaakte soundmixtapes gingen aanschaffen. Via deze weg leerde Wybouw Christoff kennen, wiens carrière hij begin jaren ’90 zou lanceren met zijn eerste schlagerproducties ‘Laat me niet alleen’ en de Nick Kamen-cover ‘’k Voel me zo goed’. Wybouw pushte ook Lindsay, de zuster van Christoff, om achter de microfoon plaats te nemen. Dit resulteerde in ‘Liefde is meer dan een woord’, het eerste duet van de Vlaamse charmezanger met zijn zus.

In diezelfde periode werd voornoemde winkel omgevormd tot Stepp-in Entertainment. Nadat hij op de internationale muziekbeurs in Cannes met het fenomeen karaoke (Japans voor leeg of virtueel orkest) kennismaakte, introduceerde hij deze nieuwe vorm van amusement voor (West-)Vlaanderen door er mee rond te toeren. Tijdens zo’n avond in Torhout ontdekte Wybouw Bandit. In een plaatselijk café zong Moorsledenaar Koen Moeyaert countrynummers. Voor deze Vlaamse zanger produceerde Wybouw verschillende albums. Ook verwerkte Wybouw enkele van diens nummers in ‘The Professional DJ’-reeks, wat hij vandaag als zijn muzikaal levenswerk beschouwt. Deze reeks bestaat uit speciaal voor dj’s geproduceerde – letterlijk – dansmuziek, die er hun publiek mee kunnen entertainen. De reeks bestaat voornamelijk uit tunes die bij feesten allerhande - van een huwelijkspartij tot een familie- of verjaardagsfeest - een dansvloer kunnen doen vollopen, met onder meer walsen, tango’s en the twist. Bijzondere aankondigingen, jingles, verjaardagskreten en countdowns zijn eveneens verwerkt in deze serie. Om erover te waken dat de vocals zo getrouw mogelijk de stemmen van de originele artiesten benaderden, huurde Wybouw een keur aan zangers en zangeressen in. Eén van hen was Danny Supply. De Kemmelnaar, die in 1991 de VTM-Soundmix Show won met zijn interpretatie van ‘Unchained Melody’ van The Righteous Brothers, bleek over een uitzonderlijk talent als imitator te beschikken. Vooral performers uit de jaren ‘50 en ’60 lagen hem. Dit verklaart waarom Supply op diverse delen van ‘The Professional DJ’-reeks te horen valt, binnen een geluidsspectrum dat volgens Wybouw nauw aansluit bij dat van Dire Straits-voorman Mark Knopfler.

De diverse ‘The Professional DJ’-albums haalden alleen al in 2020 tachtig noteringen in tal van landen. Voor Wybouw eerder een psychologische opsteker dan een financiële, want streamingdiensten en het correct uitbetalen van royalties zijn allesbehalve een match made in heaven.

Eerder, halverwege de jaren ’80, maakte The Innovator op een demodag in Brussel kennis met een nieuw apparaat dat voor een technologische revolutie zou zorgen in de muziekindustrie: de sampler. Als eerste in Vlaanderen kocht Wybouw dit nieuwe speeltje en ging er meteen mee aan de slag. Om jingles en ludieke reclamespots te maken voor vrije radio’s. Wybouw vervormde zijn stem tot dat van een kind. Samen met Rudy ‘Ruud’ Wittevrongel knutselde Wybouw met samples ook het HI NRG-nummer ‘No Police’ in elkaar. Het nummer werd een hit in verschillende landen en verschijnt binnenkort voor het eerst op diverse streamingplatformen, met extra mixes. Ze beleefden de tijd van hun leven toen ze dit nummer onder het pseudoniem Ziggy op tal van plaatsen gingen promoten.

Samen met Serge Feys maakte Wybouw door de jaren heen tal van producties. Eén van die nummers werd samplegewijs gezongen door Paul Landau en draagt de titel ‘Where’s your Pussy?’. Enkele decennia voor de voormalige Amerikaanse president Donald Trump het over het vrouwelijk geslachtsorgaan had.

Christoff Wybouw Sfeerfoto 2

Bekende werken[bewerken]

DJ Bert & Eagle: Import (1980)
Kamiel: Me Wuf is weg (1982)
Ziggy: No Police (1986)
Bingo!: Arabeat (1989)
Ottorongo: Five o'clock... My ass/Let's tango!!! (1991)
Jordy: Jordy Rave Show (1992)
De Brugse Strangers: Zwarte Lola…en Eddy Ready (1995)
Johny Turbo: Slekke en Vis in de Leie (uit het album ‘Veske Zever’, 1995)
Will Tura: Doe de Line Dance (2000)
Bandit: The Tura Songbook I (2001), The Tura Songbook II (2002) en Quality Street (2004)
Lucy Loes: M'n Zeekapiting (2001)
The Professional DJ-reeks (2011-heden)
Professor Feelgood & The Virus Killers: Bluuf van je tote! (2020)

Trivia[bewerken]

Begin jaren ’80 nam Wybouw in zijn eerste viersporenstudio het nummer ‘Import’ op. Platenmerk Ariola bracht deze discotheekhit uit en op die manier belandde deze tune in de Nederlandse tipparade. Ook b-kant ‘I am your Master’ werd opgemerkt en belandde op de soundtrack van de Hollandse film ‘Prins’. ‘Import’ behaalde ook een cultstatus op het internet en van ‘I am your Master’ kwamen verschillende bootlegs uit. Laatstgenoemde track krijgt in oktober 2022 een wereldwijde release op ‘All the young Droids: Junkshop Synthpop 1979-1984‘, een album dat invloedrijke nummers op het vlak van synthesizers, sequencers en drummachines zal compileren.

Deze successen sprongen in het oog bij Oostendenaar Ziggy Devriendt, die de cultsong ‘Import’ een aantal jaren geleden op het prestigieuze platenlabel Music Mania uitbracht. Voor Wybouw groeide dit succes uit tot een soort Milli Vanilli-verhaal. Hij produceerde het nummer en leende er ook zijn stem voor, maar het waren DJ Bert (uit Zwolle) & Eagle (een driekoppige band uit Eeklo) die het uithangbord van de hit werden door er al playbackend de baan mee op te gaan. Een tijdje nadat Wybouw ‘Import’ op internet had geplaatst, nam een publiciteitsbureau contact met hem op. Zij boden hem an offer he couldn’t refuse: een contract van twee jaar om ‘Import’ wereldwijd te gebruiken in het kader van een campagne voor het luxemerk Chanel.

Privéleven[bewerken]

Christoff Wybouw werd geboren op zaterdag 10 mei 1958 in Varsenare, de deelgemeente van Jabbeke waar hij ook opgroeide. Hij is gehuwd met Marianne Floréal. Het koppel heeft een dochter, met name Delphine Wybouw (34). Zij is de rechterhand van Wybouw in Residentie Christoff, het woonzorgcentrum in Varsenare, en in Het Knapsalon (de follow-up van Stepp-in), gelegen aan de Gistelse Steenweg 164 in Sint-Andries, onderdeel van Brugge. In deze Beauty Bar biedt Wybouw jong talent op het vlak van fashion en beauty kansen. Op die manier kunnen er kap(st)ers en make-up-, beauty- en nailartiesten en vaklui die met lichaamsverzorging bezig zijn er op korte tijd uit de verf komen.

Christoff Wybouw Sfeerfoto 3

Directeur Residentie Christoff[bewerken]

In 1974 ging Marie-Thérèse Vanrobaeys, de moeder van Christoff Wybouw die verpleegster was, van start met het kleinste rusthuis van ons land. Kleinste, want in die begindagen telde dit verzorgingscentrum amper één kamer. In de daaropvolgende jaren ging dit aantal omhoog naar eerst zes en later twaalf kamers. Toen Wybouw achttien lentes telde, deed het plaatselijke OCMW een poging om het rusthuis over te nemen. Dit ging niet door. Wybouw stapte in de zaak, investeerde in een tweede verdieping en dus meer kamers. Tevens besloot hij zich bij te scholen in de welzijnszorg. Ook scande hij de markt om te weten wat het onderscheid is tussen een traditioneel rusthuis en een modern verzorgingstehuis. Vandaag beantwoordt Residentie Christoff (adres: Oude Dorpsweg 21a) aan alle hedendaagse noden. Als directeur zet Wybouw zwaar in op een zo hoog mogelijke levenskwaliteit voor de ondertussen veertig bewoners. Hierbij staat het begrip beleving centraal. Om dit te realiseren, introduceert hij innovatieve concepten die ook zijn zorgpersoneel ten goede komen. Zo konden bezoekers tijdens de coronaperiode met hun dierbaren in contact komen dankzij de Orbo 360, een tuinkamer die eruitzag als een ufo, steunend op een sokkel die 360 graden kon draaien. Ook hoopt Wybouw het idee te kunnen realiseren om bewoners via virtual reality op reis te laten gaan. Stichtster Marie-Thérèse Vanrobaeys is ondertussen 90 jaar én één van de bewoners. Zij wordt door zowel de echtgenote als de dochter van Wybouw met de beste zorgen omringd. Als eerste bewoonster kon zij binnen het woonzorgcentrum kennismaken met toepassingen als artificial intelligence en the internet of things. Via deze experimentele tools kan Residentie Christoff de veiligheid van de bewoners beter monitoren en inzetten op valpreventie, wegloopgedrag vermijden en de temperatuur en het CO²-gehalte in de kamers opvolgen. Hierbij wordt uiteraard de privacy van de bewoners maximaal gegarandeerd. Nieuwe ideeën waar Wybouw op broedt, zijn de invoering van een systeem van – jawel – callgirls en de levensklok, verwijzend naar Bill Haley’s-klassieker ‘Rock around the clock’.