Maria Paulina Cornelia Pirée
Geplaatst: 26-10-2019  Dit artikel is geheel of gedeeltelijk overgenomen uit andere bronnen
Het is mogelijk dat de tekst met toestemming van de auteur of van een andere bron gekopieerd is, maar dat dit niet duidelijk gemaakt is bij het aanmaken van dit artikel. Indien dit het geval is, kaart dit dan a.u.b. aan op de overlegpagina van dit artikel en op de betreffende beoordelingslijst. Als je een auteursrechtvrije invulling voor deze pagina weet, aarzel dan vooral niet en vervang deze tekst door jouw bijdrage. Vergeet dit dan niet te melden op de beoordelingslijst. Pas als het artikel volledig is herschreven of de auteursrechtensituatie is opgehelderd kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dit aan op de lijst door het toevoegen van de reden. |
Maria Paulina Cornelia Pirée, bekend als Mia Kloek-Pirée (Antwerpen (België) 6 februari 1884-Renesse 17 juli 1959) was een Belgische actrice en directrice van het Instituut Coué. Ze is de dochter van Johanna Maria Henrica de Meulenhof en Carolus Nicolaus Pirée. In 1906 trouwde ze in Antwerpen met Isaac Lopez Cardozo (1879 – 1918) met wie ze 2 zonen en 1 dochter kreeg. Na de echtscheiding in 1917 trouwde ze op 1 oktober 1910 met Ferdinand Kloek (1887 – 1976) met wie ze nog een dochter kreeg. Na een tweede echtscheiding in 1938 trouwde ze in 1947 met Benno Stokvis (1901 – 1977).
In 1906 trouwde ze in Antwerpen met Isaac Lopez Cardozo (1879 – 1918) met wie ze 2 zonen en 1 dochter kreeg. Na de echtscheiding in 1917 trouwde ze op 1 oktober 1910 met Ferdinand Kloek (1887 – 1976) met wie ze nog een dochter kreeg. Na een tweede echtscheiding in 1938 trouwde ze in 1947 met Benno Stokvis (1901 – 1977).
Pirée heeft de psychologische ‘Coué’-methode in Nederland grote bekendheid gegeven en heeft door haar optredens en publicaties veel mensen geraakt. Ze was zeer bewust over de skepsis van medici en psychiaters over haar behandeling, maar ze bleef in haar publicaties pleiten voor samenwerking. Haar gemunte formule ‘Elke dag word ik in alle opzichten beter en beter’ was lange tijd een bekende uitdrukking en komt bijvoorbeeld voor in De Avonden (1947) van Gerard Reve en in Au pair (1989) van W. F. Hermans.
In 1969, tien jaar na haar dood, publiceerde het maandblad Natura Docet postuum nog een pedagogische beschouwing van Mia Pirée over suggestie en autosuggestie voor moeder en kind.
Pirée bezocht in 1922 in het Amsterdamse Concertgebouw een voordracht van Émile Coué, een apotheker uit Nancy die in die tijd wereldwijd veel opzien baarde met zijn geneeswijze. Coué werkte met (auto)suggestie: hij liet patiënten een aantal simpele formules herhalen – bijvoorbeeld ‘Tous les jours, à tous points de vue, je vais de mieux en mieux’ (later door Pirée vertaald in: ‘Elke dag word ik in alle opzichten beter en beter’) en ‘Ça passe’ (‘Het gaat over’) – en streek daarbij over de pijnlijke plek. Hierdoor werd ze geïnspireerd en vertrok ze naar de kliniek van Coué om er in de leer te gaan. Haar vier kinderen liet ze in Nederland achter. Na haar terugkeer zette zij zich in om wat ze de ‘Coué-arbeid’ noemde in Nederland verder te ontwikkelen. Zij verdiepte zich in de psychisch-medische zorg en raakte bevriend met Albert Willem van Renterghem, een arts die in 1887 samen met Frederik van Eeden in Amsterdam een instituut voor psychotherapie had opgericht.
In 1924 financieerde Coué een Nederlandse vestiging van zijn instituut in het gebouw Heystee aan de Herengracht in Amsterdam. Later opende Pirée ook afdelingen in Den Haag, Nijmegen en Hilversum. Zo werd zij directrice en boegbeeld van het Instituut Coué in Nederland. Wekelijks trok Kloek-Pirée volle zalen; honderden mensen kwamen naar haar voordrachten en seances en bezochten haar spreekuur. Ze breidde de methode Coué uit met ademhalings-, ontspannings-, en concentratieoefeningen en bouwde deze uit tot een ‘Couéistische opvoed- en levenskunst’. Zeker in de vooroorlogse jaren was de belangstelling voor de door haar georganiseerde bijeenkomsten zeer groot. Pirée ontving bijna dagelijks brieven met vragen om hulp of bedankjes van mensen die zich genezen voelden. Ze organiseerde in Amsterdam en Den Haag, waar ze vanaf 1933 met dochter Jelva woonde, ook ‘rauwkostavonden’ waarvoor zij zelf recepten schreef. Inspiratie hiervoor had zij opgedaan in de diverse volkskeukens die ze tijdens haar verblijf in Denemarken had leren kennen. Ook in dit verband haalde zij Coué aan: ‘Eet weinig, maar kauw goed’.
In 1942 werd Pirée door de Duitsers gedwongen om het instituut te sluiten omdat ze weigerde joden de toegang tot de bijeenkomsten te ontzeggen. Na de oorlog hervatte zij haar werkzaamheden. Ze woonde met Stokvis de meeste tijd in Renesse, waar ze een huis had laten bouwen. Pirée bleef actief tot 1956, maar de belangstelling voor haar bijeenkomsten was toen sterk teruggelopen. Wel bleef ze publiceren. Pirée stierf in 1959 op 75-jarige leeftijd in Renesse, waar ze ook werd begraven. Op haar grafsteen staat: ‘Hier rust in vrede/ Mia Stokvis-Pirée/ Schrijfster van “Het woord geneest”/ Haar edel woord genas in liefde’.
Bron: 1) Ria van Zijl, Digitaal: Vrouwenlexicon van Nederland.
2) http://resources.huygens.knaw.nl/bwn1880-2000/DVN/lemmata/data/Piree
Dit artikel "Maria Paulina Cornelia Pirée" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Maria Paulina Cornelia Pirée.
