Pinga (mythologie)

Pinga is in de Inuit-mythologie de beschermster van dieren, van geesten en van de zielen van mensen. Daarnaast is zij ook een helende godin.^[1] Volgens sommigen zou zij bij de Kariboe-Inuit bekendstaan als de 'meesteres van de kariboe' en de macht hebben om de kariboes bij jagers weg te houden,^[2] terwijl anderen net beweren dat zij geen invloed heeft op de migratiepatronen van kariboes. Wel zorgt zij ervoor dat deze dieren gerespecteerd worden.^[3] Pinga is ook verantwoordelijk voor het overbrengen van overledenen naar Angata, de plaats waar zielen gezuiverd worden. Nadien worden deze doden naar Adlivun, de onderwereld, overgebracht.^[4]

De aard van Pinga valt niet gemakkelijk te achterhalen. Samen met Asiaq en Sila vormt zij een triade van geesten.^[5] Rasmussen wees al in 1930 op de gelijkenissen die bestaan tussen Pinga, Sila en Nuliajuk, maar benadrukte dat deze drie te veel verschillen om één en dezelfde te zijn.^[6]^[7]

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Charles Russell Coulter & Patricia Turner, Encyclopedia of Ancient Deities, Routledge, New York, 2012, p. 384. ISBN 1-57958-270-2.
↑ Kees Bastmeijer & Willem Rasing,, oktober 2014. Voedsel en recht in de jagersverzamelaarssamenleving van de Inuit. Ars Aequi 2014: 766.
↑ (en) Kleivan, Inge, Iconography of Religions: Arctic peoples. Eskimos, Greenland and Canada, BRILL, 1985, p. 31. Geraadpleegd op 23 maart 2019.
↑ Pinga. Geraadpleegd op 23 maart 2019.
↑ (en) Charles Russell Coulter & Patricia Turner, Encyclopedia of Ancient Deities, Routledge, New York, 2012, p. 74. ISBN 1-57958-270-2.
↑ (en) Laugrand, Frédéric B.; Jarich Oosten, Hunters, Predators and Prey: Inuit Perceptions of Animals, Berghahn Books, 2010, p. 262. Geraadpleegd op 23 maart 2019.
↑ (en) Laugrand, Frédéric B.; Jarich Oosten, Inuit Shamanism and Christianity: Transitions and Transformations in the Twentieth Century, McGill-Queen's University Press, 2016, p. 150. Geraadpleegd op 23 maart 2019.