Iraanse filosofie

Sjabloon:Zijbalk filosofie Iraanse filosofie is een tak van de Oosterse filosofie. In de oosterse filosofie is er in principe geen scheiding tussen religie en filosofie. Veel van de filosofische scholen die in de oosterse filosofie worden onderscheiden zijn tevens erkend als religies.

Oud Iraanse filosofie[bewerken]

De Iraanse filosofie vindt zijn oorsprong bij de Indo-Iraniërs en de teksten van de Avesta 1500 v.Chr. en met name bij de profeet Zarathustra, de grondlegger van het zoroastrisme, de strijd tussen goed en kwaad. Een andere vorm van het zoroastrisme is het zurvanisme, waar er geen onderscheid was tussen goed en kwaad.

De profeet Mani (3e eeuw na Chr.) was de grondlegger van het manicheïsme, een gnostische religie.

De profeet Mazdak (begin 6e eeuw) was de grondlegger van het Mazdakisme, een dualistische leer.

Islamitische periode[bewerken]

Met de komst van de Arabische filosofie, soms ook Islamitische filosofie genoemd, heb je figuren zoals Avicenna (begin 11e eeuw) die zich baseerde op het werk Metafysica van Aristoteles.

Sjihaab al-Dien Yahya al-Sohrawardi (eind 12e eeuw) was de grondlegger van het Illuminationisme.

Mulla Sadra (begin 17e eeuw) en zijn transcendente theosofie.

Hedendaagse Iraanse filosofie[bewerken]

Filosofie was en is nog steeds een populair studieonderwerp in Iran. Als we het aantal filosofieboeken dat momenteel in Iran wordt gepubliceerd vergelijken met dat in andere landen, staat Iran mogelijk op de eerste plaats op dit gebied. Het is ook belangrijk op te merken dat het soefisme een grote invloed heeft gehad op de Iraans/Perzische filosofie.