Sofja Holliday
Sofja Holliday (voor 1903[1] – 1934[2]) was een acteur.
Met alleen een keukenstoel op het toneel wist zij met haar kleine gestalte heel Moskou, rood of wit (want het was 1919, niet lang na de oktoberrevolutie van 1917), te boeien.
Ze bestreed de wet van de non-contradictie intuïtief, in ieder geval waar het gevoelens betrof. Want zij hield alleen van Joeri, terwijl, in de volgende zin, zij aangaf in iedere stad van veel mannen te houden. Ze prees daarom de bedenker van de globe omdat ze hen zo allemaal tegelijk met haar handen kon vasthouden.
Verder hield ze van slechte gedichten en was tegelijk bevriend met Marina Tsvetajeva, die toch moeilijk van slecht dichtwerk kon worden beticht.
Zij was dol op kinderen en kinderen waren dol op haar. Als een verdwaalde Sint Martinus, in ruimte en tijd, deelde zij nog haar karige rantsoen met Alja en de tweejarige Irina ('Suike', 'aadappelen'), de kinderen van Marina Tsvetajeva.
Ze trouwde met een theaterdirecteur en leefde buiten Moskou dat ze wel af en toe bezocht.
In het bijzijn van haar man en van Asja, de zus van Marina Tsvetajeva, overleed ze aan leverkanker. Ze werd gecremeerd, mede in het bijzijn van Pavel Antokolski, die eerder schreef: "Voor jou ga ik iedere brandstapel op, als ik maar zeker zou weten dat jouw ogen naar mij kijken (...)."[3]
Omdat de H als klank niet voorkomt in het Russisch werd zij aangeduid als Sofja Galidej (Софя Галидәӣ).
Dankzij Marina Tsvetajeva werd zij een bekende onbekende.[4][5]
Referenties
|
Dit artikel "Sofja Holliday" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Sofja Holliday.
