Vladimir Doedintsev
Vladimir Dimitrievitsj Dudintsev (Russisch: Влади́мир Дми́триевич Дуди́нцев, Oekraïens: Володимир Дмитрович Дудинцев; 29 juli 1918 - 23 juli 1998) was een Sovjetschrijver die bekend werd door zijn roman uit 1956, Not by Bread Alone, gepubliceerd ten tijde van de Chroesjtsjov-dooi. Dudintsev, zoon van een lid van de adel, ging rechten studeren in Moskou en vocht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog werd hij verslaggever en schrijver.
Gemotiveerd door een bericht over Sovjet apparatsjiks die weigerden een rapport over een nikkelafzetting te geloven omdat het volgens de Sovjet dogma's onmogelijk was, schreef Dudintsev Not by Bread Alone, het verhaal van een ingenieur die gefrustreerd wordt door bureaucraten wanneer hij probeert zijn uitvinding naar buiten te brengen. De roman wekte wild enthousiasme op onder de Sovjetbevolking. De officiële reactie keerde zich al snel tegen het boek en Dudintsev leed jaren onder armoede en was slechts in staat om af en toe werk te publiceren. Terwijl de USSR wankelde, publiceerde Dudintsev in 1987 een roman, De witte robben, waarvoor hij het jaar daarop een staatsprijs kreeg.
Eerste levensjaren[bewerken]
Dudintsev werd geboren in Kupyansk (nu in Kharkiv Oblast, Oekraïne). Zijn vader, een lid van de adel, diende als Wit-Russische officier en werd geëxecuteerd door de Bolsjewieken.[1] Ondanks zijn vaderschap werd hij toegelaten tot het Moskouse Rechteninstituut. In de Tweede Wereldoorlog klom hij op tot de rang van compagniescommandant. Hij raakte gewond in de buurt van Leningrad, werd gedemobiliseerd en bracht de rest van de oorlog door op het kantoor van de militaire aanklager.[1] Na de oorlog werkte hij voor Komsomolskaja Pravda.[2]
Literaire carrière[bewerken]
Dudintsev schreef een boek met korte verhalen, Onder zeven Bogatyrs, dat hij in 1953 publiceerde. Verschillende van de verhalen in dat boek gaan over een explosieventeam, dat bergwanden wegblaast voor een nieuwe spoorlijn.[1]
Tijdens zijn reis hoorde Dudintsev een verhaal over een arbeider die zijn superieuren er niet van kon overtuigen dat hij een waardevolle nikkelafzetting had ontdekt, omdat de ontdekking indruiste tegen het Sovjetdogma. Dit werd de basis van Not by Bread Alone.[2] Dudintsev had echter grote moeite om een uitgever te vinden die de roman wilde drukken en het manuscript bleef liggen tot de eerste secretaris van de Communistische Partij, Nikita Chroesjtsjov, in februari 1956 zijn Geheime Toespraak hield, waarin hij de stalinisering aanviel. In de iets meer ontspannen tijden die volgden, slaagde Dudintsev erin Novy Mir het werk te laten drukken.[2] Chroesjtsjov beschuldigde Dudintsev er echter van "een kwaadaardig genoegen te scheppen in het beschrijven van de negatieve kanten van het Sovjetleven".[2] Dudintsev was verbijsterd over het propagandagebruik dat sommige buitenlandse landen van zijn boek maakten.[1] Dudintsev werd bitter aangevallen tijdens een vergadering van de Unie van Schrijvers; de auteur viel flauw tijdens de vergadering.[1]
Na de aanvallen werd Dudintsev door de meesten gemeden. Hij slaagde erin om twee boeken met zijn verhalen gepubliceerd te krijgen in 1959 en 1963, en in 1960 publiceerde hij een sciencefictionwerk, A New Year's Fairy Tale. Hij overleefde door leningen en giften.[1] In 1987, na het begin van Perestroika, publiceerde hij De witte jurken, een gefictionaliseerde versie van de verwoesting die Trofim Lysenko aanrichtte in de genetische studie van de Sovjet-Unie. Hij stierf in 1998.[2] Scriptfout: de module "Authority control" bestaat niet.
Dit artikel "Vladimir Doedintsev" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Vladimir Doedintsev.
