E-cmr
Inleiding[bewerken]
De e-CMR is de digitale versie van de CMR-vrachtbrief. Net als bij de conventionele papieren vrachtbrief of CMR regelt ook de e-CMR de overdracht van grensoverschrijdend goederen vervoer over de weg binnen een juridisch dekkend proces. Daarbij dient de e-CMR te voldoen aan de voorwaarden uit het e-CMR protocol, zoals vastgesteld door de Verenigde Naties.
Het is mogelijk om met e-CMR te werken in 30 landen. Nederland en Zwitserland waren in 2009 de eerste landen die het gebruik van de elektronische vrachtbrief toestonden voor grensoverschrijdend wegvervoer.[1]
Voor België geldt dat e-CMR daar ook is toegestaan via de deelname aan het e-CMR Benelux-project. Hieronder een overzicht van de landen waarin e-CMR is toe te passen:
Jaar | Land[2] |
---|---|
2009 | Nederland, Zwitserland |
2010 | Bulgarije, Letland |
2011 | Litouwen, Spanje, Tsjechië |
2013 | Denemarken (excl Faeröer en Groenland) |
2014 | Slowakije |
2016 | Estland, Frankrijk |
2017 | Iran, Luxemburg, Slovenië |
2018 | Belgie (via Benelux project), Moldavie, Rusland, Turkije |
2019 | Finland, Polen, Portugal, Roemenië, Tadzjikistan, Verenigd Koninkrijk (incl Noord Ierland), Wit-Rusland |
2020 | Noorwegen, Oekraïne, Oezbekistan, Oman, Zweden |
2021 (verwacht) | Duitsland, Griekenland, Italië, Ierland |
In de afgelopen jaren is het voor verladers en transporteurs makkelijker geworden om de papieren CMR-vrachtbrief te vervangen met de elektronische vrachtbrief of e-CMR. De Benelux-overheden hebben meerdere bedrijven gecertificeerd voor het e-CMR-protocol. In Nederland is het NIWO (uitvoeringsorganisatie van het ministerie van Infrastructuur en Water) belast met de certificering van software oplossingen. Onder de website van deze organisatie is onder het kopje 'Lijst erkenningen' een lijst van bedrijven te vinden die voldoen aan de vereisten uit het e-CMR protocol.
Digitale proces stelt zwaardere eisen aan goederenoverdracht[bewerken]
Het opvallende aan de wet en regelgeving voor e-CMR is dat deze zwaardere eisen stelt aan het proces voor goederenoverdracht van verladers aan transporteurs. Waar in het papieren proces een krabbel van de chauffeur volstaat, is in het digitale proces de identificatie op persoonsniveau van kracht (artikel 3 uit het e-CMR protocol). Dit betekent dat er in de uitgifte van goederen toepassing van een beveiligde handtekening nodig is.
Externe link[bewerken]
Referenties[bewerken]
- ↑ Via de pagina UN Treaties is te zien in welke landen e-CMR is toegestaan. Wanneer er onder accession of ratification een datum staat, dan is e-CMR toe te passen in dat land.
- ↑ UN Treaties
Dit artikel "E-cmr" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:E-cmr.