Park Jung-min (zanger)
Park Jung-min
| ||||
Algemene informatie | ||||
Alias | ROMEO; Japans: パク・ジョンミン | |||
Geboren | 3 april 1987 | |||
Geboorteplaats | Seoel, Zuid-Korea | |||
Werk | ||||
Jaren actief | 2005-heden | |||
Genre(s) | ||||
Beroep |
| |||
Label(s) |
| |||
Act(s) | SS501 | |||
Officiële website (en) IMDb-profiel (en) Luafout in Module:Wikidata op regel 364: attempt to index field 'wikibase' (a nil value)/ Allmusic-profiel (en) Luafout in Module:Wikidata op regel 364: attempt to index field 'wikibase' (a nil value)/ Last.fm-profiel | ||||
|
Park Jung-min
| ||
Hangul | 박정민 | |
Hanja | 朴政珉 | |
Herziene Romanisatie | Bak Jeong-min | |
McCune-Reischauer | Pak Chŏngmin |
Park Jung-min (Koreaans: 박정민; Hanja: 朴政珉; geboren: 3 april 1987) is een Zuid-Koreaanse zanger, entertainer, acteur, en lid van jongensgroep SS501.
In 2009 maakte Park zijn muzikale debuut in Grease als Danny Park, waar hij de prijs voor beste nieuwe muzikale talent ontving bij de Golden Ticket Awards. Hij had ook zijn acteerdebuut als hoofdrolspeler in Human Theatre 2010.
In 2010 opende Park zijn eigen online winkelcentrum genaamd Royal Avenue, met hem als hoofddirecteur. ONstyle Magazine maakte een documentaire over het winkelcentrum genaamd What Women Want.
Toen het contract afliep, verliet Park DSP Media, die hem leidde als onderdeel van SS501, en trad hij toe tot CNr Media als solo-artiest. Hij maakte zijn debuut als solo-artiest in januari 2011 met de single Not Alone, en had in augustus 2011 zijn eerste Japanse drama getiteld Love Song. Park sloot zich uiteindelijk aan bij Yamaha A&R's Victor Entertainment nadat hij in 2012 met succes zijn contract bij CNr Media had beëindigd.
Park spreekt vloeiend Koreaans, Japans en Chinees.
Op 2 juli 2015 begon hij aan zijn twee jaar militaire taken als medewerker van de openbare dienst en keerde op 1 juli 2017 terug.
Biografie[bewerken]
Vroege leven[bewerken]
Park Jung-min werd geboren op 3 april 1987 in Seoel, Zuid-Korea. Zijn gezin bestaat uit zijn ouders en twee broers en zussen: een broer en een zus, die geen van beiden in de entertainmentindustrie werken.
Hij studeerde aan de afdeling multimediabeelden, majoor Acteren aan de Kyonggi Universiteit, waar hij voorzitter van de studentenraad was samen met mede-SS501 lid Kim Hyung-jun. Vanwege de voortdurende afwezigheid van Kim Hyung-jun op school vanwege zijn opleiding bij DSP Media, dat later hun bureau werd, Jung Min zei dat hij Kim nog nooit had ontmoet voordat SS501 werd opgericht.
Pre-debuut[bewerken]
Voor zijn debuut was Park ooit een commercieel model voor condooms. Toen hij 13 jaar oud was, werd hij gescout door een bureau en werd hij aangenomen door zowel DSP Media en S.M. Entertainment. Op dat moment was S.M. Entertainment vertelde hem dat ze een nieuwe groep aan het voorbereiden waren, maar dat de groep uit veel leden bestond, wat volgens Park waarschijnlijk Super Junior was aangezien hij hen ook zag repeteren. Park koos uiteindelijk voor DSP Media omdat hij geloofde dat hij via DSP sneller zou debuteren.
Imago en artistry[bewerken]
Publiek imago[bewerken]
...Ik wil dat mensen weten hoe ik die jaren ben opgegroeid, van IDOOL Park Jung-min tot ARTIEST Park Jung Min. Natuurlijk; Ik weet dat het op een rollenspel lijkt, maar het personage dat ik heb gekozen, maakt deel uit van de "echte ik". — Park Jung-min |
Park Jung-min probeert op de een of andere manier altijd met zijn fans om te gaan. Hij had bijvoorbeeld interactie met zijn Europese publiek door hen te vragen hem hun taal te leren en gebruikte de aangeleerde woorden om met hen te praten.
Zijn professionaliteit kwam tot uiting tijdens een van zijn concertreizen in Duitsland, waar hij ondanks talrijke technische problemen kalm en beheerst bleef. Zoals vermeld door het in Duitsland gevestigde "K-Colors of Korea' Magazine":
Hoe volwassen en professionele artiest Park Jung-min is, mocht hij laten zien dankzij de puinhoop die de technici tijdens het concert maakten. Hoewel de verkeerde achtergrondmuziek of verkeerde video begon en hij in zijn gesprek met de fans werd onderbroken door muziek die te vroeg begon, verloor hij nooit zijn charme en vond hij terug in de show zodra hij begon te zingen. Toen hij, nog steeds heel beleefd, duidelijk maakte hoe de chaos met de techniek hem irriteerde, liet hij nog één ding zien: als kunstenaar weet hij precies wat hij waard is en hij weet wat hij wil. Dit is een van zijn sterke punten, want weten wat je wilt, leidt ertoe dat je terechtkomt waar je thuishoort. En Park Jung Min behoort tot de top onder de Koreaanse kunstenaars van nu. — Duitsland gevestigde "K-Colors of Korea' Magazine" |
Muzikale stijl, teksten, en compositie[bewerken]
Persoonlijk heb ik geen bijzondere voorkeur. De melodie, de tekst of wat voor boodschap ik wil overbrengen en delen; dit is het belangrijkste. Dit is waar ik om geef als ik een muziekstijl kies. Ik zou willen dat mensen blij werden als ze mijn liedjes hoorden. — Park Jung-min |
Tijdens zijn SS501 dagen had Park Jung-min al liedjes gecomponeerd en een aantal van zijn creaties aan hun albums bijgedragen. Hij schreef bijvoorbeeld het nummer "Kiss", dat werd gezongen door Rainbow van hun Gossip Girl album. Het nummer werd zelfs door hemzelf uitgevoerd tijdens het Persona toegiftconcert van SS501 in Seoel. Hij heeft ook bijgedragen aan de tekst van "Green Peas", een toewijding aan hun fans. Op het moment dat hij solo ging, droeg hij bij aan enkele nummers van zijn debuutalbum Not Alone, met name de titelsingle. Hij schreef ook de tekst, in het Japans, van zijn nummer "Your Colour" voor het mobiele drama Love Song In August van het LISMO kanaal.
Park Jung-min kent geen beperkingen, maar transformeert voortdurend zijn stijl: "...hij heeft zichzelf opnieuw uitgevonden, van boygroeplid tot solozanger; tot artiest." Tijdens zijn solodebuut in Not Alone bevat de videoclip bijvoorbeeld een muziekvideo met een donker thema in plaats van een typische K-pop video met modieuze, kleurrijke outfits. Wanneer hij zichzelf in 2012 transformeert in Romeo, verandert ook zijn persoonlijkheid in een heel ander beeld: hij laat een nog donkerder, sexyer beeld zien. Aan de andere kant heeft zijn singlealbum Save Us Tonight uit 2014 een helder, levendig thema.
Discografie[bewerken]
Koreaans[bewerken]
- Minialbum's/single's
- 2011: "Not Alone"
- 2011: "The, Park Jung Min"
- 2012: "Beautiful"
- 2013: "Give Me Your Love"
- 2014: "Summer Break!"
- 2020: "Love So Sweet" -met Ella van Pixy-
Japans[bewerken]
- Studioalbum's
- 2012: Midnight Theatre
- EP's/single's
- 2011: Wara Wara The, Park Jung Min
- 2012: Give Me Your Heart
- 2012: Tonight's the Night
- 2014: Save Us Tonight
- 2014: Summer Break!
- 2014: Alive
- 2014: Winter Love
- 2014: Christmas Kiss
- 2015: 10th Anniversary -Memories-
- 2015: It's Summer Time...
- 2015: Last Note
- 2015: Run Away
- 2015: In the Forest
- 2015: FAITH
- 2016: Happiness
- 2017: TOXIC LOVE
- 2017: Fan Selection Best
Externe links[bewerken]
Zie de categorie Park Jung Min van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
- Officiële Japanse website in Japans
Bronnen, noten en/of referenties
|