Jacques Chapou
Jacques Chapou (Montcuq, 10 april 1909 – nabij Bourganeuf, 16 juli 1944) was een professor die tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ontslagen door de Vichy-regering. Hij was actief in het verzet met de rang van kapitein van de FFI in de Lot, Corrèze en Creuse.
Tijdens de winter van 1941-1942 begon Jacques Chapou het verzet in het departement te organiseren. In september 1942 was hij afdelingshoofd van de Liberation-Sud-beweging voor de Lot onder de naam "Philippe", ter vervanging van Édouard Valéry, die commissaris van operaties in de Dordogne werd. In mei 1944 nam hij het bevel over de maquis van Corrèze, daarna die van Creuse, Indre en Haute-Vienne. In 1944 werd hij de militaire leider van de Corrèze FTP alias "Klébert". Het departementaal militair comité wordt vernieuwd. Hij is een van de leiders die het bevel voert over de verovering van Tulle. Het werd echter de volgende dag hervat, na de aankomst van versterkingen van een colonne van de 2e SS Das Reich-divisie. Deze operatie en de gevolgen ervan zullen rampzalig zijn en het bloedbad van Tulle diep hebben gemarkeerd.[1][2]
Hij stierf op 16 juli 1944 in de buurt van Bourganeuf (Creuse). In een hinderlaag gelokt door een gewond element van de Jesser Brigade, leegt hij zijn magazijn op zijn aanvallers voordat hij zelfmoord pleegt in plaats van zich over te geven.[3][4]
| Bronnen, noten en/of referenties |
Scriptfout: de module "Authority control" bestaat niet.
Dit artikel "Jacques Chapou" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Jacques Chapou.
