Lieselot De Wilde

	Lieselot De Wilde
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
	Algemene informatie
Geboren	3 juli 1984
Geboorteplaats	Gent
Land	België
	Werk
Instrument(en)	Zang, Draaiorgel
	Officiële website; (en) IMDb-profiel; (en) Luafout in Module:Wikidata op regel 364: attempt to index field 'wikibase' (a nil value)/ Allmusic-profiel; (en) Luafout in Module:Wikidata op regel 364: attempt to index field 'wikibase' (a nil value)/ Last.fm-profiel
Portaal:	Muziek

Lieselot De Wilde (Gent, 3 juli 1984) is een Belgische sopraan zangeres en "een van de meest geprezen stemmen van de Belgische oudemuziekscene".^[2]

Levensloop[bewerken]

Opleiding[bewerken]

De Wilde studeerde aan het Lemmensinstituut te Leuven bij Dina Grossberger en Katelijne Van Laethem. Ze studeerde nadien bij Jard van Nes. In 2014 nam ze deel aan de academy tijdens het Lucerne Festival onder leiding van Sir Simon Rattle.^[3]

Carrière[bewerken]

De Wilde treedt op in oude muziek, liedrepertoire, muziektheater creaties en haar eigen creatieve projecten. Ze zingt onder andere bij Ensemble Correspondances, Servir Antico, Pluto Ensemble, Hathor Consort, Imago Mundi, Zefiro Torna, Apotheosis, Ratas del viejo mundo en Les Talens Lyriques en was te zien in opera's van Ben Frost en Philip Glass. Verder is ze ook actief in creaties van de Belgische gezelschappen Zonzo Compagnie en LOD en toert met hen doorheen Europa en Canada.

Daarnaast werkt ze aan haar eigen transdisciplinaire projecten. Haar ensemble Bel Ayre^[4] samen met jazzgitarist-componist Peter Verhelst, is een samenwerking van muzikanten met verschillende muzikale achtergronden. Ze produceert ook het online videoproject Around the world in 72 songs. Ze werkt ook aan het project Figurines, een reeks kunstwerken en performances die het hebben over kunstenaarschap en de condition humaine vanuit een vrouwelijk perspectief.^[5]

Oeuvre[bewerken]

Voorstellingen[bewerken]

2020: Psyche, een opera^[6]
2018: Icon, een muziektheatervoorstelling waarin De Wilde de hoofdrol (Icon) speelt en zingt.^[7]^[8]

Around the world in 72 songs[bewerken]

in 2020 startte Lieselot De Wilde het online videoproject Around the world in 72 songs.^[9] In deze imaginaire reis rond de wereld worden 72 liederen vertolkt uit 72 verschillende landen of culturen in 72 video's. Rode draad doorheen het project is een draaiorgel, waarmee ze zichzelf voor nagenoeg alle liederen begeleidt.^[10] Het repertoire is ruim en reikt van ethnische muziek over chanson tot klassieke muziek en het oude muziek repertoire. Het project is geïnspireerd op de reis van de Amerikaanse journaliste Nellie Bly die in 1889-1890 met 72 dagen als eerst het wereldrecord snelst rond de wereld reizen op haar naam had staan.

Discografie^[11][bewerken]

Nowell, nowell, Encantar, Flanders Recorder Quartet, Aeolus, 2010
La déclinaison de la femme, Encantar, Phaedra, 2011
The Wasp Factory, Ben Frost, Bedroom Community, 2016^[12]
'A Canzone 'e Partenope: Canzoni Popolari Napoletane, Bel Ayre, eigen beheer, 2017
Trois visages d'Hécate: Cantates Françaises de Nicolas Bernier, Lieselot De Wilde & ensemble Apotheosis, Korneel Bernolet, Et'Cetera, 2017^[13]
Pigmalion, Lieselot De Wilde, Caroline Weynants, Philippe Gagné, Morgane Heysse, & Apotheosis Orchestra, Korneel Bernolet, Et'Cetera, 2019
Entre-temps, Bel Ayre, eigen beheer, 2020^[2]

Onderscheidingen[bewerken]

2022: Ultima Muziek. De jury motiveerde de prijs met: “De carrière van de Vlaamse vocale artieste, performer en maker Lieselot De Wilde bruist van tomeloze veelzijdigheid en creativiteit. Ze treedt op met oude muziek, hedendaagse muziek, liederen, muziektheatercreaties en haar eigen creatieve projecten.”^[14]^[15]^[16]
2014 (?): Belfius Classics, laureate in de categorie muziek.
2011: Haar barokensemble Bel Ayre is uitgeroepen tot 'Selected Promising Ensemble' op het Festival Laus Polyphoniae te Antwerpen.^[5]

Externe links[bewerken]

De Wilde's liederen uit Tsjechië, de VS, Argentinië, Uruguay, het Verenigd Koninkrijk, Roemenië en Griekenland in Around the world in 72 songs op Youtube.^[9]
Interview met en optreden van De Wilde met draaiorgel, op Interne Keuken, Vlaamse Radio 1 (januari 2022).

Bronnen

Achtergrondinformatie Ultima Muziek 2021 - Lieselot de Wilde. Ultimas.be, Departement Cultuur, Jeugd & Media.

Voetnoten en referenties

↑ Biografie Lieselot De Wilde. Kunstenpunt muziek. Geraadpleegd op 2022-05-07.
↑ ^2,0 ^2,1 (nl) Sofie Taes, ‘Oude muziek heeft een meer directe impact’. De Standaard (14 april 2020).
↑ 14th GSTAAD New Year Music Festival (2019), p.46
↑ (nl) Deze week in Klara Live: Lieselot De Wilde, Liebrecht Vanbeckevoort en Ray Chen. Klara - Blijf verwonderd (2019-07-01). Geraadpleegd op 2022-05-05.
↑ ^5,0 ^5,1 (nl) Lieselot De Wilde. Opera Ballet Vlaanderen. Geraadpleegd op 2022-05-04.
↑ (fr) Charles Arden, Psyche, "premier opéra anglais", nouvelle résurrection majeure au Théâtre de Caen.... Olyrix (19 januari 2020). Geraadpleegd op 2022-05-07.
↑ thea Derks, Confronterende levensvragen in bezwerende melodische lijnen (recensie). Theaterkrant (23 november 2018).
↑ (en) Claire Jackson, Review: Opera at Aldeburgh 2019. Rhinegold (18 juni 2019). Geraadpleegd op 2022-05-07.
↑ ^9,0 ^9,1 (nl) Lieselot De Wilde: "Ik knutsel graag!". Klara - Blijf verwonderd (2021-01-04). Geraadpleegd op 2022-05-04.
↑ (en) Lieselot De Wilde: “Allowing people to sample each other’s cultures” (interview). Walden Festival (16 juli 2021).
↑ (en) Lieselot De Wilde. Discogs. Geraadpleegd op 2022-05-04.
↑ (en) Brian Howe, Ben Frost: The Wasp Factory. Pitchfork (27 december 2017). Geraadpleegd op 2022-05-05.
↑ (nl) Sylvia Broeckaert, Nicolas Bernier - Trois visages d'Hécate - Lieselot De Wilde - Korneel Bernolet. Klara - Blijf verwonderd (2017-12-06). Geraadpleegd op 2022-05-04.
↑ Sopraan Lieselot De Wilde wint Ultima Muziek. Klassiek Centraal (10 mei 2022).
↑ LIESELOT DE WILDE | Muziek 2021. Ultimas, Vlaanderen Departement Cultuur, Jeugd & Media. Geraadpleegd op 2022-05-11.
↑ (en) Pieter Coupé, These Are the Winners of Flanders’ Foremost Cultural Prizes. the low countries (10 mei 2022).

Scriptfout: de module "Authority control" bestaat niet.

Dit artikel "Lieselot De Wilde" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Lieselot De Wilde.

This page exists already on Wikipedia.

Facebook Page

Follow us on Twitter !

Read or create/edit this page in another language[bewerken]

Lieselot De Wilde in English

[1] Biografie Lieselot De Wilde. Kunstenpunt muziek. Geraadpleegd op 2022-05-07.

[:0-2] 2,0 ^2,1 (nl) Sofie Taes, ‘Oude muziek heeft een meer directe impact’. De Standaard (14 april 2020).

[3] 14th GSTAAD New Year Music Festival (2019), p.46

[4] (nl) Deze week in Klara Live: Lieselot De Wilde, Liebrecht Vanbeckevoort en Ray Chen. Klara - Blijf verwonderd (2019-07-01). Geraadpleegd op 2022-05-05.

[:1-5] 5,0 ^5,1 (nl) Lieselot De Wilde. Opera Ballet Vlaanderen. Geraadpleegd op 2022-05-04.

[6] (fr) Charles Arden, Psyche, "premier opéra anglais", nouvelle résurrection majeure au Théâtre de Caen.... Olyrix (19 januari 2020). Geraadpleegd op 2022-05-07.

[7] thea Derks, Confronterende levensvragen in bezwerende melodische lijnen (recensie). Theaterkrant (23 november 2018).

[8] (en) Claire Jackson, Review: Opera at Aldeburgh 2019. Rhinegold (18 juni 2019). Geraadpleegd op 2022-05-07.

[:2-9] 9,0 ^9,1 (nl) Lieselot De Wilde: "Ik knutsel graag!". Klara - Blijf verwonderd (2021-01-04). Geraadpleegd op 2022-05-04.

[10] (en) Lieselot De Wilde: “Allowing people to sample each other’s cultures” (interview). Walden Festival (16 juli 2021).

[11] (en) Lieselot De Wilde. Discogs. Geraadpleegd op 2022-05-04.

[12] (en) Brian Howe, Ben Frost: The Wasp Factory. Pitchfork (27 december 2017). Geraadpleegd op 2022-05-05.

[13] (nl) Sylvia Broeckaert, Nicolas Bernier - Trois visages d'Hécate - Lieselot De Wilde - Korneel Bernolet. Klara - Blijf verwonderd (2017-12-06). Geraadpleegd op 2022-05-04.

[14] Sopraan Lieselot De Wilde wint Ultima Muziek. Klassiek Centraal (10 mei 2022).

[15] LIESELOT DE WILDE | Muziek 2021. Ultimas, Vlaanderen Departement Cultuur, Jeugd & Media. Geraadpleegd op 2022-05-11.

[16] (en) Pieter Coupé, These Are the Winners of Flanders’ Foremost Cultural Prizes. the low countries (10 mei 2022).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]