Nicolás Guillén
Nicolás Guillén, eigenlijk Nicolás Guillén Batista (Camaguey, 10 juli 1902 – Havana, 16 juli 1989) was een Cubaans dichter.[1] In zijn werk werden de Afrikaanse wortels van de Cubaanse cultuur, die veelal werd gedomineerd door het Spaans en de Europese inbreng, benadrukt.[2] Die Afro-Cubaanse traditie was bewaard in muziek en overleveringen die mondeling werden doorgegeven.
Biografie[bewerken]
Nicolás Guillen werd in 1937 lid van de Communistische Partij van Cuba.[3] Daarom verbood het dictatoriale regime van Fulgencio Batista hem in 1953, na reizen in Oost- en West-Europa, terug te keren naar Cuba.[3] Hij ging naar Parijs. Nicolás Guillén was in 1954 in Stockholm aanwezig voor het daar gehouden congres van de pro-sovjet World Peace Council. De Sovjet-Unie kende hem in 1954 de Stalin Vredesprijs toe.[4] Pas na de overwinning van de revolutionair Fidel Castro in 1959 keerde Nicolás Guillén terug naar Cuba. In 1961 werd Guillén tot eerste voorzitter van de UNEAC, de Cubaanse Schrijvers- en Kunstenaarsvereniging, verkozen.
Nicolás Guillén was lid van het Centraal Comite van de Communistische Partij van Cuba[5] en parlementslid.
De poëzie van Nicolás Guillén is rijk van klank en werd ook op muziek gezet.[6][7]
Externe links[bewerken]
- (es) Guilléncult
- (en) Encyclopædia Britannica
Bronnen, noten en/of referenties
|
Dit artikel "Nicolás Guillén" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Nicolás Guillén.
|
This page exists already on Wikipedia. |
