Code (coderingstheorie)
In de coderingstheorie is een code een systeem van regels om informatie, zoals een tekst, een geluid of een afbeelding om te zetten in een andere vorm, soms verkort of versleuteld, voor transmissie via een communicatiekanaal of voor opslag in een opslagmedium. Ook het resultaat van de codering wordt wel een code genoemd. Taal op zich is al een vorm van codering waarmee men door middel van spraak kan communiceren wat men dacht, zag, hoorde of voelde. Maar spraak heeft een beperkt bereik. De uitvinding van het schrift, waarbij gesproken taal in visuele symbolen werd omgezet, breidde het bereik van communicatie in ruimte en tijd uit. Het coderingsproces zet informatie uit een bron om in symbolen voor communicatie of opslag. Decodering is het omgekeerde proces, waarbij gecodeeerde informatie weer wordt omgezet in een vorm die gemakkelijk voor de ontvanger te begrijpen is.
Theorie[bewerken]
In de coderingstheorie gaat men ervan uit dat de te coderen informatie, de broncode, beschikbaar is in de vorm van een rij symbolen uit een bekende verzameling, het bronalfabet genaamd. De code is een algoritme dat de broncode omzet in een rij symbolen uit een verzameling, het doelalfabet .
Dit artikel "Code (coderingstheorie)" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Code (coderingstheorie).
