Franse verovering van Algerije

	Franse verovering van Algerije
Datum	1827 - 1857
Locatie	Algerije
Resultaat	Franse overwinning
Casus belli	Frans imperialisme ten koste van het Osmaanse Rijk
Territoriale; veranderingen	Frankrijk annexeert Algerije.
	Strijdende partijen
Koninkrijk Frankrijk	Ottomaanse rijk; Emiraat van Mascara; Koninkrijk Aid Abbas; Flag of Sultanat de touggourt Sultanaat Tuggurt; Kel AhaggarGesteund door:; Sultanaat Marokko
	Leiders en commandanten
Bertrand Clausel; Baron Berthezène; Duke of Rovigo; Baron Voirol; Comte d'Erlon; Comte Damrémont; Sylvain Valée; Thomas Bugeaud	Hussein Dey; Ahmed Bey; Abd al-Kader; Lalla Fatma N'Soumer; Cheikh Mokrani; Flag of Sultanat de touggourt Salaman IV; Mohammed Ag Bessa}Gesteund door:; Abderrahmane van Marokko
	Troepensterkte
160.000	Onbekend
	Verliezen
150.000 tot 200.000 doden,; 4.220 gewonden	Onbekend

De Franse verovering van Algerije vond plaats tussen 1830 en 1847. In 1827 escaleerde een ruzie tussen Hussein Dey, de heerser van het Ottomaanse regentschap van Algiers, en de Franse consul tot een zeeblokkade. De Franse minister van oorlog, generaal Louis de Bourmont, verzamelde een leger van 37.000 man, waarna Frankrijk op 14 juni 1830 Algerije. In juli trok het Franse leger Algiers binnen. Ook de controle over andere kustgemeenschappen viel snel in Franse handen. Na de Julirevolutie in Parijs van juli 1830 werd generaal de Bourmont teruggeroepen en kreeg generaal Bertrand Clauzel de leiding. Te midden van interne politieke conflicten in Frankrijk werden herhaaldelijk beslissingen genomen om de controle over het grondgebied te behouden en in de daaropvolgende jaren werden extra strijdkrachten ingeschakeld om het verzet in het binnenland te onderdrukken.

Algerijnse verzetsstrijders waren verdeeld tussen krachten onder Ahmed Bey bij Constantine, voornamelijk in het oosten, en nationalistische strijdkrachten in Kabylië en het westen. Verdragen met de nationalisten onder Abd al-Kader maakten het de Fransen mogelijk om zich eerst te richten op de eliminatie van de resterende Ottomaanse dreiging, bereikt met de inname van Constantine in 1837. Abd al-Kader bleef stug weerstand bieden in het westen. In 1840 werd generaal Thomas-Robert Bugeaud door de Franse regering benoemd tot gouverneur-generaal van Algerije. Hij veroverde de stad Tagdemt in mei 1841 op de troepen van Abd al-Kader. En op 9 februari 1843 werd Abd al-Kader verdreven uit zijn laatste bolwerk, Sebdou. Door de grootschalige en hardhandige Franse militaire actie moest Abd al-Kader vluchten naar Marokko. van daaruit bleef hij een guerrillaoorlog voeren totdat de Marokkaanse regering, onder Franse diplomatieke druk na zijn nederlaag in de Eerste Frans-Marokkaanse Oorlog, hem uit Marokko verdreef. Hij gaf zich over aan de Franse troepen in 1847.