Otto van Eck

Otto Cornelis (Otto) van Eck (1780-1798) was een Nederlandse jongen die in de periode 1791-1797 een dagboek bijhield. Dit egodocument ^[1] geschreven door een kind, wordt gezien als historisch uitzonderlijk.^[2]

Otto van Eck was de oudste zoon van de Haagse advocaat Lambert Engelbert van Eck en burgemeestersdochter Charlotte Amélie Vockestaert. ^[3] Van Eck overleed aan tuberculose een jaar nadat hij met het dagboek gestopt was.

De ouders van Van Eck raadpleegden systematisch boeken voor de opvoeding van hun kinderen. Door Otto een dagboek bij te laten houden, hoopten ze hem beter te leren kennen. Tussen zijn elfde en achttiende schreef Van Eck over de omgang met zijn ouders en zusjes, zijn school en privé-lessen, zijn vriendjes, wat hij las, zijn gezondheid en over het dagboekschrijven zelf. Het dagboek veranderde van stijl en inhoud naarmate de tijd verstreek.^[1]

Het dagboek van Otto van Eck is een van de uitvoerigste van de weinige kinderdagboeken die van vóór 1800 stammen. Het geeft een beeld van het dagelijkse leven van een kind uit de achttiende-eeuwse burgerij.^[1]

Historische situering[bewerken]

Het zijn spannende tijden voor Otto's familie. Dat komt onder meer omdat Nederland in twee helften verdeeld is. De ene helft, geleid door Pruisen, steunt de Oranje-Nassau, de afstammelingen van de familie van Willem de Zwijger, die de touwtjes nog steeds in handen hebben; de andere helft, geleid door Frankrijk is voor de patriotten en vervolgde regenten die vinden dat het land heel slecht geregeerd wordt. Volgens de regenten doen de Oranjes aan achterkamertjes en vriendjespolitiek en corruptie en verdelen ze onder elkaar de mooiste baantjes. Zij vinden dat de Oranje-familie niets meer te zeggen moet krijgen en dat het grauw, het volk meer macht krijgt. De vader en moeder van Otto zijn ook patriotten. Een oom van Otto, Pieter Paulus, is zelfs een van hun belangrijkste en rijkste leiders.

Bronnen, noten en/of referenties