Fokker V.7
De Fokker V.7 was een prototype Duitse gevechtsdriedekker tijdens de Eerste Wereldoorlog, een poging om de Dr.I te verbeteren met behulp van de experimentele Siemens-Halske Sh.III, dubbelwerkende roterende motor. (Een dubbel werkende draaischijf betrokken de krukas draaien een manier, met de carter draaien van de andere). Om gebruik te maken van het hogere vermogen en het toerental, het vliegtuig had een vier-bladige propeller van grotere diameter dan de Dr.I. Dit vereiste een langer landingsgestel. De achterste romp moest worden uitgebreid om de zwaardere motor te compenseren. Vier V.7 vliegtuigen werden gebouwd. De V.7/I was in de fighter flyoff concurrentie in januari 1918. De prestaties van de V.7 waren uitstekend, maar de motor was niet klaar voor service. De Fokker V.7/I werd omgebouwd tot DR.I.
De V.7/II werd aangedreven door een 119 kW (160 pk) Gnome motor. De V.7/III gebruikte de 130 kW (170 pk) Goebel Goe.III, en hoewel de prestaties uitstekend waren, was de Goe.III niet meer klaar voor de strijd dan de Sh.III van de V.7/I.
V.7/IV werd geleverd zonder een motor aan de mag firma van Oostenrijk-Hongarije. MAG uitgerust met een 108 kW (145 pk) Steyr roterende. Het vliegtuig was bedoeld om te concurreren in de Oostenrijks-Hongaarse vechter fly-off in juli 1918, maar schade als gevolg van een landing ongeluk veroorzaakt het te missen de concurrentie.
| Vliegtuigen van Fokker | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Dit artikel "Fokker V.7" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Fokker V.7.
