Jean-Baptiste Cimédart

Jean-Baptiste Cimédart (1721 - 1787) was een Franse schrijver en wijsgeer die vooral actief was in het materialisme.

Biografie[bewerken]

Geboren in Yonville, Frankrijk in 1721, groeide Cimedart op als zoon van een koster op het Franse platteland. Na een opleiding op de lokale Jezuïeten school en een studie wijsbegeerte aan de Sorbonne in Parijs, reisde Cimedart naar Nederland en publiceerde daar zijn eerste traktaten over het materialisme bij Nederlandse en Vlaamse uitgevers. In 1751 trok hij naar het hof van Frederik de Grote. Daar bracht hij zijn tijd voornamelijk door met gokken en vrouwen, hoewel zijn contacten met de filosoof Julien Offray de La Mettrie die hij daar op deed niet voor niets bleken toen hij in 1757 zijn Essai sur les moeurs des hommes schreef. In 1759 verliet hij het Pruisische hof, reisde een aantal jaar rond in Europa en stierf in 1787, na negen jaar eenzame opsluiting in de Bastille.

Werk[bewerken]

Het vroege werk van Cimedart, dat gekenmerkt wordt door een ver doorgevoerd reductionistisch materialisme, heeft een niet geringe invloed gehad op het Franse intellectuele landschap van zijn tijd. Materialisme et penser en ook Essai sur les moeurs des hommes, waarin hij zijn schatplichtigheid aan La Mettrie erkent, zijn schoolvoorbeelden van de rigorositeit die de opkomst van de nieuwe natuurwetenschappen veroorzaakte in filosofische kringen. Cimedarts late filosofische werk is omstreden. De publicatie van Traité du sublime, waarin hij zijn nieuwe libertijnse filosofie het meest pregnant uiteenzet, werd gezien als voldoende reden om hem op te sluiten in de Parijse gevangenis.