Vlaamse identiteit
.jpg)
De Vlaamse identiteit is een geschiedkundig en cultuursociologisch begrip dat de samenhang tussen de Vlaamse cultuur en de inwoners van de deelstaat Vlaanderen behandelt.
Geschiedenis[bewerken]
België kent volgens sommigen twee overheersende cultuurentiteiten op basis van de twee grote taalgroepen: de Nederlandstaligen en Franstaligen. Tot 1898 werd het Frans gehanteerd als de officiële landstaal, dit omwille van de Franstalige elite die aan het ontstaan van België stonden.[1] Echter door de emancipatie van Vlaanderen kreeg het Nederlands steeds meer een belangrijkere rol. Deze evolutie duurde tot de jaren 60 wanneer Vlaanderen een geografische afbakening kreeg door de taalgrens.[2]
Volgens sommigen kon België niet doorgroeien als cultuurentiteit, dit omwille van grote taalverschillen. Na de Tweede Wereldoorlog splitste de unitaire politieke partijen zich in een Vlaamse- en Waalse vleugel, omdat politieke consensus onmogelijk werd: de politieke wil en prioriteiten van de beide gemeenschappen zouden te ver van elkaar liggen.[3] Er bestaan ook geen nationale media.
Dit zorgt ervoor dat zowel in Vlaanderen als in Wallonië een proces gaande is van identificatie met de eigen cultuurentiteit.[4]
Vlaamse identiteit[bewerken]
Het vaststellen van een cultuurentiteit is eigenlijk onmogelijk, dit omdat een cultuur erg rijk is en in voortdurende beweging. Toch zijn er enkele onderdelen van Vlaamse cultuur die algemeen worden aangenomen.
Door de taalstrijd is het Nederlands een belangrijk onderdeel van de Vlaamse identiteit. Het Vlaams of het Belgisch-Nederlands is een koepelterm voor alle Vlaamse dialecten. Bij de productie van vele internationale animatiefilms wordt er bijvoorbeeld niet enkel een Nederlandse versie ingesproken maar ook een Vlaamse versie.
Algemeen genomen worden de Westerse verlichtingswaarden als basis gezien van de Vlaamse identiteit waaronder: gelijkheid tussen man en vrouw, vrije meningsuiting en scheiding tussen kerk en staat.[5] België behoort tot de top van de wereld als het gaat over LGBT-rechten.[6] In Vlaanderen heerst er doorgaans ook een christelijk-joodse traditie waarbij de katholieke feestdagen een belangrijke rol spelen in het dagelijks leven zoals kerst, Pasen en Sinterklaas. Echter daalt het aantal gelovigen ieder jaar en zijn Vlamingen doorgaans niet meer praktiserend gelovig. Wel viert men uit traditie de verschillende katholieke feestdagen.[bron?]
De Vlaamse cultuur speelt - zowel historisch als hedendaags –een belangrijke rol. Zo kijkt men naar de Vlaamse primitieven, maar spelen de Vlaamse architectuur een belangrijke rol. De verschillende middeleeuwse steden zoals Gent en Brugge zijn wereldbekend.[bron?] Internationaal gezien erkent kent men ook de Vlaamse interieurstijl, onze Vlaamse modeontwerpers en Vlaamse keuken.[bron?]
Vlaming of Belg?[bewerken]
Een voorbeeld van hoe de Vlaamse identiteit in evolutie is, is het woordelijk aanwijzen van de identiteit binnen een context. Wanneer een Vlaming zijn identiteit benoemd wisselt men gemakkelijk tussen ‘Vlaming’ en ‘Belg’, dit terwijl Franstaligen zich vaker blijven benoemen als ‘Belg’.[7] Deze evolutie is ook te merken in de Vlaamse media, waar men vroeger nog sprak van een ‘Belg’, spreekt men nu doorgaans van een ‘Vlaming’.
Identiteit in de Vlaamse politiek[bewerken]
De traditionele partijen waaronder CD&V, Open VLD en Vooruit identificeren zich als Vlaming maar zijn eerder neutraal tegenover deze evolutie.[bron?] Open VLD[8] neigt meer naar een Belgische identiteit zoals Groen en PVDA.[9] Die laatste vormt samen met PTB een unitaire partij. De Vlaams-nationale partijen zijn uitgesproken aanhanger van de Vlaamse identiteit. Bij N-VA hangt men een inclusief en civiel-nationalisme aan. In het geval van Vlaams Belang kiest men voor een exclusievere identiteitsbeleving.
Symboliek[bewerken]
Vlaanderen hanteert officieel de Vlaamse Leeuw als symbool en volkslied en viert ze haar Vlaamse feestdag op 11 juli. Ook het Vlaams parlement heeft een centrale rol in het maatschappelijk debat.[10] Een banalere vorm van Vlaamse symboliek en identiteit is ongetwijfeld de ronde van Vlaanderen.
Kritiek[bewerken]
In 2019 besloot de Vlaamse regering een Vlaamse canon te ontwikkelen, maar ook hier kwam heel veel kritiek op.[11]
Bronnen[bewerken]
- ↑ België als onafhankelijke staat (1830 tot vandaag) | Belgium.be. www.belgium.be. Geraadpleegd op 2022-06-10.
- ↑ (nl) Geschiedenis van de Vlaamse overheid. www.vlaanderen.be. Geraadpleegd op 2022-06-10.
- ↑ (nl) , Heeft België nog een toekomst? | Terzake.
- ↑ (en) De Waalse identiteit en het integratiebeleid in Wallonië | Scriptieprijs. scriptiebank.be. Geraadpleegd op 2022-06-10.
- ↑ (nl) Vlinks, 'Aanpassen aan de Vlaamse normen en waarden lukt het best wanneer nieuwkomers het uit eigen overtuiging doen'. Knack (2018-02-02). Geraadpleegd op 2022-06-10.
- ↑ (nl) Dit zijn de beste (en slechtste) landen in Europa om holebi te zijn. Het Nieuwsblad. Geraadpleegd op 2022-06-10.
- ↑ (nl) Belgisch, Vlaams of Waals?. De Standaard. Geraadpleegd op 2022-06-10.
- ↑ (nl) Open VLD wil een nieuw België, maar krijgt kritiek uit alle hoeken. Het Nieuwsblad. Geraadpleegd op 2022-06-10.
- ↑ (nl) Voor eenheid in het nieuwe België. PVDA. Geraadpleegd op 2022-06-10.
- ↑ (nl) Vlaamse Symbolen | Vlaams Parlement. www.vlaamsparlement.be. Geraadpleegd op 2022-06-10.
- ↑ (nl) VRT NWS, Historicus KU Leuven: "Vlaamse canon neigt naar superioriteitsdenken". vrtnws.be (2019-08-13). Geraadpleegd op 2022-06-10.
Dit artikel "Vlaamse identiteit" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Vlaamse identiteit.
|
This page exists already on Wikipedia. |
