Harrie Trines

Henricus Cornelis Trines Harrie ook Harry (Strijp, 12 september 1913 - Eindhoven, 1 juni 1986)^[1]^[2] was een Nederlands voetballer. In 1941 en 1948 werd hij zuidelijk kampioen met PSV.^[3] Hij beëindigde zijn loopbaan bij die club in het seizoen van 1948-1949.^[4] Hij speelde in totaal 202 wedstrijden voor PSV en maakte 5 doelpunten.

Biografie[bewerken]

Kort na de Tweede Wereldoorlog lijkt heel voetbalminnend Nederland in de ban van de discussie over het stopperspil-systeem. Als eerste club uit het zuiden is PSV -jaren eerder al- met een meer defensieve spil gaan spelen. Dat is Harrie Trinus, een stijlvolle verdediger die in 1938 is overgekomen van Babantia (zijn familie club). De discussie over de SSS gaat over de vraag: is deze speelwijze niet louter negatief/destructief? De spil is immers niet langer de middelste middenvelder, maar de centrale verdediger. De politieman voor de midvoor van de tegenpartij', wordt hij door critici genoemd. Voorstanders denken daar heel anders over; zij zien in de stopperspil de complete verdediger die zowel kan opbouwen als afbreken. Het systeem is overgewaaid uit Engeland en door de schotse trainer Marshall al in 1933 geïntroduceerd bij de Koogse eersteklasser KFC, dat dankzij de nieuwe tactiek zelfs bijna landskampioen wordt. Ook PSV-trainer Sam Wadsworth adoreert de speelwijze, die bij Arsenal al werd toegepast door Herbert Chapman - zijn vroegere coach bij Huddersfield Town. Trinus is door zijn natuurlijke kwaliteiten de perfecte stopperspil voor PSV. Hij is lang, fysiek sterk, maar ook technisch en elegant. Trines is wat men noemt een geacheveerde verdediger'. Niet zomaar iemand die de ballen wegpeert, maar de eerste schakel in de opbouw is. PSV introduceert de nieuwe speelwijze min of meer toevallig in de eerste maanden van 1939. Na het vertrek van Bas Wallaart op oudejaarsdag krijgt eerst Berend Scholtens twee wedstijden de kans als spil. Hij blijkt echter te temperamentvol, waarna Wadsworth een beroep doet op Trines. Die heeft tot dan toe steeds als recht- of links binnen gespeeld. Trines verwerft snel een goede naam. Nog datzelfde jaar wordt hij samen met Martin Blatter uitgenodigd voor een wedstijd met het voorlopig Nederlands elftal. Trines wordt verder niet meer gevraagd, omdat de andere Oranje-spelers niets zien in zijn speelwijze. 'te verdedigend'. In de pers krijgt Trines echter veel waardering. In de zuid-Willemsvaart (Helmond) van 16 November 1941 staat: 'HVV zal wel willen toegeven dat Trines' faam als onpasseerbare held verdiend is. 'tijdens de oorlog blijkt ook de Volewijckers (landskampioen in 1944) veel succes te hebben met het nieuwe systeem. De discussie woedt jarenlang voort, eigenlijk tot het moment dat het Nederlands elftal in November 1946 zonder stopperspil van het veld wordt geblazen door Engeland (8-2). Het KNVB-orgaan De Sportkroniek blijft echter voorzichtig, òòk ten aanzien van PSV. PSV was in het zuiden heel wat prominenter toen zij niet met een stopper speelde', stelt zij in 1946 vast. Als PSV in 1948 voor het eerst na zeven jaar weer eens de afdelingstitel behaald, wordt met name de inbreng van Trines bijzonder hoog in geschat. Het Eindhovens Dagblad schrijft: 'Met een uitmuntende achterhoede als basis heeft PSV een elftal opgebouwd, dat door het verguisde en nog meer geprezen stoppenspilsysteem wel degelijk in staat is gebleken voor de toeschouwers aantrekkelijk voetbal te spelen. Hier is geen sprake van de verdediging te versterken ten koste van de aanval, maar een juist begrip van het systeem heeft mogelijkheid opengelaten om scherpe aanvallen op te bouwen, die door hun technische grondslag de toeschouwer boeien. '-zijn beste jaar is ook zijn laatste bij PSV. Trines is al 34 jaar- de glorie en de waardering zijn laat gekomen. Dat ligt voor een deel ook aan Trinus zelf. Een binnenvetter, iemand met weinig flair. Toch is Trinus wel ijdel. Hij wil de lange pijpen van zijn voetbalbroek afknippen, omdat zijn benen er mogen zijn (vindt-ie zelf) en ook waakt Trines ervoor dat de scheiding in zijn haar onaangeroerd blijft. Trines is van degelijke katholieke komaf. Zijn vader Jan heeft aan de Strijpsestraat een winkeltje in aardappelen, kaas en eieren, waar ook Harrie werkzaam is. Hij voetbalt in Strijp bij Cocordia en Babantia. Trines beleeft fantastische successen met d'n brab. In 1938 wordt de club voor de derde keer afdelingskampioen bij de katholieke voetbalbond RKF: De landstitel van 1936 is het absolute hoogtepunt. Trines geldt als symbool van het elftal, waarin- behalve zijn broer Jan- ook de families D'Hooghe en Blatter zijn vertegenwoordigd en dat wordt getraind door oud-PSV'er Ben Hoogstede. Het vinden van talent is niet het probleem van Babantia. Het enthousiasme van kapelaan Goette houdt het elftal jarenlang bij elkaar, maar als Trines de kans krijgt om bij Philips op natuurkundige laboratorium te gaan werken, hat hij onmiddellijk toe. Dat Trines bij PSV gaat spelen, Gunnen ze hem van harte in Strijp. Alleen in de familie vond niet iedereen dit leuk. Brabantia was de familie club en om naar de rivaal (PSV) te gaan deed pijn bij de broers onderling. (Dit is wat mijn overgroot oma Mien Trines mijn heeft verteld) Harrie is er geliefd. Net als bij de media. Er zijn maar weinig sportmensen die in de loop der jaren zo'n onverdeeld goede pers kregen nimmer heeft men heb belaagd, nooit werd een slecht woord over hem gesproken', aldus De PSV'er. Het Eindhovens Dagblad spreekt over een 'PSV-sieraad'. Dankzij PSV gaat de Tweede Wereldoorlog aan Trines voorbij. Met Clubarts Ritmeester en Philips-top speelt hij onder één hoedje. Trines zegt last te hebben van ischias, waardoor hij zal worden afgekeurd. Dagelijks ziende mensen hem door de Frederiklaan naar het sportpark hinkelen, al weet Trines soms zelf niet meer precies naar welk been de pijn doorstraalt. Hij kan ook normaal trainen, hetgeen tot onenigheid leidt met zijn ploegmaat Frans Roosendaal, die moet toezien hoe de oorlog zijn voetballoopbaan ruïneert. De grootste teleurstelling die Trines bij PSV moet slikken, is de verloren kampioenswedstijd tegen Heracles op 22 juni 1941. Een derde landstitel lonkt, PSV moet op die broeierige middag alleen 'nog even winnen'. Maar het is een rotdag, waarom van alles misgaat. In de trein blijken geen treincoupés te zijn gereserveerd, zodat de spelers tussen de andere reizigers zitten. Vlak voor rust, leidt met 1-0, komt Trines in aanraking met een tegenstander. De robuuste spil wordt voor behandeling van zijn blessure even van het veld gehaald en Heracles maakt gelijk. Duizelig en op halve kracht volbrengt Trines de wedstrijd. Direct na rust deelt Heracles de knock-oud uit. Binnen vijf minuten scoort de ploeg nog driemaal. Het wordt uiteindelijk 6-1, Trines mist de kans om als eerste speler tot landskampioen bij zowel de neutralen als Katholieken te laten kronen.

Bronnen, noten en/of referenties