Paklijst

Een bon (ook bekend als paklijst, pakbon, pakbon, (leverings) rol, verzendlijst, bezorglijst, pakbon, manifest of klantbon), [1] [2] [3] is een document erkennen dat een persoon geld of eigendom heeft ontvangen als betaling na een verkoop of andere overdracht van goederen of het leveren van een dienst. Op alle ontvangsten moet de datum van aankoop staan. Als de ontvanger van de betaling wettelijk verplicht is omzetbelasting of btw van de klant te innen, wordt het bedrag toegevoegd aan de kwitantie en wordt de verzameling geacht namens de relevante belastingdienst te zijn geweest. In veel landen moet een winkelier de omzetbelasting of btw opnemen in de weergegeven prijs van verkochte goederen, waarvan het belastingbedrag op het verkooppunt wordt berekend en te zijner tijd aan de belastingdienst wordt afgedragen. Evenzo kunnen bedragen worden afgetrokken van te betalen bedragen, zoals in het geval van loonbelasting. Aan de andere kant zouden tips of andere fooien die door een klant worden gegeven, bijvoorbeeld in een restaurant, geen deel uitmaken van het betalingsbedrag of op de bon verschijnen.

In sommige landen is het verplicht voor een bedrijf om een bon te verstrekken aan een klant die de details van een transactie bevestigt. In de meeste gevallen levert de geldontvanger de kwitantie op, maar in sommige gevallen wordt de kwitantie gegenereerd door de betaler, zoals in het geval van goederen die worden geretourneerd voor restitutie. Een ontvangstbewijs is niet hetzelfde als een factuur. [4]

Er is meestal geen ingesteld formulier voor een ontvangstbewijs, zoals een vereiste dat het door de machine wordt gegenereerd. Veel betaalautomaten of kasregisters kunnen automatisch bonnen produceren. Ontvangsten kunnen ook worden gegenereerd door boekhoudsystemen, handmatig worden geproduceerd of elektronisch worden gegenereerd, bijvoorbeeld als er geen transactie van aangezicht tot aangezicht is. Om de kosten voor verzending en verwerking te verlagen, verzenden veel bedrijven geen bonnetjes naar klanten, tenzij dit specifiek wordt vereist of vereist door de wet, waarbij sommigen elektronisch worden doorgestuurd. Anderen, om tijd en papier te besparen, kunnen een factuur, rekening of verklaring als "betaald" beschouwen Werkwijze Winkelbonnen

De praktijk in de meeste winkels op het verkooppunt is dat een verkoper de prijs van de door de klant voorgestelde aankopen scant of op een andere manier vastlegt, inclusief belasting, kortingen, tegoeden en andere aanpassingen. In traditionele situaties en vandaag nog in sommige familiebedrijven, zou de verkoper de klant vervolgens de samenvatting, de factuur, voor hun overeenkomst tonen; maar veel winkels omzeilen tegenwoordig dit stadium. De praktijk van het presenteren van een factuur komt het meest voor in restaurants waar een "rekening" wordt gepresenteerd na een maaltijd.

De verkoper zou de klant (al dan niet door middel van een factuur) het totaal te betalen bedrag aangeven en de klant zou de voorgestelde methode voor de betaling van het bedrag aangeven. Contante betaling of betaling wordt beschouwd als betaling van het aangeboden bedrag, maar betaling via winkelrekening niet. Na het verwerken van de betaling zou de verkoper vervolgens in het ene document een factuur en een ontvangstbewijs genereren. Als de betaling met een betaalkaart werd gedaan, zou normaal gesproken ook een betalingsverslag worden gegenereerd.

De factuur en ontvangstbewijs zijn het gedrukte record van de transactie en zijn juridische documenten. [4] Normaal wordt een kopie van deze documenten aan de klant overhandigd, hoewel deze stap wellicht overbodig is. In veel landen kan een winkelier wettelijk verplicht zijn om een bon aan een klant te verstrekken die de details van een transactie en de winkel en andere informatie toont, zodat de belastingdienst kan controleren of verkopen en gerelateerde belastingen niet worden verborgen. [5] Het document kan ook berichten van de verkoper, garantie- of retourgegevens, speciale aanbiedingen, advertenties of kortingsbonnen bevatten, maar deze zijn louter promotioneel en maken geen deel uit van de formele ontvangst.

Andere ontvangsten Ontvangsten kunnen ook worden verstrekt voor niet-retailtransacties, zoals banktransacties.

Barcodes Winkels die streepjescodelezers gebruiken, kunnen bonnen genereren met een streepjescode van het ontvangstidentificatienummer, waarmee een verkoper de streepjescode kan scannen en de details van de oorspronkelijke transactie snel kan ophalen, bijvoorbeeld: als een klant goederen wil retourneren of ruilen of als er sprake is van een andere vraag.

Klant geschiedenis Indien gekoppeld aan een klantenwinkel-account, bieden de verkooppuntsystemen van sommige winkeliers de verkoper ook een volledig overzicht van de koopgeschiedenis van de klant. Een ontvangstbewijs (of een kopie van een ontvangstbewijs) is het aankoopbewijs dat meestal nodig is om een rendement te behalen en speelt vaak een vitale rol in het terugkeer- en uitwisselingsbeleid van een bedrijf. [Nodig citaat]

ontvangers Een factuur gaat naar de persoon die verantwoordelijk is voor het betalen van de rekening terwijl de verzendlijst (of pakbon) naar de ontvanger gaat. De verzendlijst is opgenomen in de verzonden doos. In sommige gevallen betaalt dezelfde persoon de rekening en ontvangt de zending. Een persoon kan echter een product kopen en betalen en het naar iemand anders sturen (bijv. Een geschenk). [6]

Verzendlijst details Verzendlijsten variëren, afhankelijk van het bedrijf en zijn producten. Elke verzending naar een klant moet een verzendlijst bevatten met de besteldatum, de producten in de doos en de hoeveelheid van elk product. Sommige bedrijven willen mogelijk het gewicht van het product naast het artikel opnemen. Veel ontvangers gebruiken de verzendlijst als een gids of checklist bij het uitpakken van hun bestelling. Als er iets ontbreekt in het vak, controleren ze het met de verzendlijst en waarschuwen ze de verkoper. [6]

Handmatige ontvangsten Handgeschreven of met de hand ingevulde kwitanties worden vaker gebruikt voor zeldzame of onregelmatige transacties, of voor transacties die worden uitgevoerd in afwezigheid van een terminal, kassa of verkooppunt: bijvoorbeeld, zoals door een verhuurder aan een huurder wordt verstrekt om de ontvangst van huur. Het kan ook nodig zijn wanneer bedrijfsvertegenwoordigers goederen kopen, omdat regels voor belastingaftrek mogelijk handtekeningen met handtekening vereisen.

Gerelateerde industrieën Het organiseren van ontvangsten en vergelijkbare financiële documenten is een miljardenindustrie in de Verenigde Staten. Consumenten kunnen zowel desktop- als online-software gebruiken om elektronische ontvangsten te organiseren; soms worden ontvangsten digitaal rechtstreeks vanuit de verkooppunten naar de consument verzonden. De groeiende trend van digitale ontvangsten heeft geleid tot de lancering van nieuwe bedrijven gericht op digitaal ontvangstbeheer. Analytics voorspelt een gestage afname van de populariteit van traditioneel papierwerk in de nabije toekomst, omdat ondernemers nu bijna volledig overschakelen naar online documentbeheersoftware. [Nodig citaat]

Dit artikel "Paklijst" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Paklijst.