Luchtmassa (astronomie)

De luchtmassa als funktie van de zenithoek

In de astronomie wordt met luchtmassa (air mass) de afstand bedoeld die het licht van een hemellichaam aflegt door de aardatmosfeer. Die afstand is het kortst als het hemellichaam in zijn zenit staat. De afstand die het licht vanaf die hoek richting het aardoppervlak aflegt tot zeeniveau is per definitie luchtmassa (airmass) 1,0. Zodra het hemellichaam onder een andere hoek dan in de zenit staat, is de afstand groter tot deze maximaal is als het licht vanaf de horizon het zeeniveau bereikt. De extinctie of uitdoving van bijvoorbeeld het licht van een ster door de atmosfeer wordt tegelijk met de luchtmassa groter. De uitdoving bestaat uit reflectie, verstrooiing en absorptie.

Er bestaan verschillende benaderingen om de luchtmassa bij grote zenithoek (kleine hoogte) te berekenen.

Bij astronomische waarnemingen wordt de airmass op het tijdstip van de waarneming gebruikt om de gemeten waarde te corrigeren voor atmosferische extinctie.