Ed Wennink

Eduardus Gerardus (Ed) Wennink (Amsterdam, 23 augustus 1944) is een Nederlands gitarist in ruste. Hij beoefent verder de schilder- en tekenkunst en schreef over muziek.

Hij is zoon van Maria Alida IJgosse en Gerard Wennink, voornamelijk scheepstimmerman. Hijzelf trouwde in 1970 met Yolanda Schutter, later volgde een echtscheiding.^[1] Hij kreeg een langdurige relatie met pianiste Nettie Vening, opgeleid aan de muziekschool Haarlem met wie hij de liefde voor andere kunstuitingen deelt.

Zijn jeugd werd getekend door gevoel van heimwee, naar boven komend ten tijde aansterkweken na de Tweede Wereldoorlog en kleuterschool. Hij ging wonend in Amsterdam-Noord naar de lagere school Sancta Maria aan de Prinsengracht. Het leidde mede tot geslenter en klein werk in het gebied van De Wallen. Als vervolg werd na een beroepentest de Lagere Technische School (LTS) aangeraden, Ed ging echter naar de Uitgebreid Lager Onderwijs (St Ludgerius ULO), deze was gelukkig in Noord gevestigd. Ondertussen ging hij verder met tekenen, kon op voorspraak van John Baptist Knipping naar de Kunstnijverheidsschool, maar zijn ouders zagen een schildersleven niet zitten. Een kantoorleven kwam van de grond.

De muziek stak de kop (weer) op tijdens zijn militaire dienstplicht (1964-1965), die hij deels vulde met het spelen in een bandje. Na die tijd trad hij toe tot de Blues Group Five, een vrijwel onbekend gebleven bluesbandje. Die tijd zorgde voor een ommezwaai in zijn muziekliefde, van (Jordanees) levenslied onder invloed van Dave Brubecks Take Five richting jazz. Pas op 22-jarige leeftijd begon hij aan serieuze gitaarlessen, Gerard Gest werd zijn leraar klassiek gitaar al dan niet aan het Conservatorium van Amsterdam; Hennie Schouten werd zijn leraar muziektheorie. Nog steeds op kantoor werkend kon hij aan de slag als docent aan de Drentse muziekscholen, het langst aan de Hoogeveense muziekschool, mits hij aan een conservatorium bleef studeren; dat werd vanaf 1970 tot 1976 het conservatorium in Zwolle bij Pieter van der Staak. Omdat de opleiding nog volledig op klassieke muziek was gericht startte hij dan als docent een afdeling lichte muziek. In die jaren speelde hij ook mee tijdens opnamesessies voor Radio Noord alwaar hij zangeres Lianne Abeln ontmoette. In de daaropvolgende jaren zouden zij acht muziekalbums uitbrengen waaronder in 1987 Grunneger laidjes bij Wolters Noordhof. Hij begon met het publiceren van boeken over muziek, maar zijn leven ging toch meer richting schilderkunst uitmondend in een expositie in 2004 in De Tamboer in Hoogeveen. Dat jaar betekende ook het eind van zijn leraarschap aan de Hoogeveense muziekschool Scala Centrum voor de kunsten.