Peter Keulers
Peter Keulers (Heerlen, 30 december 1953 – ) is een Nederlandse beeldend kunstenaar. Hij werkt als vormgever (licht- en klankcomposities) schilder, fotograaf en schrijver. Tussen 1990 en 2015 werk hij voornamelijk onder pseudoniem Arcana.
Leven en werk[bewerken]
Peter Keulers [1] [2] was leerling bij Charles Eyck en studeerde [3] aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in 's-Hertogenbosch (ruimtelijke vormgeving) bij o.a. Wim Noordhoek, Gé Verhulst, Huub Ten Hacken, David Vandekop, Arnold Hamelberg en Pieter Engels. Licht en ruimte zijn de wezenlijke ingrediënten in zijn werk. Hij speelt met onscherpe, vervaagde ruimten, waarin hij de grenzen van de ruimte opnieuw definieert.
Pierre van Soest en Jef Diederen bepleiten in 1973 zijn toelating aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in 's-Hertogenbosch. Na zijn studie woont en werk hij achtereenvolgens in Den Bosch, Bladel en Geleen. In Bladel is hij 15 jaar eigenaar van Galerie Artium Arcana [4] en beheert hij van de kunstcollectie van Rabobank de Kempen.
Schilder: Zijn werk wordt in verband gebracht met dat van Mark Rothko. Zijn werk is echter geïnspireerd door innerlijke waarneming waarbij visuele poëzie een belangrijke rol speelt.
Vanaf 1995 werkt hij thematisch, resulterend in series. De series krijgen een korte Griekse titel mee. In de “Dictum” serie (kernachtige rede) staat de directe ruimtelijk ervaring centraal. Doeken van zeer bescheiden formaat voorzien in een monumentaliteit waaraan grote ruimtelijke objecten vaak niet voldoen. De werken “Devonis” (toewijding, verstilling) roepen met hun grote lege kleurvelden een weidse stilte op. Op geraffineerde wijze wordt ruimte gesuggereerd, gelijk oerkrachten en ondefinieerbare verschijningsvormen uit de microkosmos. In de "Ceryx" serie (de heraut) zijn meerdere kleurvelden in dialoog. In de "Aurora" serie vormen grote lichtvelden een nieuwe ruimte.
Het werk ‘achter het gordijn’ bestaat uit twee purperblauwe delen. De verflagen zijn zó dun en transparant geschilderd dat het doek duidelijk zichtbaar is. Hiervoor is geen lijnolie maar amandelolie toegepast. Door de transparantie kijkt de toeschouwer als het ware door de vergankelijk stoffelijke wereld. Centraal daarachter staat het goud: rein, volkomen en eeuwig. Het werk is genomineerd voor de expositie 'Goud' in Museum Catharijneconvent te Utrecht (2010-2011).
Licht en klankcomposities: Onder leiding van Huub ten Hacken componeert hij in 1973 experimentele klankbeelden. Aan de hand van vorm en ruimte onderzoekt hij de relatie met geluid. De ruimtelijke vorm die de klanken aanneemt integreert hem. In zijn composities keert hij deze waarneming om. Toevallige vormen vertaalt hij tot licht en klank 'scapes'. Vormen vertaalt hij tot klanken. Een contour in een landschap gebruikt hij in partituren met grafische notatie. De looppatronen van loslopende honden in een park en de sequenties van liften waarvan hij de verdiepingen (toonhoogte) noteert in de tijd, zijn hiervan voorbeelden. Toeval in het werk van John Cage inspireert hem hiertoe. Later komt hij in contact met de componisten Frederik Van Rossum en Sir Peter Maxwell Davies.
Zijn uitgangspunt is het vervaardigen van een totaalkunstwerk. De toeschouwers zijn deel van het kunstwerk en beïnvloeden door hun bewegingen het totaalbeeld van visuele klank. Als zij de ruimtelijke objecten naderen, activeren sensoren licht- en klankbeelden. In andere werken maakt hij gebruik van gepolariseerd licht. De toeschouwers staan in een donkere ruimte met witte gewelfde muren. In de muur zijn kleine komvormige openingen met ronde vensters, die uit twee polarisatie filters bestaan waartussen kunststoffolie is verwerkt. Het buitenste raam roteert, afhankelijk van de veranderende lichtsterkte buiten. De toeschouwers ervaren voortdurend wijzigende ‘glas in lood’ ramen.
Zijn videokunst [5] zijn vertragingen in de tijd. Hierbij onderzoekt hij de het mentaal ervaren van een ruimte. De woordloze beelden zijn als denkprocessen waarin we als toeschouwer aanwezig zijn. Soms plaats hij een aantal disciplines naast en door elkaar: klank, dichtkunst, en visuele kunst. Rust en onrust doorkruisen elkaar waarbij hij de toeschouwer en zijn overtuigingen confronteert. Een heroverweging van onze schijnbaar zekere perceptie.
Dichtkunst: Zijn eerste bundel ‘Elders maakt men zwarte vierkantjes om witte spoken te weten’ [6] (dec 1972) speelt hij met een gegeven van de modernisme. In zijn bundel stelt hij vragen over de zin van eigentijdse kunst. De tijd selecteert en bepaalt wat van belang is. Het voorwoord in de herdruk uit 2013 stelt: 'De taal in dit werkje is die van een jonge schrijver. Zijn stijl moest nog rijpen en losweken van de invloeden van ‘de vijftigers’ waaronder Jan Hanlo. Zijn korte woordschetsen zouden blijven, ook de ritmische verschuivingen tussen contrasterende woorden.'
De bundel 'De terugkeer' [7]verscheen oorspronkelijk in 1973 en is in 2013 opnieuw uitgegeven.
De bundel 'Gedragsvormen van het ei' [8] uit december 1975 (heruitgave 2013) verwijst naar een ervaring tijdens zijn studie voor het effect van vensters. Modellen werden van verschillende soorten vensters voorzien. Het idee voor een parabolische schaalvorm met in het centrum een minuscuul klein venster ontstond. Een voor de hand liggende keuze: eieren. Het ei als inspiratiebron. Een aantal vreemde eigenschappen van de vorm kwamen aan het licht. De gekozen woorden zijn analytisch, filosofisch en voeren naar de kern van de bijzondere gedragsvormen van het ei. In weinig woorden wordt de lezer meegenomen in de dichterlijke verbeelding die eigen zou worden aan zijn schrijfstijl.
Publicaties en prijzen[bewerken]
Etkilesim – juni 2001
Brabant cultureel – mei 2005
Genomineerd Vermeulen Brauckman Poëzieprijs – 2009
Genomineerd Vermeulen Brauckman kunstprijs – 2010
Genomineerd expo Goud – Museum Catharijneconvent (2010 - 2011)
Collecties en Exposities[bewerken]
o.a.
| Museum Catharijneconvent te Utrecht | Utrecht |
| Artium Arcana Galerie | Bladel |
| Cultureel Centrum De Muzenval | Eersel |
| Galerie Minke Lipsch | Hulsberg - Arensgenhout |
| Rabohuis | Bladel |
| Galerie Erika Stulp | Groningen |
| Embryo Galerie | Leuven (B) |
| Galerie 26 | Oisterwijk |
| Aula Carolina | Aachen (D) |
| Galerie Acheroon | Lubbeek (B) |
| Kunstbeurs | KUNSTEVENT - Eindhoven |
| Het gerecht | Rotterdam |
| Museo Ex-Aduana | Chihuahua México |
| Holland Art Fair | Den Haag |
| Lineart | Gent (B) |
| Holland Art Fair | Den Haag |
| Galerie Bernice | Luycksgestel |
| Lineart | Gent (B) |
Werken zijn in het bezit van o.a. ABN - AMRO, Essent, medische centra, Dela, architecten (o.a. boeckx-architects [9]) en overheden. Daarnaast zijn talrijke werken in particuliere collecties ondergebracht in NL, B en USA en is zijn werk vertegenwoordigd op de kunstbeurzen Lineart (B) en Holland Art Fair.
Bronnen, noten en referenties
- ↑ (nl) ARTindex, ARTindex Lexicon. ARTindex Lexicon. Geraadpleegd op 4 januari 2021.
- ↑ Hamans, Camiel, April. Arcana zoekt de dialoog. Brabant Cultureel 2005.
- ↑ Art Index, Leerlingen - Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving Den Bosch. Art Index.
- ↑ (nl) Peter Keulers, Artium Arcana - Galerie, Blurb, 20-12-2012, 1-126. ISBN ISBN 978-90-78625-02-5.
- ↑ Peter Keulers, Movie archive - Artium Arcana (2008 - 2009). Geraadpleegd op 10 januari 2021.
- ↑ (nl) Peter Keulers, Elders maakt men zwarte vierkantjes om witte spoken te weten, LuLu, 2013, 1-53. [[Speciaal:Booksources/ISBN 978-1-291-31795-4|ISBN ISBN 978-1-291-31795-4]].
- ↑ (nl) Peter Keulers, De terugkeer, LuLu, 2013, 1 - 40. [[Speciaal:Booksources/ISBN 978-1-291-31913-2|ISBN ISBN 978-1-291-31913-2]].
- ↑ (nl) Peter Keulers, Gedragsvormen van het ei, LuLu, 2013, 1 - 44. [[Speciaal:Booksources/ISBN 978-1-291-31970-5|ISBN ISBN 978-1-291-31970-5]].
- ↑ Boeckx architects - Geuren van nabij (100x120) 2000.
Dit artikel "Peter Keulers" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Peter Keulers.
