Paul Verkempinck

Paul Verkempinck (1958) is een Belgische radioprogrammamaker en muzieksamensteller.

Paul Verkempinck was van 1976 tot 1981 programmamaker en muzieksamensteller voor BRT 2 Omroep Brabant, waar hij verantwoordelijk was voor de laatavondprogramma's Kaleidofoon en Muziek uit de Kosmos. Presentatoren van dienst waren onder andere Betty Mellaerts, Julien Put en Guy De Pré. Beide programma's betekenden het begin van de elektronische muziek in de Benelux want ze werden ook druk beluisterd in Nederland. In het kader van het programma organiseerde Verkempinck tientallen concerten; verscheidene met Klaus Schulze waaronder een concert met symfonisch orkest in het Casino-Kursaal Oostende en (op 17 mei 1979) een voor Europa exclusief concert met Vangelis in het Koninklijk Circus in Brussel. Paul Verkempinck organiseerde ook via "Muziek uit de Kosmos" het legendarische concert van Klaus Schulze in de Sint Michiels Kathedraal te Brussel voor 5500 concertgangers in 1977, het hoogtepunt van zijn radioprogramma. De hoofdpresentator van dienst met zijn unieke warme stemgeluid was René Gijsenberg, die op unieke wijze tussen de muziekstukken ook ingezonden poëzie bracht van luisteraars. Paul was ook uiteraard de inspirator van latere musici in België zoals Age, Walter Christian Rothe, Patrick Kosmos enz... Paul was in feite de man die "De Berlijnse School" (Klaus Schulze, Tangerine Dream, Ashra, Popol Vuh e.a..) bekendgemaakt heeft in België en Nederland. Memorabel was het concert van Ashra in het planetarium van Ukkel in 1977: met de PA van Manuël Göttsching die het liet afweten. Hij liet het publiek kennismaken met meesters in de elektronische muziek zoals Edgar Froese en Peter Baumann van Tangerine Dream, Michael Hoenig ("Departure from the Northern Wasteland"), Brian Eno ("Music for Films"), Cluster (Moebius & Roedelius), Florian Fricke (zie "Hosianna Mantra") en andere avangardisten zoals Philip Glass, Terry Riley, Steve Reich, Eberhard Schoener ("Tranceformation") en niet te vergeten Kraftwerk ("Autobahn"), Walter Carlos ("Sonic Seasonings"), White Noise ("An Electric Storm"), Baffo Banfi, Deuter, Harmonia, Michael Rother, Brainticket, Tim Blake, Roberto Cacciapaglia (met zijn destijds moeilijk te verkrijgen album "Sonanze") (de luisteraars werden vooraf verwittigd om klaar te zitten met de bandopnemer of casetterecorder), en later ook Jean Michel Jarres "Oxygene" en "Equinoxe". In "Muziek Uit De Kosmos" kwam ook een heuse Poll aan bod ("De Witste Ruis") waarin de beste en meest indrukwekkende albums van de elektronische muziek mochten worden gekozen. Op nummer 1 stond het album "X" van Klaus Schulze. Opmerkelijk in "Muziek Uit De Kosmos" was het rustgevende en ietwat weemoedige nummer "La Vie Claire" van de Franse zanger en liedjesschrijver Pierre Vassiliu. Dit nummer kwam aan bod omdat er een bijzonder soort elektronisch instrument in te horen was. Vermeldenswaard is ook de mysterieuze zaak van de verdwenen (of gestolen?) synthesizer, waarbij in het programma een oproep aan de luisteraars werd gedaan om licht te werpen op deze zaak. Verkempinck was uiteindelijk de grondlegger van onze hedendaagse elektronische muziekscene.