Shipunov 2A42
Shipunov 2A42
| ||
| ||
2А42 gemonteerd aan de Mil Mi-28N helikopter
| ||
| Type | Snelvuurkanon | |
| Land van oorsprong | Sovjet Unie | |
| Dienstgeschiedenis | ||
| In dienst | 1980-heden | |
| Gebruikt door | Rusland | |
| Productiegeschiedenis | ||
| Ontwerper | KBP | |
| Ontworpen | Jaren 70 | |
| Producent | Tulamashzavod | |
| Geproduceerd | 1980 | |
| Varianten | 2A72 | |
| Specificaties | ||
| Gewicht | 115 kg | |
| Lengte | 3,027 m | |
| Patroon | 30 x 165 mm | |
| Kaliber | 30 mm | |
| Effectief bereik | 2000 m | |
| Maximum bereik | 4000 m | |
| Voedingssysteem | Dubbele voeding | |
De Shipunov 2A42 is een Sovjet/Russische 30 mm autokanon . Het is gebouwd door de Tulamashzavod naamloze vennootschap.[1]
Ontwerp[bewerken]
Het 30 mm 2A42 autokanon is ontwikkeld als een vervanging voor 2A28 Grom en heeft een dubbele invoer. 1 van de invoeren is voor explosieve projectielen terwijl de andere pantserdoorborende projectielen bevat. De schutter kan 2 verschillende vuursnelheden selecteren. De lage vuursnelheid van 200 tot 300 schoten per minuut en de hoge vuursnelheid van 550 tot 800 schoten per minuut. Volgens de fabrikant is het effectieve bereik van de 2A42 bij het aanvallen van gronddoelen als lichte pantservoertuigen 1500m. Ongepantserde voertuigen kunnen effectief beschoten worden op een aftand tot 4000m. Luchtdoelen kunnen worden aangevallen wanneer ze op lage hoogte vliegen tot 2000m met subsonische snelheid op tot 2500m afstand. De 2A42 is geïnstalleerd in de koepel van de BMP-2, BMD-2, BMD-3 en BTR-90 bepantserde gevechtsvoertuigen. Het kanon is ook geïnstalleerd op het dak van het BTR-T zware infanteriegevechtsvoertuig dat gebaseerd is op het gemodificeerde chassis van de T-54/T-55. Het kanon is ook de hoofdbewapening van de BMPT (Tank ondersteuning gevechtsvoertuig). Het wordt ook gebruikt voor verschillende wapenprojecten van verschillende fabricanten. Het ontwerpbureau voor het 30 mm 2A42 kanon is het KBP instrument ontwerp bureau.
Het 2A42 autokanon wordt ook gebruikt voor de Bumerang-BM en voor onbemande op afstand bestuurde wapensystemen op de nieuwe Russische infanteriegevechtsvoertuigen: Kurganets-25, VPK-7829 Bumerang en T-15 Armata.
varianten[bewerken]
- 2A42 – standaardversie.
- 2A72 - lichtere vereenvoudigde variant met een lager aantal onderdelen, een langere loop en hogere mondingssnelheid, maar ook een lagere vuursnelheid. Het mechanisme werkt op terugslag, niet op gas.
- ABM-M30M3 - op afstand bestuurd wapenstation gemaakt door Impulse-2, voor het Uran-9 onbemande gevechtsvoertuig of verschillende gepantserde voertuigen.
- ABM-M30M3 Vikhr - nog een op afstand bestuurd wapenstation gemaakt door Impulse-2.
- TRT-30 - op afstand bestuurd wapenstation.
- ZPT-99 – In de jaren negentig importeerde de Volksrepubliek China BMP-3 wapensysteemtechnologie, en daarna introduceerden ze het kanon opnieuw. Het Chinese productiemodel van de 2A72 kreeg de naam ZPT-99. Dit wapen werd gebruikt in een groot aantal Chinese gepantserde gevechtsvoertuigen.[2]
Munitie[bewerken]
De 2A42 vuurt 20x165 munitie af, een patroon geïntroduceerd in de jaren 70 in de Sovjet Unie om voorgaande 30 mm munitie te vervangen. Andere wapens die een patroonhuls van hetzelfde formaat gebruiken zijn de 2A38, 2A38M en 2A72 autokanonnen. Deze worden gebruikt voor verscheidene voertuigen, helikopters en luchtafweersystemen. Evenals een groot aantal enkel, dubbel en 6-loops marine- en luchtmacht-kanonnen. De 2A42, 2A38, 2A38M en 2A72 vuren munitie met vuurpercussie; de zee- en luchtkanonnen gebruiken elektrische priming en daarom is de munitie op het land niet uitwisselbaar, ondanks dezelfde patroonhuls.[3][4]
Oorspronkelijk werden in de Sovjet-Unie 3 basistypen munitie ontwikkeld voor landwapens: explosieve brandmunitie, explosieve fragmentatie met tracer en een pantserdoorborende kogel met ballistische dop en tracer. Later werd een sub-kaliber pantserdoorborende kogel geïntroduceerd, en tegenwoordig produceren ook andere landen buiten de Sovjet-Unie/Rusland 30 x 165 mm munitie met percussie-primer. De belangrijste soorten munitie zijn samengevat in de onderstaande tabel:
| Aanduiding | Type | Projectiel gewicht (g) | Barstlading (g) | Mondingssnelheid (m/s) | Opmerkingen: | penetratie |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 3UOF8[5] | HEI | 389 | 49g A-IX-2 | 960 | Een explosieve ontbrandende munitie met A-670M neusontsteker.[6] De ontsteker produceert een vertraging van 0,15 milliseconde bij de impact. Een zelfvernietigingsmechanisme brengt het projectiel tot ontploffing na 7,5 tot 14,5 seconden vliegen (3900-5300 m afstand van het uiteinde van de loop).[3] | Nvt |
| 3UOR6[5] | HE-T | 385 | 11,5 g A-IX-2 | 960 | Neus-ontstoken explosieve fragmentatie tracer projectiel, gebruik makend van dezelfde A-670M impact/zelfvernietiging ontsteker als de 3UOF8. Tracer brandtijd is 14 seconden. | Nvt |
| 3UBR6[5] | APBC-T | 400 | geen | 970 | Solide schot met stompe penetrator bedekt met een holle windschermkap.[6] Tracer brandtijd is 3,5 seconden. | 20 mm RHA (Gerold homogeen pantser) bij een impact van 60 graden, afstand van 700 m |
| 3UBR8[5] | APDS | 304 | geen | 1120 | Een sub-kaliber sabot projectiel. Geen tracer. | 25 mm RHA bij een impact van 60 graden, 1500 m |
| 3UBR10[7] | APBC-T | 398 | geen | 970 | Een ontwikkeling van 3UBR6 met kunststof aandrijfband voor minder slijtage van de loop. Naar verwachting komt dit projectiel in dienst in 2020 | 20 mm RHA bij een impact van 60 graden, 700 m |
| 3UBR11[7] | APFSDS-T | geen | Moderne APFSDS-ronde, eind 2010 ontwikkeld. Productie- en dienststatus onbekend. De tracer brand voor 1,5 seconde. | Onbekend | ||
| M929 | APFSDS-T | 235 | geen | 1260 | Een sub-kaliber vin-gestabiliseerde teruggooi sabot projectiel met tracer van Belgische Mecar, met wolfraam legering penetrator. | Meer dan 50 mm RHA bij 60 graden impact, 1.000 m |
Luchtstoot munitie voor Russische 30 en 57 mm autokanonnen is in ontwikkeling.[8][9][10][11][12]
Platformen[bewerken]
.jpg)
Het autokanon wordt sinds de jaren 80 gebruikt op de volgende platformen:
- 2T Stalker
- MT-LB M 6 MB
- BMP-1 AM (2A72)
- BMP-2
- BMP-3 (2A72)
- BMD-2
- BMD-3
- BMD-4 (2A72)
- BTR-80 A (2A72)
- BTR-82A (2A72)
- BTR-87
- BTR-90
- BTR-T
- BMPT
- Fahd 280-30
- Boragh
- T-15 Armata
- VPK-7829 Bumerang
- Kurganets-25
- Lazar 3
- Schorpioen IFV (2A72)
- Toros
- Tusan IFV
- ZBD-86 EEN (2A72)
- ZSL- 92B (2A72)
- ZBD-03 (2A72)
- ZBD-04 (2A72)
- ZBD-05 (2A72)
- ZBL-08 (2A72)
- MRAP's
- K-4386 Typhoon-VDV[13]
- Onbemande grondvoertuigen
Vergelijkbare 30 mm autokanonnen[bewerken]
De 2A72 30 mm autokanon, ontworpen door KBP instrument ontwerp bureau is een lichtere, minder complexe verwant van de 2A42, met een langere loop. Terwijl de 2A42 578 onderdelen heeft, heeft de 2A72 er slechts 349. Dit maakt het kanon ook lichter met slechts 84 kg (de loop weegt 36 kg). 2A72 gebruikt een terugslagmechanisme, wat het minder terugslag geeft (7t in plaats van 20), maar ook een lagere vuursnelheid (300-330 in plaats van 550). 2A72 wordt gebruikt in:
- ABM-M30M3 - op afstand bestuurd wapensysteem gemaakt door Impulse-2 voor Uran-9 en andere pantservoertuigen.
- ABM-M30M3 Vikhr- nog een op afstand bestuurd wapensysteem gemaakt door Impulse-2
- TRT-30 - Op afstand bestuurd wapensysteem.
De 2A38 en 2A38M zijn 30mm dubbelloops autokanonnen, Gast-type. Ze worden voornamelijk gebruikt voor luchtverdedigingsvoertuigen als 2K22 Tunguska en Pantsir-S1. Het weegt 195 kg en heeft een maximale vuursnelheid van 2500 schoten per minuut.
De minutiefabriek Medak in India heeft het Medak-kanon en het CRN 91 scheepsgeschut ontwikkeld vanuit dit platform.
Gebruikers[bewerken]
Huidige gebruikers
Voormalige gebruikers
Scriptfout: de module "Authority control" bestaat niet.
| Bronnen, noten en/of referenties
Voetnoten
Bronnen
Dit artikel of een eerdere versie ervan is (gedeeltelijk) vertaald vanaf de Engelstalige Wikipedia, die onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar. Literatuur
Externe links |
Dit artikel "Shipunov 2A42" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Shipunov 2A42.
