Luigi Pinedo

Luis Benjamin "Luigi" Pinedo (Willemstad (Curaçao), 23 juli 1926 - aldaar, 28 maart 2007) was een Curaçaose schilder.

Levensloop[bewerken]

Pinedo was de enige zoon uit het huwelijk tussen Luis Bernardo Pinedo en Remigia Rosaria "Mai Chaya" de Lannoy. Na een paar jaren in Venezuela te hebben doorgebracht met zijn vader en afgestudeerd als elektricien, keerde hij terug naar zijn dushi Curaçao en trouwde met zijn geliefde Aura A. Tweeboom in 1951. Ze hadden twee dochters, Muriel (1952) en Karin (1954).

Hij behaalde zijn certificaat van instrument maken van Shell Curaçaos technische school en begon zijn carrière als een gecertificeerde instrumentmaker en later, met zijn elektrotechnische achtergrond, over geschakeld naar de installatie en onderhoud van roltrappen en liften op Curaçao en Aruba. Hij werkte voor Shell Curaçao, St. Elisabeth Ziekenhuis en tot zijn pensioen datum voor Antem/Elga.

Luigi was actief en had een weetgierige geest. Als een jongen kerfde hij het gezicht van de leraar in een krijtje wanneer het onderwerp niet van belang was, wat ertoe zou leiden dat hij na schooltijd moest overblijven. Hij kerfde ook babyflesjes uit de dadelpitten, beklom de muren van het huis van zijn neven net als Spiderman, en was erg trots toen hij zijn eigen gemonteerde transistor radio, die nog nieuw was voor die tijd, liet zien.

Op een keer, toen een circus de stad aandeed, slaagde hij erin om de circus personeel te overtuigen dat hij een wees was zonder een plek om te verblijven en middelen had om te leven. Zijn moeder had overal gezocht, maar kon hem niet vinden, totdat ze van een van de buren te horen kreeg dat hij op de circus werkte, alsof hij deel maakte van het circus team. Toen Luigi er achter kwam dat de buurman degene was die zijn schuilplaats had onthuld, stak hij een aardappel in de uitlaat van de auto van de buurman, met als resultaat dat de motor niet opstartte.

Luigi's geboortehuis, zoals vastgelegd in de Conscientiesteeg schilderen, werd afgebroken in de naam van de vooruitgang, om het viaduct die leidt naar en van de Koningin Julianabrug te bouwen. Luigi was een voorloper van de lokale scène van hedendaagse kunst op Curaçao. Hij erfde zijn talenten voor het schilderen van zijn familie. Zijn vader was een goudsmid en zijn moeder een naaister. Twee van zijn ooms schilderden in hun vrije tijd en waren ook musici. Net als hen, leerde Luigi de harmonica en accordeon bespelen.

Hij ontving zijn eerste lessen in schilderkunst van de docenten Da Silva en Bergeyck aan het St. Thomas College en later op Hendrik School. Luigi Pinedo ging verder met de ontwikkeling van zijn talent, door het volgen van schriftelijke cursussen bij Leidse Onderwijs Instelling (LOI), de Famous Artist School of New York en de Kachin School of Art, en door middel van zelfstudies en het volgen van cursussen in Puerto Rico, Venezuela, Mexico en Colombia. De alom bekende schilder, Machiel (Giel) Hagedoorn, was instrumentaal in zijn ontwikkeling. Luigi gaf later kunstlessen vanuit zijn woning aan kinderen en volwassenen in Curaçao, en gedurende acht jaar ook les aan het 'Instituto Venezolano para la Cultura y la Cooperacion Curazao'. Naast schilder - en kleurtechnieken, omvatten zijn cursussen het beheersen van geduld door middel van pointillisme, karaktervorming, en verbetering en beheersing van de motorische zintuigen.

In eerste instantie uitte Luigi zijn artistieke inspiratie in de vorm van figuratieve schilderijen, die een weergave en zijn bewondering voor de schoonheid en de pracht van Curaçao, opkomende in landschappen, natuur en de kern van de binnenstad van Willemstad. Zijn kunstwerken in deze romantische opzet, vooral zijn schilderijen van de Flamboyan boom, Tafelberg en Otrobanda taferelen, zijn zeer bemind en gewild. Veel schilderijen zijn gemaakt van lokale thema's met als enig doel het afdrukken van ansichtkaarten, en werden betutteld door Abram E. Salas en familie, die een boekwinkel hadden.

Luigi begon in 1965 met het publiekelijk exposeren van zijn kunst. Het leeuwendeel van de tentoonstellingen waren lokaal, als gevolg van zijn onvermogen om op regelmatige basis naar het buitenland te reizen als gevolg van zijn dagelijks werk. Na zijn pensioen in de jaren 1980, vergrootte hij zijn productie met abstracte kunst, bijvoorbeeld het beproeven de wereld van het kubisme. Beroemd zijn de Abstracte clowns. Zijn abstracte kunst is verrassend, intrigerend en zeer bemind. Een ontmoeting met Alfredo Nierman in Mexico had ook zijn invloed op de abstracte werken van Luigi.

Bereiken van zijn pensioen opende ook de mogelijkheid om een van zijn dromen te vervullen, namelijk het organiseren van solotentoonstellingen van zijn kunst. Hij hield twee van dergelijke tentoonstellingen, "Clowns" op het Maduro Plaza in 1992 en "Metamorphosis" op Huize Halman in Otrobanda in 1999.

Naarmate de jaren vorderden, onderging zijn kunst een grondige metamorfose, altijd gemotiveerd door zijn liefde voor Curaçao, wat tot uitdrukking komt in de kleuren die hij gebruikte. Een saillant detail is dat 90% van zijn werk uit opdrachten bestond, terwijl de overige 10% in gelijke mate onderverdeeld tussen liefdadigheidswerk en ruilhandel; vandaar dat inloopklanten nooit een kunstwerk tegenkwamen in zijn atelier dat koop-klaar was.

Luigi was gedecoreerd door Hare Majesteit de Koningin van Nederland op 8 april 1982 met de titel "ORDE VAN ORANJE-NASSAU IN GOUD" voor zijn artistieke bijdrage aan het eiland, haar inwoners en liefdadigheidswerk.

Luigi Pinedo stierf op woensdag, 28 maart 2007 in Otrobanda, Willemstad, Curaçao. Een van zijn neven, die Luigi had geleerd om de harmonica te bespelen, speelde een ontroerende afscheidsliedje terwijl de kist werd gesloten. Zijn assen werden op zaterdag, 31 Maart 2007, bij zonsondergang toevertrouwd aan de Caribische Zee tegen de achterkant van Tafelberg en waren verwelkomd door een groep dolfijnen met hetzelfde rode kleur als in de lucht dat Luigi had geschilderd “'Hala Canoa”.

Een tegel met Luigi’s foto werd op dinsdag, 28 maart 2017, op de hoek van de Sebastopolstraat en de Breedestraat in Otrobanda geplaatst, als aandenken van de tweede lustrum van Luigi’s heen gaan. Hij zal altijd herinnerd worden voor zijn eenvoud.