Frans Hofker

Frans Hofker (Amsterdam, 4 maart 1921 - Delft, 25 mei 2000) was de oprichter van het verzetsblad Vrij Nederland. Frans woonde het grootste deel van zijn leven in Delft.

Levensloop[bewerken]

Frans begon met het krantje op 19-jarige leeftijd tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het was door de nazi's die toen Nederland bezet hielden, verboden om zelf een krantje of nieuwsbrief uit te brengen. Zij wilden en hadden controle over de inhoud van alle kranten. Behalve over de illegale (verboden) bladen zoals bijvoorbeeld Vrij Nederland. Het blad bestaat nu nog steeds!

Van die nazi's werd mochten de bestaande kranten niet zomaar teksten schrijven over het echte nieuws, want de bezetters bepaalden wat er in de krant kwam en wat niet. Zodoende kregen de Nederlanders niet al het nieuws te lezen en was er ook zg. nepnieuws. Nieuws dat echt leek maar dat vooral de bezetters beter uitkwam. Frans Hofker ergerde zich groen en geel aan die foute artikelen in de kranten. En bij baalde er zo van dat hij besloot zelf een krantje te maken en te verspreiden. Dat deed hij in september 1940.

Hij was toen pas 19 en gelukkig wilden andere vrienden en collega's hem helpen. Het werd al heel snel een groot succes en na het derde nummer had Frans liever dat anderen het zouden overnemen. Het werd hem te veel allemaal. Een verzetsgroep nam het van de jonge verzetsheld en zijn vrienden over. Hij hielp daarna nog wel met de verspreiding en hij was lid van de groep 2000. Deze groep werd geleid door een dame met de naam Jacoba van Tongeren. In 2014 verscheen een boek over haar en daar staat Frans ook veelvuldig in vermeld.

In 1941 werd Frans gearresteerd door de nazi's en maandenlang moest hij naar de gevangenis in Scheveningen: het Oranjehotel. Bijna een jaar later werd hij door de nazirechter veroordeeld tot zes jaar tuchthuis (soort gevangenis) en dwangarbeid. Hij ging op transport naar Duitsland en tot eind maart 1945 zat hij gevangen in zes kampen of tuchthuizen.

Het is eind maart 1945: Frans ontsnapt, samen met drie andere Nederlanders, door een heel slim plan uit de gevangenis van Siegburg in Duitsland. Ze vertrokken uiteindelijk in de nacht en liepen door een mijnenveld zonder dat er iemand gewond raakte. Ze zwommen de grote rivier de Rijn over en liepen net zolang door tot ze bij een post kwamen van het Amerikaanse leger. De Amerikanen wilden toentertijd de Rijn oversteken naar de rest van Duitsland om de nazi's tot overgave te dwingen.

In april 1945 kwam Frans lopend in Limburg aan waar hij kon aansterken bij een gezin in Meerssen. Limburg was toen al bevrijd en op 5 mei zou heel Nederland bevrijd zijn. Pas eind mei kon Frans op weg naar Amsterdam, terug naar zijn ouders, zijn broer en zijn tweelingzusjes. Op 1 juni 1945 was hij eindelijk weer thuis!

Na de Tweede Wereldoorlog trouwde Frans en werd vader van drie kinderen. Frans bleek een echte talenknobbel te hebben. Op school leerde hij al Duits en Engels. In de oorlog had hij al van een Franse celgenoot de Franse taal geleerd. Later leerde hij ook nog Portugees, Italiaans, Spaans en Russisch. Daarmee sprak hij uiteindelijk 8 talen (inclusief Nederlands) vloeiend.

Hij werd vertaler van onder andere de gebruiksaanwijzingen van ingewikkelde apparaten. Zoals voor bij een babyslokdarmscanner.

In een interview met iemand van de Anne Frank Stichting vertelde Frans dat hij een bloedhekel had aan discriminatie. Dat was volgens hem de oorzaak van al het kwaad.

Frans was de oprichter en daarmee de eerste hoofdredacteur van VN. Later werden de exemplaren gedrukt en volgde vele hoofdredacteuren hem op en steeg de oplage naar grote aantallen.

Frans was erg bescheiden en toen de gemeente Amsterdam hem voorstelde om een straat naar hem te vernoemen vond hij dat teveel eer. Er kwam geen Frans Hofkerstraat. Maar weinig mensen weten wat hij allemaal heeft meegemaakt in de Tweede Wereldoorlog. Hij was één van de jongste verzetshelden in Nederland.^[1]