Heijmerink bouwbedrijf

Heijmerink Bouwbedrijf (1895-2012)

Introductie

Heijmerink Bouwbedrijf is een bedrijf dat 117 jaar heeft bestaan. Het bedrijf is 3 generaties lang door de familie Heijmerink bestuurd. In 2012 is het bedrijf gefuseerd en onder de naam van de fusiepartner verder gegaan. Daarmee is de naam uit het straatbeeld verdwenen.

Geschiedenis[bewerken]

Het bedrijf is in 1895 te Nijmegen door Hermanus Heijmerink en Gerard Nollen opgericht onder de naam Aannemersbedrijf Heijmerink-Nollen. Na een bescheiden begin van twee woningen, een winkel en wat kleiner werk te Nijmegen, kreeg het jonge bedrijf de opdracht voor de bouw van het abattoir te Nijmegen ^[1].Dat was in 1899. Met een aanneemsom van f 108.400,- was dat in die tijd een groot werk. Dit werk gaf het bedrijf een gezonde financiële basis voor vele activiteiten, zoals o.a. de bouw van het Rijksarchief in Den Haag, kantoren en woningen voor de Staatsmijnen, bankgebouwen voor de Gelderse Credietverzekering en de herbouw van het kasteel Wijchen ^[2].Na 1910 begonnen de firmanten ook in Amsterdam: een kerk, het slachthuis en een vuilverbranding.

1920-1960

De tweede periode (1920-1945) bracht in 1921 een splitsing in het bedrijf. De beide oprichters besloten ieder hun eigen weg te gaan. Wel bleef men vele jaren samenwerken in tijdelijke combinaties. In het begin van de twintiger jaren kwamen de zonen Jan en Piet bij het bedrijf. Eerst samen met hun vader en later alleen hebben zij vele werken uitgevoerd waaronder de Veemarkt te Utrecht, de R.K.-kerk te Heino, het Scheepsbouwkundig proefstation te Wageningen ^[3] en later de Scala-bioskoop aan de Neude te Utrecht en het koelhuis voor de groenteveiling in deze stad. In deze jaren is het bedrijf verplaatst van Nijmegen naar Utrecht. In 1940 kreeg het de opdracht voor de gehele wederopbouw van het dorp Scherpenzeel. Hieraan werd drie jaar gewerkt. Ook werden enkele "gaarkeukens" gebouwd en werden de torens van de Nicolaaskerk in de Domstad gerestaureerd. In de jaren hierna, vanaf de bevrijding in 1945, werd in eerste instantie actief deelgenomen aan de wederopbouw van ons land door het uitvoeren van restauraties van o.a. N.S.-stations, de Walburgiskerk en andere gebouwen in Arnhem en Nijmegen.

1960-1989

In 1953 kwam Ferdi (zoon van Piet) als derde generatie in het bedrijf. Hij overleed in 1960. Dit was de reden dat de oudste zoon Harrie, die in het buitenland werkte, dringend werd gevraagd in het bedrijf te komen. Zo werd het bedrijf tussen 1960 en 1967 door de derde generatie Heijmerink overgenomen: eerst Harry Heijmerink en later Piet Heijmerink (zonen van Piet) en Jos Heijmerink (zoon van Jan). Deze nieuwe directie zette de firma in 1968 om in een naamloze vennootschap. De oud-firmanten Jan en Piet Heijmerink, die het bedrijf ruim veertig jaar hadden bestuurd, bleven als adviseurs aan het bedrijf verbonden. Heijmerink n.v. bewoog zich toen voornamelijk op het gebied van de utiliteitsbouw. Anno 1970 lag het aantal personeelsleden rond de 160. Van de nieuwe technieken bij Heijmerink kreeg vooral de gietbouw een grote plaats. In dit systeem werden gerealiseerd o.a. het bejaardencentrum Kerkelanden te Hilversum en het bejaardencentrum Schalkwijk te Haarlem. Begin jaren zeventig werd de naamloze vennootschap omgezet in de besloten vennootschap Heijmerink Bouwbedrijf. In die periode werd veel gebouwd voor C & A, een groot aantal scholen en bedrijfshallen, de zgn. Armco-hallen een Amerikaans snelbouwsysteem die door Paul (broer van Harry en Piet) naar Nederland was gehaald. Samen met bedrijf J.P.A. Nelissen werd het winkelcentrum Lunetten gebouwd.
In verband met de groei werd in 1978 de directie versterkt met Jan Brandt. Jos was al uit de directie getreden en Piet jr. hield zich bezig met projectontwikkeling totdat hij zich in 1982 als directeur terugtrok.
Na een periode van enige terugval in omzet in het begin van de jaren tachtig steeg na 1983 de omzet geleidelijk tot ongeveer f 70 miljoen in 1989. Enige bekende werken uit deze periode zijn: B.N.M.O. te Doorn, BVG te Zeist en het verpleeghuis Albert van Koningsbruggen. Ook werden een aantal grootschalige woningrenovatieprojekten in Utrecht en Rotterdam uitgevoerd. In de tweede helft van de jaren tachtig werden veel kantoren gebouwd in de commerciële sector, zowel in eigen ontwikkeling alsmede in opdracht.

1989-2012

Nadat Harry Heijmerink zich in 1988 als directeur had teruggetrokken, werd in 1989 een nieuwe belangrijke stap gezet in de geschiedenis van het bedrijf. Heijmerink Bouwbedrijf kon niet meer doorgaan als familiebedrijf omdat er geen opvolging was. De aandelen van Heijmerink werden overgedragen aan TBI Holdings BV te Rotterdam. De omzet groeide verder door tot zelfs f 95 miljoen in 1991. Er is dan sprake van een stabilisatie in zowel de omzet als ook in de personele bezetting. Veel werd gedaan aan procesbeheersing. Een eigen kwaliteitssysteem werd ontwikkeld en in 1993 behaalde Heijmerink als een van de eerste bouwbedrijven in Nederland het NEN-ISO 9001 kwaliteitscertificaat. In 2012 komt door een fusie met bouwbedrijf van Eesteren een einde aan het bouwbedrijf met de naam Heijmerink.