Karl Isbert
Karl Isbert (1864-1946) was een Pruisische officier en generaal-majoor.
Biografie[bewerken]
Isbert was de zoon van ambtman Jakob Isbert ((1808-1881) van het Hertogdom Nassau en Margarethe Tour (1819-1901) en had 7 broers en zussen. Hij volgde van 1871 tot 1884 de Volksschool. Daarna vervolgde hij van 1884 tot 1889 zijn educatie op een militaire school in Berlijn, en vervolgens van 1889 tot 1894 een opleiding tot beroepsmilitair.
Van 1895 tot 1907 was hij leider van een troep en vanaf 1907, na zijn examen, officier. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog was hij commandant van het 3e Lotharingse veldartillerieregiment nr. 69 en was hij als kolonel van 3 augustus 1914 tot 11 juli 1916 gestationeerd in Saint-Avold.[1][2][3] Na afloop van de Eerste Wereldoorlog werd Isbert afdelingshoofd van de Artillerie-toetsingscommissie. Op 15 november 1919 werd afscheid verleend met het wettelijke pensioen en kreeg hij de titel generaal-majoor.[4][5]
Samen met zijn vrouw Hedwig, met wie hij in 1895 trouwde, kreeg hij uiteindelijk twee zonen, waaronder Otto Albrecht Isbert.
In 1944 verhuisde Isbert naar Stuttgart. In 1946 overleed hij aldaar en werd begraven op het Waldfriedhof Stuttgart.
Bronnen, noten en/of referenties
|
Dit artikel "Karl Isbert" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Karl Isbert.
