Kim Kyong-hui
Kim Kyong-hui
김경희 | ||
| Algemene informatie | ||
| Geboren | Pyongyang, Noord-Korea, 30 mei 1946 | |
| Beroep | Generaal | |
| Bekend van | Tante van Kim Jong-un | |
| Overig | ||
| Partner(s) | Jang Sung-thaek (huw. 1972; overleden in 2013) | |
| Kinderen | Jang Kum-song (1977–2006) | |
Kim Kyong-hui (Koreaans: 김경희) (Pyongyang, 30 mei 1946) is de tante van de huidige Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un. Ze is de dochter van de oprichtende Noord-Koreaanse leider Kim Il-sung en de zus van de vorige leider Kim Jong-il. Ze is momenteel[wanneer?] secretaris voor de organisatie van de Koreaanse Arbeiderspartij. Dit maakt haar een belangrijk lid van Kim Jong-il's vertrouwelingen en adviseurs,[1] was van 1988 tot 2012 directeur van de WPK Licht Industrie Afdeling.[2] Ze was getrouwd met Jang Sung-thaek, die in 2013 werd geëxecuteerd, nadat hij was beschuldigd van hoogverraad en corruptie.[3]
Jeugd en scholing[bewerken]
Kim Kyong-hui werd op 30 mei 1946 in Pyongyang geboren als dochter van Kim Il-sung en Kim Jong-suk. Haar moeder stierf toen ze vier was. Nadat haar vader hertrouwde, werd ze opgevoed door verschillende surrogaten weg van de familie.[4]
Na een korte periode doorgebracht te hebben in de provincie Jilin, China vanwege de Koreaanse Oorlog, keerde ze terug naar Pyongyang met haar broer, Kim Jong-il. Ze ging in 1963 naar de Kim Il-sung Universiteit en studeerde politieke economie, waar ze haar latere echtgenoot, Jang Song-thaek, ontmoette. Zij en Jang bleven hun relatie onderhouden nadat hij naar Wŏnsan was verhuisd, naar verluidt omdat de familie Kim tegen hun relatie was. De twee trouwden uiteindelijk in 1972. Ze ging naar de Kim Il-sung Higher Party School in 1966 en ging in 1968 studeren aan de Staatsuniversiteit van Moskou.[5]
Dochter[bewerken]
Kim en Jang kregen één kind, een dochter genaamd Jang Kum-song (1977-2006). Die ging als internationale student anoniem in Parijs studeren en wonen. Ze weigerde een bevel om terug te keren naar Pyongyang en pleegde vervolgens naar verluidt zelfmoord in september 2006 vanwege het verzet van haar ouders tegen haar relatie met haar vriend.[6]
Carrière[bewerken]
Kim Kyong-hui's politieke carrière begon in 1971 met een functie in de Koreaanse Democratische Vrouwenunie, en in 1975 werd ze overgeplaatst naar de functie van vice-directeur van de Internationale Verbindingsafdeling van de Koreaanse Arbeiderspartij, en een jaar later gepromoveerd tot eerste vice-directeur. Het was de periode waarin Noord-Korea diplomatieke betrekkingen aanging met een aantal kapitalistische landen, zoals Thailand en Singapore, evenals met de Verenigde Naties. Ze hield toezicht op de plaatsing van gekwalificeerd diplomatiek personeel tijdens haar ambtstermijn als vice-directeur van de internationale afdeling.[5]
In 1988 werd ze gepromoveerd tot lid van het Centraal Comité van de WPK en directeur van de afdeling Licht Industrie. In 1990 werd ze voor het eerst verkozen tot plaatsvervanger van de Opperste Volksvergadering. Haar rol was bijzonder belangrijk omdat ze leiding gaf aan de afdeling Economische Beleidsinspectie en vervolgens aan de afdeling Lichte Industrie tijdens de "zware maart"-periode na de dood van haar broer Kim Il-sung.[5]
Kim Kyong-hui verdween in 2003 uit de schijnwerpers, in dezelfde periode dat ook haar man Jang Sung-taek blijkbaar werd gezuiverd.[5] Hoewel hij al in 2007 weer opdook met een hoge positie, verscheen zij pas weer in 2009 in het openbaar. Ze speelde een steeds prominentere rol, waarbij ze Kim Jong-il vergezelde naar verschillende inspectietours en officiële evenementen bijwoonde. Op 27 september 2010 werd aangekondigd dat ze tot generaal was benoemd in het Koreaanse Volksleger,[7] hiermee was ze de eerste vrouw in Noord-Korea die deze militaire rang bereikte.[8] Dit viel samen met de promotie van haar neef Kim Jong-un naar dezelfde rang.[9] Een dag later verkoos de Arbeiderspartij haar als lid de centrale organisatie van de partij. Kim Kyong-hui bleef hiermee een prominent lid van de Noord-Koreaanse leiding ook onder Kim Jong-un. Ze werd in 2012 verkozen tot lid van het WPK-secretariaat en een leidende figuur van de WPK-afdeling Organisatie en Begeleiding (de belangrijkste partijafdeling eerder geleid door haar oom Kim Jong Chu tot 1974, en door Kim Jong-il zelf van 1974 tot aan zijn dood).
Volgens Zuid-Koreaanse bronnen werkte ze ook als persoonlijke assistent van Kim Jong-il.[10] Haar functie als hoofd van de afdeling Licht Industrie gaf haar een prominente rol bij het vormgeven van het Noord-Koreaanse economische beleid, aangezien het land zijn ging focussen op de ontwikkeling van deze industrie.[11]
In 2010 opende Kim Kyong-hui het eerste hamburgerrestaurant in Pyongyang.[12]
Executie van Jang Sung-taek[bewerken]
Op 8 december 2013 werd haar echtgenoot, Jang Song-thaek, publiekelijk uit de regerende Koreaanse Arbeiderspartij gezet. Jang werd beschuldigd van factionalisme, corruptie en een reeks van wangedragingen, waaronder affaires met andere vrouwen.[13][14] Op 13 december werd gemeld dat hij was geëxecuteerd wegens hoogverraad.[15][16]
Op 14 december benoemde een nationale commissie zes topfunctionarissen, die de staatsbegrafenis voor Kim Kuk-tae, een voormalige functionaris van de Arbeiderspartij, zouden organiseren. Hierbij zat ook Kim Kyong-hui, wat aangeeft dat ze de staatszuivering had overleefd en in het voordeel bleef.[17][18][19][20] Over de status van Kim Kyong-hui's relatie met Jang was veelvuldig gespeculeerd. Analisten denken dat Jang en Kim Kyong-hui van elkaar vervreemd waren geraakt.[17] Yoon Sang-hyun, een plaatsvervangend leider van de Nationale Vergadering van Zuid-Korea van de regerende Saenuri-partij, zei dat Kim was "gescheiden" van Jang en zich niet verzette tegen zijn vervolging.[17]
Geruchten over slechte gezondheid en overlijden[bewerken]
In de afgelopen jaren gingen er geruchten dat Kim Kyong-hui erg ziek of zelfs overleden was.[21] Volgens een artikel van de Daily NK uit augustus 2012 had ze last van een slechte gezondheid als gevolg van overmatig alcoholgebruik.[22] Volgens Paul Fischer heeft ze daar zo nu en dan last van sinds de late jaren 70. Hiervoor is ze minstens één keer behandeld bij een afkickkliniek in China.[23] Er werd gesuggereerd dat ze een fatale beroerte of een hartaanval had gehad.[24][25] Sommige artikelen beweerden dat ze net als haar dochter zelfmoord had gepleegd. Volgens anderen onderging ze in 2013 een operatie aan een hersentumor en werd ze in een vegetatieve toestand achtergelaten.[21] In 2015 beweerde een anonieme bron, aangeduid als een landverrader met hoog aanzien, dat Kim Jong-un opdracht had gegeven om Kim Kyong-hui te vergiftigen.[24] In februari 2015 verklaarde de Zuid-Koreaanse nationale inlichtingendienst dat ze toch nog leefde.[26] In 2016 werden historische beelden van haar uitgezonden op de Noord-Koreaanse televisie, wat aangeeft dat ze niet uit de officiële staatsgeschiedenis was verwijderd.[27] In 2017 meldde het Zuid-Koreaanse Yonhap News Agency dat ze in leven was maar wel medische behandeling kreeg.[28]
Levende verschijning in 2020[bewerken]
In januari 2020 verscheen Kim voor het eerst na meer dan zes jaar in de Noord-Koreaanse media, waar zij een nieuwjaarsconcert bijwoonde met haar neef Kim Jong-un.[29]
Zie ook[bewerken]
- Kim Song-hye
- Kim Sol-liedje
- Kim Yo-jong
- Politiek van Noord-Korea
- Ro Song-sil
- Vrouwen in Noord-Korea
Literatuur[bewerken]
- Baird, Vrolijk (2003). De grillige besluitvorming van Kim Chong-il en de strategische cultuur van Noord-Korea. In Barry R. Schneider & Jerrold M. Post (eds. ), Thy Enemy: Profielen van vijandige leiders en hun strategische culturen. USAF Counterproliferation Center: publicaties, onderzoek en onderwijs, WMD NBC-keuzevakken voor contraproliferatie ; teruggevonden 19 september 2010.
- Mansoerov, Alexandre. (2004). In de zwarte doos van Noord-Korea: de optica omkeren. de Brookings-instelling; teruggevonden 19 september 2010.
- Madden, Michael (2010). Biografische schets van Kim Kyong-hui. Noord-Korea Leiderschapswacht; teruggevonden 19 september 2010.
| Kim Bo-hyon 1871–1955 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kim Hyŏng-jik 1894–1926 | Kang Pan-sŏk 1892–1932 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kim Jong-suk 1919–1949 | Kim Il-sung 1912–1994 | Kim Sŏng-ae 1924–2014 | Kim Yong-ju 1920–2021 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Song Hye-rim 1937–2002 | Kim Young-sook 1947– | Kim Jong-il 1941–2011 | Ko Yong-hui 1952–2004 | Kim Kyong-hui 1946– | Jang Song-thaek 1946–2013 | Kim Pyong-il 1954– | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kim Jong-nam 1971–2017 | Kim Sol-song 1974– | Kim Jong-chul 1981– | Kim Jong-un 1984– | Ri Sol-ju ca. 1986– | Kim Yo-jong 1987– | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kim Han-sol 1995– | Kim Ju-ae ca. 2012– | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bronnen, noten en/of referenties
|
Dit artikel "Kim Kyong-hui" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Kim Kyong-hui.
|
This page exists already on Wikipedia. |
