Muntmutatie
Een muntmutatie is een wijziging van de waarde van een munt. Er bestaan twee soorten muntmutaties. Een eerste mutatie gebeurt door het uitzicht en het gehalte te wijzigen; dit is de meest courante muntmutatie. Een tweede manier is door een koerswijziging door te voeren (Revaluatie), dus de prijs van de munten (wisselkoers) te veranderen. Die tweede vorm van muntmutaties gebeurde vaker bij de Romeinen.
Oorzaken en gevolgen[bewerken]
Oorzaken van muntmutaties[bewerken]
- Wijzigingen in de metaalprijs door een edelmetalentekort.
- Profijt van de muntheer: puur geldgewin. De muntheer kreeg een seigneuriage als loon.
- Inflatie
Gevolgen van muntmutaties[bewerken]
Bij een koerswijziging zorgde een hoge koers voor een muntverzwakking, een lage koers zorgde dan weer voor een muntversterking. In het geval van een muntverzwakking circuleerden de goede en de slechte munten naast mekaar. De goede munten verdwenen quasi onmiddellijk doordat ze werden opgepot in de grond en geëxporteerd door handelaars. Hier is de Wet van Gresham van toepassing: Bad money drives out the good. Een muntversterking had ook ontregelende gevolgen voor de samenleving op het vlak van schulden die afbetaald moesten worden. De schuld was dan bijvoorbeeld van de ene dag op de andere verdubbeld wanneer de koers was gedaald en vice versa.
Voorbeelden[bewerken]
Een voorbeeld van een koerswijziging[bewerken]
- 4.8 g goud = 20 schellingen, dan is 1 schelling 24 cg goud.
- Koerswijziging: 4.8 g goud = 15 schellingen, dan is 1 schelling 32 cg goud.
- Een schuld van 20 schellingen is dus aanvankelijk 4.8 g goud, maar na de muntmutatie 6.4 g.
- Philips de Schone voerde op 14 december 1489 zo'n mutatie door door de dubbele patard te muteren van 1.5 g zilver naar 3 g.
Een voorbeeld van een gehaltewijziging[bewerken]
- De drastische munthervorming van keizer Nero in 64 n.C. is hier een goed voorbeeld van. Deze bracht het gewicht van de goudmunt terug van 7.69 naar 7.34. Het gewicht van de denarius daalde van 3.63 g en 97.5% zilver naar 3.36 g en 93.5% zilver.[1] Dit was een enorme operatie en de oude munten werden niet ingetrokken omdat de staat niet sterk genoeg was om dit gedaan te krijgen. Toch is bijvoorbeeld 90% van de munten uit Pompeii afkomstig van na Nero. De oude munten verdwenen langzaamaan uit de circulatie. Gouden munten van Nero waren na zijn heerschappij nog zo'n 100 tot 150 jaar dominant in de schatvondsten door diens massale aanmunting. Munten van vóór 64 n.C.zijn zelden te vinden in schatten die van na Nero dateren en zijn doorgaans bijzonder goed bewaard. Dit doordat ze niet lang hebben gecirculeerd en bijgevolg niet gesleten zijn.
Bronnen, noten en/of referenties
|
Dit artikel "Muntmutatie" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Muntmutatie.
