D.I. Pandjaitan
D.I. Pandjaitan
| ||
| ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Donald Izacus Pandjaitan | |
| Geboortenaam | Donald Izacus Pandjaitan | |
| Geboren | Balige, Noord-Sumatra, Nederlands-Indië, 9 juni 1925 | |
| Overleden | Lubang Buaya, Jakarta, Indonesië, 1 oktober 1965 | |
| Doodsoorzaak | Moord | |
| Nationaliteit | Indonesische | |
| Beroep | TNI-AD | |
| Overig | ||
| Partner(s) | Marieke Pandjaitan boru Tambunan | |
| Kinderen | Catherine Pandjaitan Masa Arestina Pandjaitan Ing. Salomo Pandjaitan Luitenant-generaal van de TNI (Ret.) Hotmangaradja Pandjaitan Tuthy Kamarathi Pandjaitan Riri Budiasri Pandjaitan | |
| Religie | Katholiek Christendom | |
Generaal-majoor van de TNI (Postuum) D.I. Panjaitan; Indonesisch: Mayor Jenderal TNI (Anumerta.) D.I. Panjaitan (Sitorang, Balige, Noord Sumatra, 9 juni 1925 - Lubang Buaya, Jakarta, 1 oktober 1965) was een van de generaals die het slachtoffer waren van het bloedbad van de G30S PKI.
Onderwijsperiode[bewerken]
Hij begon zijn basisschoolopleiding aan HIS (Hollandsch Inlandse School) HKBP Zending Balige, en vervolgde zijn opleiding vervolgens ot MULO Narumonda in 1939, Tarutung. Toen hij zijn opleiding aan MULO Tarutung voltooide,kwam Indonesië onder Japanse bezetting. Tijdens zijn opleiding aan MULO Tarutung studeerde hij Engels, Nederlands en Duits.
Militaire activiteiten en onderwijs[bewerken]
Bij het betreden van het leger moet hij de militaire training van Gyugun volgen. Na de training vertrok hij naar Riau en werd lid van Giyugun totdat Indonesië zich onafhankelijk verklaarde. Toen Indonesië onafhankelijk werd, vormden hij en andere jonge mannen het Mensen Veiligheidstroepen(Indonesisch:Tentara Keamanan Rakyat (TKR)KR), dat later de TNI werd. Bij TKR werd hij eerst aangesteld als bataljonscommandant, daarna werd hij commandant van de IX / Banteng Educatie Divisie in Bukit Tinggi in 1948. Daarna werd hij stafchef IV, commandant van het Sumatraanse leger. En toen het Nederlanders de Tweede Militaire Agressie uitvoerden, werd hij aangesteld als leider van de Republiek Indonesië Emergency Struggle Supplies (Indonesisch: Pemimpin Perbekalan Perjuangan Pemerintah Darurat Republik Indonesia) door Mohammad Hatta. Naast het einde van de Tweede Nederlandse Militaire Agressie kreeg Indonesië op 27 december 1949 ook erkenning van de soevereiniteit van Koningin Juliana uit Nederland. Panjaitan zelf werd later benoemd tot chef van de leger- en territoriale operatiestaf (T&T) I Bukit Barisan in Medan. Vervolgens verhuisde hij opnieuw naar Palembang om stafchef van T&T II / Sriwijaya te worden. Na het volgen van de cursus Militaire Attache (Milat) in 1956, werd hij benoemd tot Militaire Attache van de Republiek Indonesië in Bonn, West-Duitsland. Toen zijn militaire dienst eindigde, keerde hij terug naar Indonesië. In 1963 werd hij gepromoveerd tot brigadegeneraal en vertrok hij samen met Ahmad Yani naar de Verenigde Staten om te studeren aan het Command and General Staff College in Kansas. Ten tijde van zijn rang als brigadegeneraal werd hij benoemd tot assistent-IV van de minister / commandant van het leger. Deze functie was de laatste die hij bekleedde voordat hij werd vermoord
Ten tijde van de G30S[bewerken]
In de vroege uren van 1 oktober 1965 verlieten leden van de Bewegingsraad van 30 september Lubang Buaya richting de grens met Jakarta. Ze sprongen over het hek van Pandjaitans huis aan Hasanuddin Straat, Kebayoran Baru, Zuid-Jakarta. Toen schoot en doodde een van de bedienden die op de begane grond van een huis met twee verdiepingen sliep en riep Panjaitan naar beneden. Albert Naiborhu en Viktor Naiborhu, nichtjes van D.I. Panjaitan werd per ongeluk neergeschoten door een PKI-bende en ernstig gewond, kort na hun dood. Op dat moment was D.I. Panjaitan in volledig uniform was in de kamer met Catherine Pandjaitan en zijn vrouw, Marieke. Op dat moment was D.I. Panjaitan in volledig uniform was in zijn kamer bij Catherine Pandjaitan en zijn vrouw, Marieke. Marieke vertelt D.I. Panjaitan ging ten onder met Cakrabirawa en ontmoette president Soekarno. Maar Panjaitan was achterdochtig en werd gedwongen dapper de trap af te gaan.
Terwijl hij de trap afliep, D.I. Panjaitan gehoorzaamde Cakrabirawa en toen hij naar beneden kwam, D.I. Panjaitaanse baden. Maar communistische groepen schoten D.I. Panjaitan die aan het bidden was en Panjaitan viel in zijn garage en stierf in de garage. D.I.'s lichaam Panjaitan werd vervolgens naar het PKI-hoofdkwartier in Lubang Buaya gebracht en het lichaam van Panjaitan werd in een oude put gedropt, en de lichamen van zijn collega's zaten ook in de put. Het lichaam werd ontdekt op 4 oktober 1965 en alle lichamen kregen een staatsbegrafenis onder leiding van de huilende generaal Abdul Harris Nasution. D.I. Pandjaitan werd postuum geclassificeerd als een Generaal-Majoor.
|
Zie de categorie D.I. Pandjaitan van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
Scriptfout: de module "Authority control" bestaat niet.
Dit artikel "D.I. Pandjaitan" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:D.I. Pandjaitan.
