Philip Emeagwali

Philip Emeagwali (Akure, Nigeria, 23 augustus 1954) is een Nigeriaans-Amerikaans ingenieur en informaticus.

Hij won in 1989 de Gordon Bell Prijs voor het innovatieve gebruik van high-performance computerapplicaties, met zijn Connection Machine-supercomputer die hij ontwikkelde om aardolievelden te analyseren. Philip Emeagwali is een omstreden figuur om zijn bijdrages aan de ontwikkeling van supercomputertechnologie en aan het creëren van het internet. Emeagwali heeft, net zoals veel collega's met een etnische achtergrond, in zijn carrière veel te maken gehad met institutioneel racisme en ontkenning van zijn innovaties en talent door verschillende collega's in het Westen.^[1]^[2]

Biografie[bewerken]

Philip Emeagwali, geboren in Akure, Nigeria op 23 Augustus 1954.^[3] Was grootgebracht in Onitsha in in het zuidoostelijke gedeelte van Nigeria. Zijn vroege educatie was opgeheven in 1967 als gevolg van de Nigeriaanse burgeroorlog. Op 13 jarige leeftijd diende hij in het Biafraanse leger. En na de oorlog, behaalde hij door thuis scholing en zelfstudie middelbare school gelijke competenties.^[4]

Hij zou later Dale Brown Emeagwali trouwen, een gerenommeerde Afro-Amerikaanse microbiologe.^[5]

In Michigan nam Emeagwali deel aan het debat van de wetenschappelijke gemeenschap over het simuleren van de detectie van oliereservoirs met behulp van een supercomputer. Emeagwali groeide op in een olierijk land en begreep hoe olie wordt geboord, waarna hij besloot om dit probleem als onderwerp van zijn proefschrift te gebruiken.

Door onderzoek vond hij een machine genaamd de Connection Machine in het Los Alamos National Laboratory, die ongebruikt had gestaan nadat wetenschappers hadden opgegeven om uit te zoeken hoe ze nucleaire explosies konden simuleren. De machine was ontworpen om 65.536 onderling verbonden microprocessors te laten werken. In 1987 diende Emeagwali een aanvraag in voor het gebruik van de machine, en op afstand vanaf zijn locatie in Ann Arbor, Michigan, stelde hij de parameters in en voerde hij zijn programma uit. Naast het correct berekenen van de hoeveelheid olie in het gesimuleerde reservoir, kon de machine 3,1 miljard berekeningen per seconde uitvoeren.^[6]

Een prestatie geïnspireerd door de natuur. Hij bestudeerde de efficiëntie waarmee bijen hun honingraat construeren en de manier waarop ze met hun honingraat werken. Hij simuleerde deze technieken om elk van de microprocessors te programmeren om met zes naburige microprocessors tegelijk te kunnen communiceren.

Deze manier om computers met elkaar te laten samen werken bleek een enorme bijdrage aan de ontwikkeling van het internet zoals we het kennen, hij wordt daarom geprezen als een van de vaders van het internet.^[7]