Koninklijke Ieperse Turnkring

Koninklijkse Ieperse Turnkring (KIT) is een turnorganisatie opgestart in 1897.

Geschiedenis[bewerken]

De turnclub is opgestart in 1897 onder de naam Sint-Michielslinde, met als doel de jongens van straat te houden. Het was een liberale turnclub met een streng katholiek karakter. Alleen mannelijke leden waren er welkom. De vereniging deed mee met allerlei demonstraties en optochten.

Een tienjarige sluiting van de club werd genoodzaakt door de totaalverwoesting van Ieper door de Eerste Wereldoorlog. Nadat de heropbouw zo goed als afgerond was, stond de club weer helemaal klaar in de startblokken. Een kleine wijziging in de naam zorgde voor een frisse start. Zo kreeg de club de naam Sint-Michielsturners. dit allemaal onder voorzitterschap van René Neuville en wordt iets later opgevolgd door E.H. Louis Socquet, toenmalige directeur van de Vakschool (het huidige VTI).

In 1926 wordt Valère Seys voorzitter terwijl hij terzelfdertijd president was van voetbalclub Cercle Sportif Yprois. Onder zijn impuls werd in 1930 een massafeest op de Grote Markt ingericht. Een paar duizend turners uit alle hoeken van West-Vlaanderen namen hieraan deel. Valère Seys zal voorzitter blijven tot 1962.

SMT telt in de jaren dertig steeds rond de 200 mannelijke leden. In 1930 demonstreert de club op het West-Vlaamse gouwfeest^[1] op de Grote Markt van Ieper.

In 1936 treden de broers Jozef, Lucien en Roger Mus toe tot de Sint-Michielsturners.

Toen er in 1938 een conflict ontstond tussen voorzitter Seys en het gouwbestuur nam de turnvereniging ontslag uit de Katholiek Turnbond en bleef bestaan als een onafhankelijke vereniging. Ten gevolge van de algemene mobilisatie in 1939 werden de activiteiten van de vereniging stopgezet.

Duitse bezetting[bewerken]

Tijdens de Duitse bezetting werd de trainingszaal gebruikt door de Duitse troepen. Die bleven daar de hele oorlog (tot september 1944) ingekwartierd. Maar het turnbloed kruipt waar het niet gaan kan. Onder het impuls van enkele leerlingen van het Sint-Vincentiuscollege, onder meer Benoni Dehaeck en Gilbert Dumon, werd een turnvereniging opgericht in het college. Enkele leiders van de Sint-Michielsturners voegden zich bij hen. De turntoestellen uit de vroegere turnzaal werden in 1941 naar het college verhuisd.

De principaal Verhaeghe vond in1943 de turnactiviteiten te gevaarlijk ten aanzien van de Duitse bezetter (150-tal leden) en de turnactiviteiten werden verboden in het college. Onder de leden telden we ook toekomstige schepen Luc Vanraes en de latere collegedirecteur M. Vandepitte.

Sint-Michielsturnkring[bewerken]

Halfweg 1945 werd de turnvereniging weer opgestart. Valère Seys werd bereid gevonden de Sint-Michielsturners opnieuw te leiden. Het duurde echter tot 1946 vooraleer de SMT weer op volle toeren kon draaien gezien de Engelsen tot dan nog de turnzaal achter de Sint-Pieterskerk bezetten.

Begin 1947 kwam het bericht dat de turnzaal verkocht was aan de Vakschool die er een aantal klassen wou onderbrengen. Dit betekende een kleine ramp voor de turnclub maar dankzij voorzitter Seys vonden ze een nieuw onderkomen in de Sint-Maartenskring in de Lange Meersstraat.

De club verhuisde, en sloot zich in 1947 aan bij de Koninklijke Belgische Turnbond Hierbij werd de naam van de club veranderd in Sint-Michielsturnkring. Vanaf 1949 werden de eerste meisjesafdelingen boven de doopvont gehouden waardoor het aantal leden gevoelig steeg. Angèle Mus behaalde in 1948 het diploma voorturner bij de KBT nadat jozef Mus dit diploma het jaar ervoor behaalde. Zo wordt zij de eerste vrouwelijke trainer van SMT.

Jaren 60[bewerken]

Van 1954 tot ongeveer 1965 was de turnkring onder leiding van Angèle Mus met diverse choreografieën een vast onderdeel van de Ieperse revues. In 1965 stapt Angèle Mus in het huwelijksbootje met oud-turner en oud-trainer Julien Claeys. Ze verdwijnt voor 5 jaar uit de turnwereld.

In deze naoorlogse periode waren heel wat kampioenen van West-Vlaanderen en België in diverse categorieën afkomstig uit de Ieperse club. Op een bepaald moment bestond de helft (3/6) van de Belgische nationale ploeg uit Ieperlingen. Enkele gymnasten uit die tijd waren Lucien en Roger Mus, Norbert Dehaerne, Michel Truwant, Freddy Bille en Lucien Eeckhaut.

Bij de dames behoorden Thérèse Victoor (Belgisch kampioene) en Thérèse Planqueel tot de top.

Jozef Mus wierp zich op als trainer en bestuurder. Jozef bezet in de jaren 50 en 60 een leidende functie bij de Belgische Turnbond. De Ieperse “turnschool“ lokt turners vanuit de hele provincie. Zo komen onder meer de Brugse Thérèse Victoor (Belgisch Kampioen bij de dames) en Jacques Ghesquiere uit Wevelgem (Belgisch Kampioen bij de heren), de Ieperse rangen vervoegen. Daarnaast vermelden de ledenfiches namen uit Ingelmunster, Roeselare, Wevelgem en haast alle omliggende Zuid-West-Vlaamse gemeenten.

1962: de Stad Ieper viert haar millenniumbestaan. De turners laten dit niet onbetuigd en steken en millennium-turngala in elkaar.

Ook de turngala’s worden door de Mus-connecties internationaler. In 1961 bijvoorbeeld zijn de Britse kampioen Nick Stuart en de Britse vice-kampioen Gradley te gast in de kattenstad.

In 1962 neemt Valère Seys ontslag als voorzitter en wordt hij tot in 1963 opgevolgd door de toenmalige ondervoorzitter Marcel Tytgat.

Daarop werd Notaris Lucas Lauwers bereid gevonden het voorzitterschap op zich te nemen.

Op 21 oktober 1964 wordt de Sint-Michielsturnkring een "Koninklijke Maatschappij" en verandert de naam naar Koninklijke Sint-Michiels-turnkring” (KMST).

Meteen krijgt de club van André Wenes een nieuwe vlag die plechtig wordt overhandigd op het Vandenpeereboomplein.

Na de turncarrière (tot eind de jaren 1960) van Lucien Mus werd hij trainer en internationaal jurylid. Hij werd tevens hoofdtrainer van de nationale ploeg (vanaf 1966) en technisch verantwoordelijke bij Vlaamse Turnliga. Onder die hoedanigheid schiep hij de Talentenjacht, een vroege voorloper van de huidige topsportstructuur bij de GymFed. Bij de clubs werden op regelmatige basis modeltrainingen gegeven, er worden 15 Belgische centra aangesteld waar trainers met hun gymnasten naar toe kunnen. De beste elementen worden geselecteerd om tijdens schoolvakanties doorgedreven speciale trainingen te krijgen. Dit allemaal met de bedoeling om het Belgisch turnniveau op te krikken.

Jongeren als de gebroeders Dewilde en Jacques Coffyn zetten hun eerste stappen in de West-Vlaamse turnsport. Met Eddy Baratto en Gerard Spriet brengt de club opnieuw enkele Ieperse turners voort.

Onder leiding van Angèle Mus geraakt bijvoorbeeld Rita Hespeel uit Ingelmunster tot lid van de nationale ploeg samen met haar streekgenote Jeanine Defreyne.

Jaren 70[bewerken]

In 1965 huwt Angèle met oud-turner en -trainer Julien Claeys, wordt zwanger en stopt haar trainerschap. In 1970 maakt Angèle haar rentree in de turnzaal samen met haar vijfjarige dochter Ariane. Dat was nodig want het meisjesaantal was in die periode sterk teruggelopen van een 80-tal naar 4. In korte tijd werden er dat weer 70 en na een paar jaar reeds 180.

De turnvereniging viert in 1972 haar 75ste verjaardag. Voor deze gelegenheid neemt de club een nieuwe naam aan. De connectie met de school en het katholieke karakter wordt vervangen door het veel neutralere Koninklijke Ieperse Turnkring.

In datzelfde jaar 1972 worden Jozef en Lucien Mus, Henri Dekaezemaeker en Jozef Claus op het stadhuis gehuldigd en ontvangen zij de stadsmedaille.

Begin de jaren 1970 zijn de gebroeders Jean-Marie en Joselin Gantois, Eddy Viaene, Jozef Torsy, Filip Goerlandt, de gebroeders Boudrez en Dirk Pollee de vedetten bij de herenploeg. Bij de dames kwam die eer toe aan de gezusters Devos, Charlotte Demeere, Patricia Molein, Guydine Dehaerne, Giselle Gantois en Anne Boeve. Onder de trainers vinden we naast de ondertussen gekende "Mussen" ook Chris Vermote, Gaby Moors, Rosita Devos, Claudine Thoma en Jean-Marie Gantois.

Eind de jaren ‘70 en ‘80 werd Frank Steelant algemeen interfederaal kampioen. Dirk Pollee werd Belgisch kampioen in iedere leeftijdscategorie. Ook Gino Carlier won de kampioenstitels bij alle jeugdcategorieën. Beiden waren toen woonachtig in één van de kleinste straatjes van Ieper: de Wallestraat, op een boogscheut van de turnzaal. Luc Mus maakt intussen de eerste stappen in het trainerschap en leert gretig van zijn vader Lucien. Hij wordt ook nationaal jurylid.

De competitieploeg werd gevuld met de volgende leden Danny Maes, Walter Sohier, Christophe Vermeersch, Luc Mus en bij de meisjes onder leiding van Claudine Thoma en Lucien Mus onder andere Kathy Laheye, Ariane Claeys, Greet Merlevede, Els Vanhoutte, Bieke Schotte, Lieve Debrabandere, Nathalie Tyberghyn en Roos Goemaere. Greet Merlevede maakt het tot de nationale ploeg.

De volgende lichting turnsters en turners bood zich aan met op kop de zusjes Sofie en Isabelle Nollet. Ook zij brachten het onder de leiding van Claudine Thoma en Lucien Mus tot in de nationale ploeg.

KIT beschikt in die periode over een complete dames- en herenploeg waardoor ze jaarlijks ook deelnemen aan internationale clubkampioenschappen. Zo nemen ze bijvoorbeeld deel aan de gerenommeerde Marconi Cup in Groot-Brittannië (vandaag gekend als de Rose Bowl).

Jaren 80[bewerken]

In 1978 beslist de Ieperse Sportraad om de trofee van sportverdienste toe te kennen aan Lucien Mus .De stad Ieper wenst een sportcentrum te bouwen en Lucien Mus trok met de architect België en een deel van de buurlanden rond om sporthallen te bekijken ter inspiratie voor de bouw van de turnhal. In 1982 verhuisde K.I.T. naar de turn- en polyvalente zaal in het Stedelijk Sportcentrum. Dit sportcentrum werd voorzien van een turn- en polyvalente zaal waar niet alle toestellen permanent konden blijven staan.

In datzelfde jaar organiseert KIT de interland België – Groot-Brittannië als opening van het nieuwe Ieperse sportcomplex.

In de naoorlogse periode, vooral in de jaren '80, werden door de K.I.T. verschillende initiatieven genomen in de regionalisering van de turnsport. De oprichting van de turnkringen in Poperinge en de deelgemeenten Vlamertinge, Brielen en Dikkebus alsook het opstarten van de afdelingen ballet en jazz (Carla Vannieuwenhuyze en Joke Quaghebeur) waren de belangrijkste nieuwigheden. Op een gegeven ogenblik bereikte de club een ledenaantal van meer dan 700. Poperinge en Vlamertinge gingen uiteindelijk zelfstandig hun weg. Uit de ballet- en jazzafdelingen ontstond Dansstudjoke.

KIT scherpt de internationale contacten terug aan door het organiseren van interclubs met clubs uit Duitsland clubs (Ingelheim am Rhein, Siegen), Frankrijk (La Madeleine), Groot-Brittannië (Hillingdon, Camberly (later Rushmoor), Crowthorne). Die interclubs worden uitwisselingen en ieder club organiseert afwisselend om het half jaar een wedstrijd. Halfweg de jaren 90 bloeden die interclubs uit tot in 2007 de eerste Lucien Mus Cup wordt georganiseerd. Tweejaarlijks komen dan heel wat bevriende clubs elkaar bekampen in het Ieperse Sportcentrum.

Tussendoor, dankzij een Amerikaanse duiker in Bellewaarde (Garry Escobedo), raakt KIT in contact met Dardano’s Gym uit Denver (VS). In 1995 trekt KIT samen met La Madeleine voor een eerste keer naar de Verenigde Staten. Een nieuw langdurig internationaal vriendschapscontact met KIT is een feit. Anno 2022 zijn de bevriende internationale clubs niet meer op 2 handen te tellen.

Jaren 90[bewerken]

Vanaf 1991 organiseert de club gestructureerd het kleuterturnen vanaf 3 jaar (onder leiding van Carine Deprez).

1997 stond in het teken van het eeuwfeest. Dit werd met verschillende activiteiten gevierd. Er was voor de jeugd een competitiewedstrijd met de verschillende bevriende clubs (Hillingdon en Camberley uit Groot-Brittannië, Panthers uit Ierland, La Madeleine uit Frankrijk en Denver uit de VS). Daarnaast was er een internationale wedstrijd met turners en turnsters uit de nationale ploegen van VS, Frankrijk, Rusland, Italië, Roemenië en België. Tevens was er een turnfeest met als thema de geschiedenis van de club.

Naast trainer wordt Luc Mus secretaris en voert een modernisering door van de club. De laptop doet zijn intrede, e-mails worden de norm. Het ledenbeheer wordt digitaal mede dankzij de introductie van een ledenprogramma door de turnfederatie. Luc Coomans neemt na een lange turn- en bestuurscarrière ontslag uit het bestuur en wordt door zijn zoon Jean Coomans opgevolgd. Jean blijft tot 2015 bestuurslid. Op sportief vlak noteren we dat Nicolas Demey kampioen van West-Vlaanderen, Vlaanderen en België werd bij de senioren B in het jaar 2000. Hij werd in 2001 verkozen tot sportman van het jaar 2000 in Ieper. Ook Cedric Jacques wordt in zijn categorie West-Vlaams kampioen.

Jaren 2000[bewerken]

In januari 2001 staat KIT in voor de organisatie van de West-Vlaamse kampioenschappen. Een nieuw logo voor de vereniging wordt boven de doopvont gehouden

In ditzelfde jaar beslist de raad van bestuur met kersvers voorzitter Lieve Debrabandere (notaris en eerste vrouwelijke voorzitter van de club) om het statuut van de vereniging te veranderen van feitelijke vereniging tot vzw. De statuten worden gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad op 18 april 2002. Ook het huishoudelijk reglement wordt volledig herschreven.

Nog in 2002 werd een speciaal turnfeest gehouden ter ere van het 105-jarige bestaan van de club. Het thema was “Europa“ en het geheel werd opgeluisterd door het Sint-Maartensjeugdkoor onder leiding van Jozef Moerman. Sindsdien worden de turnfeesten georganiseerd in samenwerking met het cultuurcentrum Ieper (klank en belichting) en later met Joost man en Geert Vermeersch (GVM rental).

In 2003 stelt de club voor het eerst een eigen website voor opgemaakt door Jan en Luc Mus. De club start ook met het initiatief om op regelmatige basis trainersvergaderingen te houden. Op sportief vlak steekt Robbe Sinnesael zijn neus aan het venster en wordt West-Vlaams kampioen bij de pupillen. Enkele trainers met hun partner starten het eerste eestfestijn en het wordt een jaarlijks weerkerend evenement.

In 2003 wordt Lucien Mus door de Nik Stuart Foundation in Groot-Brittannië gelauwerd voor zijn prestaties in de turnsport.

In de jaren 2000 tot 2020 wordt het ledenaantal te groot dat er met de competitiegroepen moet getraind worden in andere zalen. Zo trekken de competitiegroepen jongens en meisjes meermaals per week naar La Madeleine of Roncq.

Het toestelturnen meisjes draait in het eerste decennium van het nieuwe millennium op volle toeren. We noteren diverse kampioenen als Anske Dequeker, Evelien Derde, Melanie Decrits, Janne Bouten.

Zoals in de zovele jaren ervoor zijn er steeds ex-competitiegymnasten die zich opwerpen tot trainers. Inge Dujardin, Sien Verplanken, Janne Bouten, Eva Blomme en zo veel meer tillen het damesturnen naar een hoger niveau. Zij brengen ook enkele gymnasten op topsportniveau zoals Axelle Vinckier en Yelena Devreker.

De jaren 2000 hebben we het recreaturnen onder impuls van Kathy Laheye. Recreaturnen is voor jongens en meisjes die met een beperkt aantal uren (max. 4 tot 5 uur) toch aan competitieturnen willen doen.

Door wijzigingen in de VZW-wetgeving worden de statuten herschreven in 2005. Angèle Mus doet een stap opzij in het bestuur en dochter Ariane Claeys neemt haar plaats in tot zij er zelf mee stopt in 2017.

Lucien Mus stopt door ziekte in 2004 en overlijdt op 6 maart 2006. Als eerbetoon aan zijn carrière en zijn buitenlandse connecties wordt in 2007 de eerste Lucien Mus Cup^[2] georganiseerd.

In 2009 wordt KIT Vlaams interclubkampioen met in de ploeg Sien Verplanken, Janne Bouten, Eva Blomme -Elke Vuylsteke en Nieke Ortibus. In 2010 wordt Janne Bouten de trofee van sportverdienste voor individuele prestatie toegekend in Heuvelland. In 2011 doet Jozef Mus een stap opzij. Na een carrière van 75 jaar stopt hij op 84-jarige leeftijd als bestuurder in de club.^[3] KIT laat dit niet zomaar voorbijgaan. Jozef wordt op het stadhuis gehuldigd voor zijn levenswerk bij de club door de club, Gymfed en het stadsbestuur. Jozef gaat verdiend met turnpensioen.

2012: een vierjarig meisje met de naam Yelena Devreker sluit aan bij KIT. Via de basisclub van VV Lauwe treedt zij in 2020 toe tot de topsportschool in Gent. Zij wordt er al snel lid van de nationale Junioresploeg en schopt het in deze categorie tot de Europese top^[4].

Op 27 april 2012 komt Angèle Mus te overlijden. Zij blijft bij duizenden meisjes in de herinnering hangen als hun trainster.

Door haar benoeming tot notaris in Melle doet Voorzitter Lieve Debrabandere in 2014 een stap opzij en wordt ondervoorzitter Herwig Haentjens (directeur VTI Diksmuide) voorzitter ad interim. Ingenieur-Architect Ruben Delahaye treedt toe tot het bestuur en wordt in 2017 de nieuwe voorzitter.

De club wordt verder gestructureerd, zo krijgt de club het Q4gym-label.

De familie Delahaye levert niet alleen een voorzitter maar ook de 3 zonen Alexander, Maxime en Arthur treden op de voorgrond in het toestelturnen

Alexander en Arthur treden toe tot de basisclub van Vaste Vuist Lauwe. Arthur werd al Belgisch kampioen op A niveau en Alexander behaalde zilver op het Belgisch. Echtgenote Inge Dujardin is al van jongs af aan lid en na een turn carrière is ze niet alleen bezig met een trainers- en jurycarrière (zowel bij dames als heren) maar werpt zij zich ook op als een echte organisator. Ze zorgt voor het opmaken van trainingsuurroosters en toestelschema’s, en zo veel meer.

In 2019 wordt het nieuw clublogo boven de doopvont gehouden. Er wordt beslist om een vaste kleur aan het club T-shirt te geven.

Door verschillende wetswijzigingen en de veranderende cultuur dringen zich eind jaren 2010, begin de jaren 2020 zich heel wat veranderingen op waardoor de club zich in een transitieperiode bevindt. De club telt een 500-tal leden, beschikt over een trainerskorps van een 70-tal trainers. De wetgevingen rond vrijwilligerswerk, de vzw-wetgeving, de boekhouding, technische omkaderingen vragen steeds meer inspanningen van de club en de vraag naar een professionele werking dringt zich van langs om meer op. Dit zijn uitdagingen voor de komende jaren waarop het bestuur zich moet voorbereiden. Naast het bestuur werd in 2019 het Dagelijks Bestuur in het leven geroepen om de dagelijkse werking van de club in goede banen te leiden. In 2021 werden de hoofdtrainers verenigd in een hoofdtrainersvergadering met een vertegenwoordiger ervan in het bestuur.

De hoofdtrainersvergadering vormt de brug tussen trainers en bestuur. Roland Olivier is de eerste vertegenwoordiger van de hoofdtrainers in het bestuur.

Voor de viering van 125 jaar KIT wordt door Nele Verbeke het logo tijdelijk gekroond in een feestelijke editie.

Pandemie[bewerken]

Op 3 februari 2020 startte de Covid crisis in België. Op 7 maart immers hield KIT haar jaarlijks turnfeest. Het turnfeest kon doorgaan maar op donderdag 12 maart worden diverse coronamaatregelen uitgesproken die op de hele maatschappij en dus ook op de club, hun weerslag hebben. Kinderen tot 12 jaar mochten nog naar de turnzaal komen, 12+ moest thuisblijven (of buiten trainen), trainers moesten mondmaskers dragen, kleedkamers en douches werden gesloten. De club moest creatief omgaan met de situatie en voor de 12+ werden onlinetrainingen in mekaar gebokst en gingen buitentrainingen door. Hiervoor investeert de club aan een air-track en de aankoop van klein turnmateriaal. Deze situatie bleef duren tot maart 2022. Hierdoor was er nooit een officiële opening van de turnhal. De clubkampioenschappen werden voor een eerste keer online georganiseerd. De turnfeesten en de eetfestijnen van 2021 en 2022 konden niet doorgaan. Er werd in 2022 wel een afhaaleditie van spaghetti georganiseerd.

Topturnhal[bewerken]

Tussen 2006 en 2008 belegt Luc Mus diverse vergaderingen met de toenmalige basketbalclub Melco om de trainingsproblematiek van KIT en de organisatorische problemen bij de basket inzake het sportcentrum aan te kaarten en te bundelen in één dossier. De bouw van een volwaardige turnhal, zou een oplossing moeten bieden. In 2008 wordt de toenmalige schepen van Sport Dieter Deltour bereid gevonden te luisteren en wordt door zijn opvolger, Schepen Dominique Dehaene en Burgemeester Jan Durnez, het startsein gegeven om een bestek uit te schrijven en een architect aan te stellen (architectenbureau Verba). In 2017 is het dan zover, de plannen worden goedgekeurd en er wordt met de bouw gestart. Sportfunctionaris Ivan Decroix zorgt dat alles in goede banen wordt geleid. In overleg met de hoofdtrainers wordt een zaalverdeling opgemaakt voor een vaste toestelindeling en het stadsbestuur voorziet de zaal met turnmatreaal. In augustus 2019 verhuist KIT andermaal^[5].

Openturndag[bewerken]

2006 wordt het startjaar van de OpenTURNdagen bij KIT. Eind augustus zet de club steevast de deuren open. Sporthal 1 wordt dan (tot 2020) omgetoverd tot een turndorp waar iedereen die wil kan komen proeven van wat turnen is en er zich kan inschrijven. Daarna vindt de OpenTURNdag plaats in de nieuwe turnhal. Jammer genoeg kon door de covid-pandemie de openTURNdag niet meer zoals vroeger doorgaan en worden het alleen inschrijvingsdagen en kijkmomenten.

Clubkampioenschappen[bewerken]

Om ook de recreatieve groepen van competitie te laten proeven start de club in 2006 met de clubkampioenschappen. De trainers stellen voor hun groep oefeningen samen met turnelementen die in de loop van het turnseizoen werden aangeleerd en een jury beoordeelt deze oefeningen terwijl de ouders aandachtig hun pupil aan het werk kunnen zien. Iedere deelnemer wordt nu beloond met een medaille. In het begin waren het turndiploma’s.

Lucien Mus Cup[bewerken]

Gestart in 2007. Dit is een tweejaarlijks internationale jeugdcompetitie toestelturnen ter nagedachtenis van Lucien Mus. De volgende Clubs namen al deel:

België:

Kuurnse Turnkring, Kracht en Lenig Wervik, Vaste Vuist Lauwe, WIK Oostende, Gympie Moorslede, GymKa, Go4Gym Wevelgem, Gym Izegem, Turnkring Thorho, Gymfinity, OTV Nazareth, Zeestern De Panne, Jumping Jack Houthulst, KIT Ieper

Frankrijk:

LMJS La Madeleine, La Soissonnaise Gym., La Ren. Gym. Marcq-en-Baroeul, L'Hirsonnaise, USJM Gymnastique Mitry Mory

Groot-Brittannië:

Hillingdon School of Gymnastics, Rushmoor Gym. Academy, Auchterarder Gym. Club, York Artistic Sports Club, Willows School of Gymnastics

Uit VS:

Dardon’s School of Gymnastics (Denver)

Duitsland:

TV Lebach Schmelz

In de editie 2009 was er naast de gewone competitie ook een wedstrijd tussen een jeugdselectie van Vlaanderen en Engeland.

Jaargangen: 2007 – 2009 – 2011 – 2013 – 2015 – 2017 – 2019 – 2022 (2021 geannuleerd door covid).

Tumbling[bewerken]

In 2012 wordt de club uitgebreid met de discipline Tumbling. De tumblers waren immers niet meer welkom bij TK Vlamertinge en werden door KIT opgevangen. De recreatieve tumblers kunnen terecht op een airtrack in de karatezaal van het sportcentrum, terwijl de competitiegymnasten 5 keer per week naar Izegem trekken om op een tumblingbaan te kunnen trainen. Pas in 2020 kunnen ze volledig in Ieper trainen door de bouw van de nieuwe turnhal. De familie Olivier zorgde voor de trainingen met steun van An Cloet en Ciska Snick op administratief vlak. De groep groeit al snel uit van een 10-tal leden tot meer dan 100.

Ondanks de zaalproblematiek in de eerste 8 jaar slaagt de afdeling er steeds in om kampioenen af te leveren. Senne Hubau die naast provinciale en Vlaamse titels ook enkel Belgische titels op A-niveau op zak heeft. Hij vertegenwoordigde België ook 2 keer op het WK tumbling (als elfjarige in Sofia en als twaalfjarige in Sint-Petersburg). Julie Deschamps en Warre Devoldere werden, naast hun provinciale en Vlaamse titels, eveneens Belgisch kampioen op B-niveau. Daarnaast werden door onder andere Ine Cloet, Ciel en Lene Verbeke, Bauke Leire, Nathan Hoflack, Camille Vandenbroucke, Felix Vandelannoote provinciale en Vlaamse titels en podiumplaatsen binnengehaald.

Kattenstoet[bewerken]

Vanaf het ontstaan van de Kattenstoet is de club er een vaste deelnemer in meerdere groepen. Zo is de club nu nog een vaste leverancier van de narretjes, de dansers bij Minneke Poes, de katten voor de Belfortkar en acrobatische katten die vrij door de stoet lopen. In vroegere tijden waren de leden ook te zien te paard als herauten, als nar op het wapenschild van Ieper, als veroordeelde katten op de duivelskar,…

Vlaggen[bewerken]

SMT/KIT gingen veel mee in diverse optochten, op de vele Ieperse wijkfeesten, optochten (oa. 11 november vieringen) en allerhande stadsfeesten (bijv. jaarlijks in Koksijde). Steevast van de partij was dan ook, de clubvlag. De eerste vlag werd in 1962 vervangen door een nieuw exemplaar. Met het minderen van de wijkfeesten en het minder naar buitentreden van de club is het gebruik van de vlaggen naar de achtergrond verdwenen tot in 2007 de eerste Lucien Mus Cup plaats vond. Hiervoor werden nieuwe vlaggen gemaakt met het toenmalige logo. Met het moderniseren van het logo in 2019 werden geen vlaggen meer gemaakt maar banners.