Chromesthesisme

Het chromesthesisme (Engels: chromesthesism) is een Engelse moderne kunststroming in de Europese moderne kunst, ontstaan aan het begin van 20e eeuw, in 1920. De schilderijen die binnen de stroming chromesthesisme vallen zijn de schilderijen die geschilderd worden door mensen met de aandoening chromesthesie. Door deze aandoening zien de kunstenaars de tonen in klanken en muziek in verschillende kleuren. Elke toon staat voor een kleur; details hierover worden meer toegelicht in het oorspronkelijke manifest.

Ontstaan[bewerken]

Het chromesthesisme is ontstaan in Engeland, gebaseerd in London. Ondanks dat de stroming niet heel erg bekend is, zijn er toch nog redelijk veel aanhangers van.^[bron?] Zo zijn er de laatste jaren^[wanneer?] veel kunstenaars naar buiten gekomen met kunstwerken die binnen deze stroming vallen.

Manifest[bewerken]

Het manifest is geschreven door het kunstenaarstrio Stanley Buckermoore, Flora Yatingale en Madeline Vrockenheim. De noten waar de kunst voor gemaakt wordt, zijn de noten die in de westerse muziek voorkomen: de noten A t/m G, en alle noten die er tussenin zitten. Zoals in vele andere manifesten uit deze periode, zijn er ook een aantal regels waaraan de kunstuitingen in deze stroming moeten voldoen. Het manifest in zijn oorspronkelijke vorm:

Het Chromesthetisch manifest[bewerken]

18 juni anno 1920.

Wij van de Chromesthetistische kunstbeweging staan voor de tonen. Muziek en kunst zijn volgens ons onlosmakelijk met elkaar vermengd en kunnen onmogelijk los van elkaar gezien worden.

Kunstenaars van deze tijd slaan op hol en maken allemaal nietszeggende kunst. Wij geven diepte aan kunstwerken door deze te bepalen door tonen. Artiesten laten zorgvuldig gecomponeerde liederen horen, waarop kunstenaars met Chromesthethistisch talent hun kunstwerk maken en dit laten bepalen door de toon van de kunst. Elke toon heeft zijn eigen kleur, en zo zal er een magisch kleurengeheel ontstaan dat zich baseert op de harmonische samenwerking van noten en tonen in de muziek.

Er moet sprake zijn van de volgende zaken:

Muziek die voor kunstuitingen gebruikt wordt moet meerdere tonen bevatten, zodat er verschillend kleurgebruik optreedt
De artiest geeft zijn muziek over aan de kunstenaar zonder hierbij beperkingen op te leggen voor het gebruik/luisteren van de muziek, zodat de kunstenaar zich helemaal kan laten gaan en zich een kan voelen met de muziek
Het kunstwerk moet gebaseerd zijn op de tonen van de muziek en er moet aan het kunstwerk af te lezen zijn hoe extreem het gecomponeerde muziekstuk van toon wisselt

CHROMETHESISTEN ALLER LANDEN, VERENIGT U