IV Esra

Het vierde boek Ezra is een apocalyptisch geschrift dat is ontstaan aan het eind van de eerste eeuw, kort na de val van de tempel te Jeruzalem. Het behoort tot de pseudepigrafische geschriften. Aangenomen wordt dat het oorspronkelijk in het Hebreeuws is geschreven en aanvankelijk in het Grieks is vertaald; In ieder geval is het in andere talen vertaald vanuit een Grieks origineel (alleen deze tweede vertalingen zijn volledig bewaard gebleven).^[1]

Het geschrift dankt zijn naam en dus de nummering als het vierde boek van Ezra aan zijn positie in de Vulgaat. Daar wordt naar de bijbelboeken Ezra en Nehemia verwezen als het 1e en 2e boek van Ezra. In de bijlage van de Vulgaat staat het derde boek Ezra, een apocrief script met fragmenten uit het tweede boek van de Kroniek en uit Ezra, Nehemia en andere korte teksten. Dit wordt gevolgd door het vierde boek van Ezra dat hier wordt besproken.^[2]

Het boek heeft zestien hoofdstukken. De kern van het boek bestaat uit een zevental visioenen van Ezra.

3 Esra en 4 Esra (2 Esdras; 3 Esdras in de Russisch-orthodoxe Kerk) komen wel voor in de Septuagint, maar worden door zowel katholieken als de meeste protestanten niet als canoniek beschouwd. De Oosters-orthodoxe Kerken en Oriëntaals-orthodoxe Kerken accepteren wel 3 Esra als canoniek maar niet 4 Esra. 4 Esra wordt deels als canoniek beschouwd door de Ethiopisch-orthodoxe Kerk.