Madame Baptiste
Madame Baptiste is een kort verhaal van Guy de Maupassant.
Madame Baptiste werd voor het eerst gepubliceerd in het tijdschrift Gil Blas van 28 november 1882, onder het pseudoniem Maufrigneuse, daarna in de bundel Mademoiselle Fifi.
Verhaal[bewerken]
Het verhaal is gelaagd, begint met gebeurtenissen die de verteller meemaakt bij een begrafenisstoet, keert nadien terug in de tijd, en vervolgt terug in het eerste tijdskader.
De verteller, die twee uur moet wachten voordat hij zijn trein neemt, besluit, om bezig te blijven, een begrafenisstoet te volgen die hem intrigeert omdat er geen priester in voorkomt, geen religieus symbool. Hij leert, van een van de mannen die de processie volgt, het verhaal van de overledene, Blanche Fontanelle. De laatste, op elfjarige leeftijd verkracht en halfdood achtergelaten door Baptiste, een werkman, werd na die traumatische gebeurtenis behandeld als een fenomeen, een monster, een verstotene door de kinderen en volwassenen van haar dorp. Ze werd spottend "Madame Baptiste" genoemd naar haar verkrachter, die levenslang tot dwangarbeid werd veroordeeld.
Blanche, die door dit alles erg getraumatiseerd is, wil zelfmoord plegen. Maar op een dag vraagt een dappere man, de heer Paul Hamot, privésecretaris van de prefect, haar ten huwelijk en trotseert de publieke opinie om haar een plaats in de samenleving te geven. Al snel wacht mevrouw Hamot op een gelukkige gebeurtenis, die bijdraagt aan haar gelukkige sociale integratie in haar dorp.
Maar op een patronaal feest dat wordt gekenmerkt door een orpheon-wedstrijd, waar het publiek talrijk is, op het moment dat Hamot een medaille tweede klasse uitreikt aan de dirigent van een naburig dorp, gooit de laatste, woedend omdat hij de medaille eerste klasse niet aangeboden kreeg, de medaille in Hamots gezicht en roept: "Je kunt het houden voor Baptiste, je medaille". Deze vermelding van de naam van Baptiste wekt onmiddellijk goddeloosheid en populaire domheid op, die mevrouw Hamot overweldigt en haar in wanhoop stort. Als het echtpaar thuiskomt, gooit mevrouw Hamot zich van een brug in de rivier. Door haar zelfmoord wordt haar een kerkelijke begrafenis geweigerd.
Dan keren we terug naar het heden als de stoet door de poort van de begraafplaats gaat.
| Bronnen, noten en/of referenties
Dit artikel of een eerdere versie ervan is (gedeeltelijk) vertaald vanaf de Franstalige Wikipedia, die onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar. |
Dit artikel "Madame Baptiste" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Madame Baptiste.
