Geschiedenis van de Amerikaanse Vrijheidsoorlog
Dit artikel gaat over de geschiedenis van de Amerikaanse Vrijheidsoorlog in het kort. De Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1775-1783) was de oorlog tussen Groot-Brittannië en de koloniën die later de Verenigde Staten zouden worden. De oorlog was een onderdeel van de Amerikaanse Revolutie en resulteerde in de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten.
Dertien koloniën[bewerken]
Het eerste land dat in Amerika zijn onafhankelijkheid verwierf, is de Verenigde Staten. In Noord-Amerika hadden de Engelsen sedert 1600 dertien koloniën aan de oostkust gesticht. De 13 koloniën waren: Georgïe, Rhode Island and Providence Plantations, Connecticut, New York, New Jersey, Pennsylvania, Delaware, Maryland, Virginia, North Carolina, South Carolina, New Hampshire (nu de staten New Hampshire en Vermont), Massachusetts Bay Colony (nu de staten Massachusetts en Maine). Het aantal Britten in deze koloniën bedroeg in 1770 ongeveer 1,5 miljoen. Verder woonden er Indianen en Afrikaanse slaven. De koloniën werden gesticht om het moederland Engeland te verrijken.
Uitbuiting der koloniën[bewerken]
De Britse koloniën in Amerika (Amerikanen) begonnen sedert de 18e eeuw bezwaren te maken tegen de uitbuiting van hun gebied door het moederland. Zij hadden vooral bezwaar tegen de regels die hun handel en hun industrie belemmerden. Zij dreven een voordelige handel met de Franse en Spaanse koloniën in het Caraïbisch gebied, maar dat mocht van de Engelsen niet. Ook wilden ze hun eigen industrieën opzetten en de producten uitvoeren, maar ook dat mocht niet. Volgens de toen gangbare opvattingen moest alle rijkdom van de koloniën gaan naar de metropool of het moederland. Daarom mochten zij geen handel drijven met andere landen en ook geen industrieën hebben die een bedreiging vormden voor ondernemers van het moederland.
Belastingkwestie[bewerken]
Bij dit alles kwam de kwestie van de belastingen. Na de Zevenjarige Oorlog (1756-1763) was de schuldenlast van Groot-Brittannië enorm gestegen. Deze oorlog was mede gevoerd om de koloniën in Nood-Amerika tegen de Franse dreiging te beschermen. De Britse regering voerde belastingen in om de kosten van de oorlog te bestrijden en om de veiligheid van de koloniën in de toekomst te garanderen. De Amerikanen maakten hiertegen bezwaar. Ze voelden zich immers niet meer bedreigd door de Fransen. Als argument voor hun bezwaar voerden ze echter aan dat het Brits parlement niet het recht had hen te bezwaren met belastingen, omdat ze niet vertegenwoordigd waren in het parlement. Hun leuze was daarom "No taxation without representation" (geen belastingen zonder vertegenwoordiging). De Britse regering gaf voor een groot deel toe door de meeste belastingen, behalve de invoerrechten op thee, in te trekken.
Boston Tea Party[bewerken]
In 1773 werd een scheepslading thee door een aantal kolonisten in de haven van Boston in zee gegooid. Het Britse parlement nam toen het besluit om de haven van Boston te sluiten totdat de vernielde thee werd terugbetaald. De kolonie Massachusetts, waarvan Boston deel uitmaakte, werd rechtstreeks onder bestuur van de Britse regering geplaatst, d.w.z. de kolonisten hadden praktisch niets meer te zeggen in eigen aangelegenheden.
Onafhankelijkheidsverklaring[bewerken]
De andere koloniën besloten Massachusetts te steunen, indien de Britten geweld zouden gebruiken. Ze vormden een leger onder leiding van George Washington, dat in 1775 de strijd tegen de Britse troepen aanbond. Op 4 juli 1776 verklaarden de dertien koloniën zich onafhankelijk onder de naam Verenigde Staten van Amerika (U.S.A. of V.S.). De nieuwe staat kreeg steun van Frankrijk en Spanje, terwijl ook Nederland in oorlog geraakte met de Britten. Dankzij de steun van Fransen wisten de Amerikanen de strijd tot een goed einde te brengen. In 1783 erkende de Britse regering de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten. De Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring of Declaration of Independence is de onafhankelijkheidsverklaring van de Verenigde Staten die grotendeels werd opgesteld door Thomas Jefferson en die door vertegenwoordigers van 12 van de toen 13 Amerikaanse kolonies werd aangenomen op 4 juli 1776.[1] De staat New York sloot zich aan bij de Declaration op 9 juli 1776. De verklaring hield de onafhankelijkheid van de Britse monarchie in. Die onafhankelijkheid werd in de verklaring gerechtvaardigd door een aantal "waarheden" die de ondertekenaars "vanzelfsprekend" achtten: dat alle mensen gelijk geschapen zijn, dat ze door hun schepper zijn uitgerust met bepaalde rechten en dat onder die rechten valt: het recht op leven, op vrijheid en op het nastreven van geluk. Onder de verklaring staan 56 handtekeningen. Eén daarvan is van John Hancock. Hij schreef, naar het verhaal gaat, zijn handtekening zo groot neer, dat de Britse Koning hem zonder bril zou kunnen lezen. Tussen 1775 en 1783 was de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog aan de gang in de dertien koloniën aan de oostkust van Amerika. De oorlog werd gevoerd tussen de Amerikaanse inwoners van deze koloniën en de dan nog heersende Britten. De reden voor de oorlog was de wil van de Amerikanen om onafhankelijk te worden. Op 4 juli vieren de Amerikanen Onafhankelijkheidsdag (Independence Day). Dit is de belangrijkste nationale feestdag van de Verenigde Staten.
(1780-1784):Vierde Engelse oorlog tussen Groot Brittannië en Nederland[bewerken]
De oorzaak van deze oorlog was dat de Nederlanders een zeer winstgevende handel (o.a. in wapens) dreven met de opstandige koloniën. Hierdoor werd de positie van Groot-Brittannië verzwakt. Deze oorlog had ook nadelige gevolgen voor Suriname, omdat hierdoor de Nederlandse schepen van en naar Suriname werden aangehouden en in beslag genomen door de Britten. Het gevolg was dat de uitvoer van de landbouwproducten in Suriname achteruit ging en dat plantages moeilijke tijden doormaakten.
Betekenis van de Amerikaanse Vrijheidsoorlog[bewerken]
De Amerikaanse Vrijheidsoorlog wordt door velen niet alleen gezien als een strijd om de onafhankelijkheid van een kolonie. Zij vinden dat er grote veranderingen hebben plaatsgevonden op verschillende gebieden. Er is volgens hen sprake van een ommekeer of een revolutie. Men spreekt van een revolutie of omwenteling wanneer er sprake is van diepingrijpende en soms snelle veranderingen van duurzame aard die vaak met geweld gepaard gaan en die geheel nieuwe toestanden teweegbrengen. Voorbeelden van revolutionaire veranderingen zijn afschaffing van voorrechten van bepaalde groepen in de samenleving, omverwerping van het bestaande politieke stelsel, afschaffing van privé bezit van productiemiddelen, zoals fabrieken, mijnen en grond. Veel mensen vinden dat de Amerikaanse Vrijheidsoorlog ook een revolutie was. Dat zou bijvoorbeeld blijken uit de onafhankelijkheisverklaring waarin onder meer staat dat alle mensen gelijk zijn en dat zij zekere onvervreemdbare rechten bezitten zoals het leven, de vrijheid en het streven naar geluk. De regeringen zijn er om deze rechten te beschermen en zij ontlenen hun machten aan de geregeerden. Wanneer een regering hiervan misbruik maakt, heeft het volk het recht hieraan een einde te maken. Iets nieuws was ook dat er voor het eerst een geschreven constitutie (grondwet) kwam, waarin de bevoegheden van de verschillende staatsorganen alsook de rechten en de plichten van de burgers waren opgenomen. De nieuwe staat kreeg een president aan het hoofd, gekozen door het volk. De V.S. werd een federale republiek d.w.z. de republiek bestond (en bestaat) uit een aantal staten die zekere bevoegheden hebben. Elke Amerikaan is burger van één van de staten, maar ook van de federatie o.l.v. de federale regering. De ideeën van de Verlichting werden voor het eerst in praktijk gebracht, zoals de theorie van Rousseau over de volkssoevereiniteit, de Algemene wil en de theorie van Montesquieu over de Trias Politica. In de nieuwe staat had iedereen vrijheid van godsdienst. De Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog is ook een voorbeeld geweest voor de Spaanse koloniën. Deze hebben zich namelijk later ook vrijgevochten van hun moederland.
Groei van de Verenigde Staten[bewerken]
De Verenigde Staten bestond oorspronkelijk uit dertien staten, maar de mogelijkheid werd opengelaten dat andere gebieden als volwaardige staten zouden toetreden tot de federale republiek, zodra ze voldoende inwoners hadden. Er kwamen daarom miljoenen kolonisten uit Europa die zich in het land van onbegrensde mogelijkheden vestigden. Ze trokken steeds verder naar het westen. Er werden nieuwe staten gevormd die toetraden tot de republiek. Slachtoffers van deze ontwikkeling waren de Indianen, die hun woongebieden verloren aan de blanken. Ook Mexico ondervond de gevolgen van de uitbreiding van de V.S., want de Amerikanen veroverden grote delen van Mexico, zoals Texas, Nieuw Mexico en Californië. Intussen hadden de Amerikanen Florida van Spanje en Louisiana van Frankrijk gekocht. Later werd Alaska van Rusland gekocht. Zo is het grondgebied van de V.S. in de loop der jaren enorm uitgebreid en is het aantal staten toegenomen.
Geen vrijheid en gelijkheid voor een ieder[bewerken]
Een belangrijk punt van kritiek op de onafhankelijkheidsverklaring en op de nieuwe staat was, dat in de praktijk niet alle mensen als vrij en gelijk werden beschouwd. De slavernij bleef namelijk in de V.S. bestaan, al was dat alleen in de zuidelijke staten, waar talrijke katoenplantages waren. Er was een burgeroorlog nodig om de slaven vrij te krijgen, de Amerikaanse Burgeroorlog tussen 1861 en 1865. Maar ook na de afschaffing van de slavernij in 1861 hadden gekleurden niet dezelfde rechten als blanken. Zij leefden grotendeels in armoede en werden achtergesteld. Tussen 1960 en 1970 zijn er talrijke acties geweest om de afstammelingen van de slaven gelijke burgerrechten te geven. Een van de voorvechters ervan was dominee Martin Luther King.
Dit artikel "Geschiedenis van de Amerikaanse Vrijheidsoorlog" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Geschiedenis van de Amerikaanse Vrijheidsoorlog.
