Loodzirconaattitanaat
Loodzirconaattitanaat, ook wel loodzirconiumtitaat genoemd, is een anorganische verbinding met de chemische formule PbZrTiO3. Het is een keramisch perovsietmateriaal dat een duidelijk piëzo-elektrisch effect vertoont. Het wordt gebruikt in een aantal praktische toepassingen, zoals ultrasone transducters en piëzo-elektrische resonatoren. Het is een witte vaste stof.
Loodzirkoniumtitanaat werd voor het eerst ontwikkeld in1952 aan het Tokyo Institute of Technology. In vergelijking met bariumtitanaat, een eerder ontdekt piëzo-elektrisch materiaal op basis van metaaloxide, is loodzirkoniumtitanaat gevoeliger en heeft het een hogere bedrijfstemperatuur. Piëzo-elektrische keramiek wordt gekozen voor toepassingen vanwege hun fysieke sterkte, chemische inertie en hun relatief lage fabricagekosten. PZT-keramiek is het meest gebruikte piëzo-elektrische keramiek omdat het een nog grotere gevoeligheid en hogere bedrijfstemperatuur heeft dan ander piëzo-keramiek.
Dit artikel "Loodzirconaattitanaat" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Loodzirconaattitanaat.
